Την τελευταία 8ετία οι ταινίες της Marvel κυριαρχούν στον κινηματογράφο. Όχι μόνο το Marvel Cinematic Universe αλλά και το X-Men franchise. Από το 2008 οι καλές ταινίες DC που είδαμε ήταν τα Dark Knight και Dark Knight Rises, αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία.
Σύμφωνα με τους κριτικούς, λοιπόν, η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στις ταινίες Marvel και DC είναι ότι οι πρώτες έχουν πιο εύθυμο χαρακτήρα, ενώ οι δεύτερες πιο σκοτεινό. Από τη στιγμή που μιλάμε, όμως, για ταινίες που προέρχονται από comics, θεωρώ απαραίτητη μια αναδρομή στην ιστορία τους.
Η ιστορία των comics χωρίζεται σε τέσσερις περιόδους. Αρχικά έχουμε την «Χρυσή Εποχή» από το 1938 έως το 1955. Σε αυτό το διάστημα εμφανίζονται οι πρώτοι superheroes, όπως ο Superman (1938) και ο Batman (1939). Σε αυτήν την περίοδο χτίστηκε το αρχέτυπο του super ήρωα και οι ιστορίες δεν ήταν τίποτα παραπάνω από απλές ιστορίες δράσεις. Η δεύτερη περίοδος ξεκινάει το 1956, τελειώνει το 1970 και αποκαλείται «Αργυρή Εποχή». Σε αυτό το διάστημα κάνει δυναμικά την εμφάνισή της η Marvel. Είναι η περίοδος που δημιουργούνται οι ομάδες ηρώων, όπως η Justice League (1960), οι Fantastic Four (1961), οι Avengers (1963) και οι X-Men (1963). Επίσης, σε αυτήν την περίοδο οι ιστορίες παραμένουν στο ίδιο μήκος κύματος με απλές ιστορίες δράσεις γύρω από την αιώνια μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο 1970, από το οποίο ξεκινάει η «Χάλκινη Εποχή» των κόμικς, έως και το 1985. Ο καθοριστικότερος παράγοντας που θα προσδιορίσει το ύφος αυτής της περιόδου, είναι το 122ο τεύχος του The Amazing Spiderman τον Ιούλιου του 1973. Σε αυτό το τεύχος οι αναγνώστες παρακολούθησαν τον θάνατο της Gwen Stacy σε μία μάχη ανάμεσα στον Spiderman και τον Green Goblin. Αυτό το περιστατικό πυροδότησε μια σειρά από κόμικς των οποίων η θεματολογία έγινε πιο σκοτεινή και αφορούσε ζητήματα όπως ο αλκοολισμός, τα ναρκωτικά, ο ρατσισμός και η φτώχεια. Θα μπορούσαμε να πούμε πως χάθηκε ο «αθώος» χαρακτήρας των ιστοριών.
Από το 1985 μέχρι και σήμερα βρισκόμαστε στην «Μοντέρνα Εποχή» ή «Σκοτεινή Εποχή» των comics. Ο δεύτερος τίτλος λέει πολλά για το ύφος και το περιεχόμενο αυτών των comics. Ειδικά όταν τα κορυφαία δείγματα της εποχής είναι το Watchmen (1986), το Batman: The Dark Knight Returns (1986) και το Batman: The Killing Joke (1988). Μία περίοδος, στην οποία οι χαρακτήρες έγιναν πιο περίπλοκοι. Η ψυχολογία τους διαφαίνεται καλύτερα και πολλές φορές ο εχθρός τους είναι ο ίδιος ο εαυτός τους, με τα πάθη και τις αδυναμίες του.
Εδώ, λοιπόν, νομίζω ότι έγκειται και η διαφορά των δύο εταιριών, όσων αφορά τις ταινίες τους. Η μεν Marvel εμπνέεται από την «Αργυρή Εποχή», η δε DC από την «Σκοτεινή». Νομίζω είναι πολύ απλό και ξεκάθαρο. Αυτό μπορεί να φανεί και στο πως οι δύο ομάδες στήνουν τις ταινίες τους. Στη μία περίπτωση (Marvel) έχουμε μια ταινία που στο πρώτο στάδιο έχουμε την δράση και τα γεγονότα, ενώ στο δεύτερο υπόβαθρο υπάρχουν έννοιες ηθικής. Στην άλλη περίπτωση (DC) έχουμε το ακριβώς αντίθετο. Στο πρώτο επίπεδο υπάρχει η ψυχολογία των χαρακτήρων και τα ηθικά διλήμματα, τα οποία γεννούν την δράση και τα γεγονότα. Με πιο απλά λόγια, οι ταινίες της Marvel είναι fact based και οι ταινίες της DC είναι character based.
Ξέρω ότι θα πείτε μερικοί πως το πρόβλημα των ταινιών του DC Extended Universe δεν είναι η σκοτεινότητα τους. Το θέμα είναι ότι είναι κακογραμμένες. Αρχικά, όλες οι κριτικές απέναντι τους γίνονται με βάση το ότι είναι πιο σκοτεινές και από εκεί προκύπτουν και οι κριτικές για το σενάριο ή την ιστορία. Αλλά, ακόμα και έτσι να είναι; Είστε σίγουροι ότι οι ταινίες του M.C.U. είναι αψεγάδιαστες; Σκεφτείτε μόνο το σχέδιο του Zemo στο Civil War και θα καταλάβετε τι εννοώ. Κι αν είστε από αυτούς που ενοχλήθηκαν με τον θάνατο του Zod από τον Superman, εγώ ξενερώνω που στο M.C.U. κόσμος πεθαίνει κι ανασταίνεται συνέχεια.
Γενικά, οι ταινίες της Marvel δεν είναι τέλειες, ούτε καν καλύτερες από της DC. Αν το δούμε καλύτερα, όλο το M.C.U. έχει πολλά παράλογα και χωρίς νόημα πράγματα, τα οποία όλοι φαίνεται να προσπερνούν, κάτι που δεν κάνουν στα ίδια ελαττώματα της DC. Κάπως έτσι επανερχόμαστε στο βλακώδες διαχωρισμό ανάμεσα στις δύο εταιρίες, τη φωτεινή και ευχάριστη Marvel, απέναντι στην σκοτεινή DC.
Κλείνοντας, λοιπόν, ας θέσουμε κάποια ερωτήματα. Είναι τόσο σημαντικό τα comics γνωστών superheroes, όπως ο Superman και ο Batman, και οι ταινίες που προέρχονται από αυτά, να αφορούν μόνο παιδιά; Η δική μου άποψη είναι πως όχι. Μπορούν να γίνουν και πράγματα για τους ενήλικες, που να αφορούν ζητήματα που θα μας βάλουν να σκεφτούμε. Μάλιστα, είναι λίγο άδικο ταινίες όπως το The Dark Knight Returns (Part 1 & 2) να θεωρούνται αριστουργήματα και το Man Of Steel ή το Suicide Squad να χαρακτηρίζονται σκουπίδια.
Ξέρω ότι η DC προσπαθεί να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό της Marvel και ίσως να το κάνει άτσαλα. Ίσως, πάλι να μην ξέρει καν τι θέλει να κάνει και να την ενδιαφέρουν μόνο τα λεφτά. Αλλά είναι λάθος να την κρίνουμε τόσο εύκολα και να δικαιολογούμε τις ταινίες της Marvel. Η DC έχει μια τεράστια ιστορία που επηρέασε τον καλλιτεχνικό κόσμο σε βαθμό που χωρίς αυτήν, σήμερα η τέχνη των comics και του κινηματογράφου θα ήταν πολύ φτωχότερες. Και όσο για τις σκοτεινές ταινίες, εμάς μας αρέσει γιατί η Marvel είναι για αγόρια και η DC για άντρες. Ας τα απολαύσουμε και τα δύο.
