Μπορεί το συμπέρασμα για την τοξικότητα να είναι αυθαίρετο, αλλά το παρατηρώ συχνά και σχεδόν παντού. Επομένως, θα μοιραστώ μαζί σας το ενδεχομένως αυθαίρετο συμπέρασμά μου.
Ζούμε σε μία εποχή στην οποία προβάλλονται σχεδόν όλα εξιδανικευμένα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Σωστά; Ας πούμε σωστά, ώστε να μην στερηθώ την ευκαιρία να συνεχίσω. Κάποιοι ενδέχεται να σκεφτούν ότι ναι μεν συμβαίνει το προαναφερθέν, από την άλλη ωστόσο εξαιτίας των ΜΜΕ προβάλλονται πιο έντονα και με μεγαλύτερη συχνότητα περιστατικά βίας, εγκλήματα, ατυχήματα κτλ. σε σχέση με παλιότερα. Δεκτό, αλλά δεν θέλω να κατευθυνθώ προς αυτό το “ρυάκι”.
Η εξιδανίκευση αυτή, λοιπόν, δίνει σε πολλούς την εντύπωση ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι (δηλαδή όλοι εκτός αυτού που “κρυφοκοιτάζει” τις ζωές των άλλων) ζουν υπέροχα, δεν έχουν ιδιαίτερα προβλήματα και τα πηγαίνουν άριστα με τις διαπροσωπικές τους σχέσεις είτε αυτές είναι φιλικές και οικογενειακές είτε είναι ερωτικές. Με άλλα λόγια, ότι ζουν χωρίς τοξικότητα. Συμβαίνει, όμως, πραγματικά αυτό; Δε θέλω να προδικάσω κάτι, αλλά νομίζω γνωρίζετε την απάντηση.
Παρ’όλα αυτά δεν ακούμε τακτικά την λέξη “τοξικότητα“; Κι αν δεν την ακούμε, δεν πιστεύετε ότι την βλέπουμε, ότι την αντιλαμβανόμαστε και, πολύ χειρότερα, ότι την βιώνουμε; Την έχω ζήσει και λογικά την έχετε ζήσει. Δεν ξεφεύγεις εύκολα από αυτό το “τερατάκι”, που ακούει στο όνομα τοξικότητα. Αυτό έρχεται, βέβαια, σε αντίθεση με την εξιδανίκευση της καθημερινότητάς μας στα “social media”, στην οποία ισχυριζόμαστε έμμεσα και άμεσα ότι δεν βιώνουμε μια τοξική ρουτίνα με τοξικούς χαρακτήρες. Όχι, όλα καλά!
Ξεπερνάω τον αποπροσανατολισμό με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και επανέρχομαι στην ουσία. Έχουμε συμβιβαστεί με μία ζωή που βρίθει από τοξικότητα. Και το κακό είναι ότι όχι απλώς την δεχόμαστε, αλλά την προκαλούμε κιόλας. Όχι πάντοτε, αλλά συμβαίνει. Παραδείγματα τοξικών συμπεριφορών δύνανται να αποτελέσουν οι εξής:
- Υπερβολική ζήλια
- Υπερβολική εξάρτηση
- Θυματοποίηση
- Αρνητικότητα (δηλαδή αέναη απαισιοδοξία)
- Τάση για κουτσομπολιό
- Υπεροψία
- Εγωισμός/Εγωκεντρισμός
Φυσικά, υπάρχουν άλλα τόσα στοιχεία και πολλά παραπάνω που φανερώνουν τοξικότητα.
Έχω παρατηρήσει ότι είμαστε πλέον τόσο δεκτικοί σε τοξικές σχέσεις. Το θεωρούμε ίσως δεδομένο ότι έτσι είναι οι σχέσεις. Το έχουμε αποδεχτεί. Και όταν έρθει (αν έρθει) ένας άνθρωπος ο οποίος θα μας προσφέρει μια υγιή και ισορροπημένη σχέση, κοιτάμε δεξιά και αριστερά μήπως είναι κάποιο είδος πλάκας και τον ρωτάμε με απορία: “Γιατί είσαι τόσο καλός μαζί μου”;
Ανεχόμαστε συμπεριφορές, γιατί φοβόμαστε μήπως χάσουμε τον άνθρωπο δίπλα μας. Πόσο καλό κάνει αυτό στο άτομό μας; Γινόμαστε εν τέλει τοξικοί στους ίδιους μας τους εαυτούς. Δε λέω, είναι όμορφη και ονειρική η αλτρουιστική αγάπη. Να προσέχετε μόνο να είναι οι “σωστοί” άνθρωποι, μιας που είναι πολύ κρίμα να πάει ένα τέτοιο δώρο χαμένο.
Αν διαβάζεις τα παραπάνω και κουνάς κυριολεκτικά ή νοητά το κεφάλι σου σκεπτόμενος/η “Ναι, ίσως αυτό συμβαίνει”, τότε θα σου δώσω μια συμβουλή. Θα σου δώσω μια συμβουλή, διότι λογικά έχεις βιώσει την τοξικότητα είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό. Δεν έχει τόση σημασία η ποσότητα, όσο η αντιμετώπιση.
Δεν έχω να σου πω κάτι που δεν ξέρεις ήδη, θα ήθελα μονάχα να στο θυμίσω, να το επαναφέρω στην μνήμη σου. Όταν θα ξανασυναντήσεις έναν άνθρωπο που θα σου φέρεται ύπουλα, άσχημα, που θα σε φθονεί, θα σε κουτσομπολεύει, θα σε εκμεταλλεύεται και θα σε χειρίζεται, πες “ΟΧΙ”. Αλήθεια, είναι στο χέρι σου το να τον αφήσεις να μπει στη ζωή σου και να συνεχίσει να βρίσκεται εκεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες…
Επομένως, μη κάνεις φίλη σου την τοξικότητα. Συμβάλλεις κατ’ αυτόν τον τρόπο στο να γίνει η εξαίρεση (δηλαδή αυτό που θα’ πρεπε να θεωρείται εξαίρεση) κανόνας. Βάλε το λιθαράκι σου σε μια λιγότερη τοξική κοινωνία. Αναγνώρισε την τοξικότητα και απομάκρυνέ την από τη ζωή σου. Η σωστή στιγμή είναι τώρα, όχι “αύριο”, ούτε “όταν θα είναι καλύτερες οι συνθήκες”. Τι περιμένεις;
