Πρώτη μέρα στο σχολείο… Πως και πως περίμενες αυτήν τη μέρα. Κάθε μέρα μου το έλεγες, πότε θα πας σχολείο και τα μάτια σου, έλαμπαν από χαρά. Να παίξω με τα παιδάκια έλεγες, και χοροπήδαγες σαν ένα μικρο λαγουδάκι. Ανυπομονείς για την πρώτη μέρα στο σχολείο σου, και εγώ σε καμαρώνω.
Ομολογώ ότι το προηγούμενο βράδυ, δεν κοιμήθηκα καθόλου καλά. Είχα τόσο άγχος. Σκεφτόμουν τα πάντα. Και την παραμικρή λεπτομέρεια… Πρώτη μέρα μακρυά μας. Θα σου αρέσει; Θα περνάς καλά; Θα σε προσέχουν εκεί; Και αν χτυπήσεις; Αν κλάψεις και με χρειαστείς; Με την τουαλέτα τι θα γίνει; Στο γιογιό σου πας για την ανάγκη σου, και εκεί έχουν παιδικές τουαλέτες. Και αν ανοίξεις καμιά πόρτα που ξεχάσαν ξεκλείδωτη, και πεταχτείς στον δρόμο; Αν σκαρφαλώσεις στα κάγκελα και πέσεις;
Ουφ θα σπάσει το κεφάλι μου, τι κάθομαι και σκέφτομαι σαν τη χαζή; Όλα καλά θα πάνε… Εξάλλου έχουμε κάνει και μαζί τη σωστή προετοιμασία. Βγείτε σκέψεις από το μυαλό μου, τώρα! Άλλα εκεί αυτές σφηνωμένες… Η μέρα ξημέρωσε, εσύ όλο χαρά ετοιμάζεσαι να πας στο σχολείο. Από τη λαχτάρα σου κοιμήθηκες αγκαλιά με το παγούρι σου και το δοχείο φαγητού σου. Από το άγχος που είχαμε, πήγαμε στο σχολείο 20 λεπτά νωρίτερα. Εσύ έπαιζες στην αυλή και εγώ είχα τρελαθεί από την αγωνία.
Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά, το στομάχι μου είχε δεθεί σαν κόμπος. Σε έβλεπα πόσο χαρούμενος ήσουν και χαμογέλαγα να μην καταλάβεις τίποτα. Και ήρθε η στιγμή του αποχωρισμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μπήκες στην τάξη σου, γεμάτος χαρά. Και εγώ ένιωθα τα δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλα μου. Δεν ξέρω γιατί δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω…
Βγήκα έξω από το χώρο του νηπιαγωγείου, και κοίταγα μέσα μήπως και σε δω. Μήπως και με ψάξεις. Μήπως και με ζητήσεις. Καθόμουν στα κάγκελα και έκλαιγα… Από συγκίνηση, από χαρά, από άγχος, από τύψεις, λίγο από όλα. Έψαχνα να σε βρω. Να ησυχάσω ότι είσαι καλά. Και σε είδα από την ανοιχτή κουρτίνα την τάξης.
Έτρεχες όλο χαρά και γελούσες. Ήσουν τόσο χαρούμενος με τους φίλους σου. Και εκεί ηρέμησα. Ήξερα ότι περνούσες καλά. Και ένοιωσα πολύ καλύτερα. Γυρίσαμε σπίτι. Και το σπίτι ήταν άδειο. Ήσυχο… Η τόση ησυχία, χτύπαγε δυνατά τους τοίχους, και δεν το άντεχα. Λέω στον άντρα μου, «μου λείπει. Γιατί έχει τόση ησυχία; Δε μου αρέσει, δεν την αντέχω»…
Άνοιξε την τηλεόραση του είπα. Να έχω να ακούω κάτι, να ξεχνιέμαι. Οι ώρες περάσαν αργά. Μα ήταν μόνο 4.5 ώρες μακρυά σου. Και έμενα μου φάνηκαν περισσότερες. Αλήθεια σου λέω. Πλακώθηκα στις δουλείες να ξεχαστώ. Να μη σκέφτομαι. Καθάρισα όλο το δωμάτιο σου, άλλαξα σειρά στα έπιπλα. Αγνώριστο το έκανα. Ήθελα να είναι όμορφο για σένα. Να χαρείς όταν γυρίσεις σπίτι.
Έβαλα το κινητό μου στο δυνατό για να το ακούσω, μην τυχόν και με πάρει, η δασκάλα τηλέφωνο. Ήμουν τόσο σίγουρη ότι θα με πάρει. Ότι κάτι θα γίνει και θα με χρειαστείς. Το τσέκαρα κάθε λίγο και λιγάκι. Μήπως και χτύπησε και δεν το άκουσα. Και τελικά όλα πήγαν καλά. Το τηλέφωνο δε χτύπησε. Για πρώτη μέρα, τα πήγαμε πολύ καλά.
Οι ώρες περάσαν και με την καρδιά μου να χτυπά δυνατά, πήγαμε να σε πάρουμε από το σχολείο. Άραγε πως ήταν η πρώτη σου μέρα στο σχολείο; Πέρασες όμορφα; Καθόμουν εκεί στην είσοδο, και σε περίμενα να βγεις. Και σε είδα… Με την τσάντα σου στους ώμους σου, και ένα τεράστιο χαμόγελο μέχρι τα αφτιά. Μαμά ήρθες μου είπες. Και έπεσες στην αγκαλιά μου.
Είχαμε τόση λαχτάρα, τόση χαρά. Σε ρώτησα μέσα στην αγωνία, να μου πεις πως ήταν η πρώτη σου μέρα στο σχολείο. Και τι δε μου είπες αγάπη μου! Με τι χαρά μιλούσες, το γέλιο σου… Όλα μου έδειχναν ότι πέρασες υπέροχα. Μου έδειξες τα ποδαράκια σου, που είχαν γδαρσίματα. Έπεσα μαμά, χτύπησα μου είπες με ένα παραπονιάρικο ύφος. Και σου είπα δεν πειράζει αγάπη μου, θα περάσει. Φτάνει που πέρασες ωραία. Άλλωστε όλα τα παιδάκια χτυπάνε…
Γυρίσαμε σπίτι, είδες το δωμάτιο σου και σου άρεσε. Όχι τόσο στην αρχή, γιατί ήσουν κουρασμένος και νύσταζες. Αλλά μετά παίξαμε τόσο πολύ παρέα. Έβαλα φαΐ να φάμε. Με ήθελες δίπλα σου, να φάμε μαζί. Μου κράταγες το χέρι, μου έλεγες ταυτόχρονα τι άλλο κάνατε στο σχολείο. Είχα ηρεμήσει πλέον. Ήξερα ότι όλα ήταν μια χαρά.
Σήμερα δεύτερη μέρα ήταν πιο ήρεμα τα πράγματα. Πάλι ήσουν χαρούμενος, που θα πας σχολείο. Μέσα στην τρελή χαρά, περίμενες την πόρτα να ανοίξει. Ήρθαν και άλλα παιδάκια, και τα χαιρέτησες όλα. Και σιγά σιγά μπήκατε ένα ένα στην τάξη. Μου λες μαμά έλα μαζί μου μέσα. Σου είπα αγάπη μου δε γίνεται, εκεί μέσα πάνε μόνο παιδάκια. Στεναχωρήθηκες λίγο. Αλλά μόλις είδες τους φίλους σου στην τάξη να παίζουν, άφησες την τσάντα σου στη θέση της, και έτρεξες μέσα να παίξετε όλα μαζί.
Σήμερα δε μου βγήκε η ανάγκη να κλάψω. Ήμουν χαρούμενη. Γιατί περνάς καλά εκεί. Μαθαίνεται τόσα πράγματα. Κάνεις φίλους, παίζεται παρέα. Εκτονώνεις την ενεργεία σου. Γυρνάς σπίτι ακόμα πιο χαρούμενος, και έμενα αυτό μου φτάνει. Βλέπω ότι αυτό σου κάνει καλό. Είπα όλα θα πάνε καλά.
Ήμασταν αυτοκόλλητοι οι 3 μας εδώ και 4 χρόνια, 3 μήνες, και 17 μέρες. Δε σε αφήσαμε στιγμή,ούτε σε παππούδες ούτε σε γιαγιάδες. Δεν πήγες παιδικό σταθμό, δεν είχες νταντά. Αποκλειστικά σε μεγαλώσαμε εγώ και ο μπαμπάς σου. Όσο καλύτερα μπορούσαμε. Το απολαύσαμε, άλλες φορές ήταν δύσκολα, με πολύ άγχος, να σου μάθουμε σωστά τα πάντα. Δε ξέρω αν κάναμε καλή δουλειά, σίγουρα έχουμε κάνει τα λάθη μας. Αλλά κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε.
Μετά από 4.5 χρόνια ήταν η πρώτη μέρα που ήπια έναν καφέ με την ησυχία μου. Έκανα τις δουλείες του σπιτιού, όπως θέλω χωρίς να με διακόψει κανένας. Γράφω αυτό το άρθρο, χωρίς να διακόψει κανένας τις σκέψεις μου. Απόλαυσα αυτές τις 4.5 ώρες ησυχίας και δε νοιώθω τύψεις για αυτό. Μας αξίζει λίγη ηρεμία ρε μαμάδες… Ένα μικρό διάλειμμα μέσα στην ημέρα. Μην είμαστε τόσο σκληρές με τον εαυτό μας.
Δεν είναι καθόλου εύκολο, να φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο. Να το μεγαλώνεις, να το μαθαίνεις κάθε μέρα από κάτι απλό, μέχρι κάτι πολύ σημαντικό. Ο ρόλος μας είναι πολύ σημαντικός, απαιτητικός, γεμάτος προκλήσεις κάθε μέρα. Και κάπου κάπου χρειαζόμαστε και ένα μικρο διάλειμμα. Να κάνουμε αυτό που μας αρέσει. Να φτιάξουμε ένα καφεδάκι και να τον απολαύσουμε, να μαγειρέψουμε το φαΐ μας ήσυχα. Να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας, και μετά να συνεχίσουμε τη μέρα μας παρέα με τα παιδιά μας.
Αυτές οι ώρες μου έκαναν καλό. Η λαχτάρα μου να περάσουμε ώρες μαζί, ήταν μεγαλύτερη. Έδωσα όλο μου το είναι 100%. Και ένοιωσα υπέροχα. Η πρώτη μέρα στο σχολείο κύλησε με επιτυχία. Είμαι τόσο περήφανη για σένα. Καλή σχολική χρονιά καμάρι μου. Τα χρόνια περνάνε τόσο γρήγορα. Και ακόμα είμαστε στην αρχή.
Σ’αγαπώ πολύ. Με αγάπη, η πρώτη σου θαυμάστρια,
Η μαμά σου!
