Το Belfast είναι μια βαθιά προσωπική ταινία του Kenneth Branagh, στην οποία γίνονται κατανοητά συναισθήματα ξεριζωμού και παιδικής αθωότητας, αναβιώνοντας τα Ιρλανδικά γεγονότα στην μεγάλη οθόνη.
Υπόθεση
Ο 9χρονος Μπάντι, ζει στο Belfast με την οικογένειά του και έχει μια ζωηρή παιδική καθημερινότητα. Τα γεγονότα διαμάχης μεταξύ προτεσταντών και καθολικών διαταράσσουν το ειρηνικό κλίμα των γειτονιών και δημιουργούν ένταση στους κατοίκους. Και ενώ όλα αυτά τα δραματικά γεγονότα εκτυλίσσονται, ο Μπάντι μας υπενθυμίζει πως η ζωή συνεχίζει να κυλάει, μέχρι να συμβεί κάτι που θα αποσυντονίσει και τον ίδιο.
Αναλυτικότερα…
Ο σκηνοθέτης μας βουτά από το χρώμα στον ασπρόμαυρο κόσμο του Belfast αφήνοντας την ιστορία να μας παρασύρει τόσο σε συναισθήματα όσο και σε θαυμασμό για το «απλό» αλλά σπουδαίο φιλμ. Ο μικρός Μπάντι περνάει τις στιγμές του ανέμελα, απολαμβάνοντας κάθε λεπτό της παιδικής του ηλικίας και ξεγνοιασιάς, από την οποία λείπει το μίσος προς άλλες θρησκείες και ανθρώπους. Τίποτα δεν τον σταματάει από το να ερωτευτεί την καθολική συμμαθήτριά του, όντας από προτεσταντική οικογένεια σε ένα κλίμα μίσους και καταστροφών που λαμβάνουν χώρα στην γειτονιά του.
Ο Μπάντι μεγαλώνει σε μια οικογένεια στην οποία κυριαρχεί η αγάπη, τα νέα των αναταραχών ακούγονται στο ραδιόφωνο, αλλά οι ίδιοι ποτέ δεν αναφέρουν κάποιο γεγονός στο σπίτι, μαθαίνουν να προφυλάσσονται και να αγαπούν. Η ανάγκη του πατέρα του να λείπει συχνά λόγω δουλειάς στο Λονδίνο, δεν στερεί από τον Μπάντι και τον αδερφό του την πατρική στοργή, ούτε από την μητέρα την αγωνιώδη αναμονή του, κάθε φορά που πρόκειται να επιστρέψει. Οι συζητήσεις για ένα καλύτερο μέλλον της οικογένειας στο Λονδίνο είναι κάτι για το οποίο ο Μπάντι δεν θέλει να ακούει, αρνείται να φύγει από το μέρος στο οποίο ζει και στο οποίο καταστρώνει σχέδιο προσέγγισης για το κορίτσι που του αρέσει, με τον παππού του. Ο τελευταίος είναι ένας ακόμη λόγος που μικρός πρωταγωνιστής αρνείται να αφήσει το Belfast, ο παππούς με το αστείρευτο χιούμορ, και η γιαγιά με τις ενδιαφέρουσες ιστορίες για το σινεμά και την ζωή, δίνουν στον Μπάντι ένα ασφαλές καταφύγιο προσφυγής και οικειότητας.
Το ασπρόμαυρο τοπίο της ταινίας κάνει φανερά όλα τα συναισθήματα, την λύπη και απογοήτευση της μάνας για την οικονομική τους κατάσταση, την προσπάθεια θάρρους του πατέρα για ένα καλύτερο μέλλον της οικογένειας, και την στεναχώρια των παιδιών στην ιδέα του να αφήσουν την γειτονιά τους. Η ερμηνεία του μικρού Jude Hill (Μπάντι) είναι αυτή που ξεχωρίζει, η ανεμελιά και αθωότητα του χαρίζουν στιγμές γέλιου αλλά και συμπόνιας. Αυτό ίσως γιατί στον χαρακτήρα του ο σκηνοθέτης βλέπει τον μικρό εαυτό του, δεδομένου πως η ταινία είναι πραγματικό προσωπικό βίωμα του ίδιου. Βλέπουμε πως στην προσπάθειά του να χωνέψει την συνθήκη του ξεριζωμού, ενδιαφέρεται να μάθει εάν στο νέο σπίτι θα μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο όπως κάνει καθημερινά στους δρόμους του Belfast, το οποίο αν μπορούσε θα έπαιρνε ολόκληρο μαζί του στο Λονδίνο.
Θα μπορούσα να πω ακόμη περισσότερα για την γλυκιά αυτή ταινία, αλλά το μόνο που χρειάζεται είναι να απολαύσετε κάθε λεπτό από την θέασή της. Το Belfast είναι μια απλή ταινία που έχει να πει πολλά, μα κυρίως να υπενθυμίσει σε όσους έφυγαν κάποτε, σε άλλους που έμειναν και σε όσους χάθηκαν, πως η ιστορία δεν χάνεται ποτέ.
Trailer:
