Το «Digger», έκανε την εμφάνιση του στις θερινές αίθουσες και έφερε χειμωνιάτικο αέρα. Δάσος, βουνό, κρύο, απόμακρη ζωή, παρέες και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες, είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν την ταινία του Τζώρτζη Γρηγοράκη.
Υπόθεση
Ο Νικήτας ζει μόνος του σε ένα δάσος, στην κορφή ενός ήσυχου βόρειου χωριού. Η καθημερινότητά του θα κλονιστεί όταν ο γιος του, με τον οποίο έχει να ιδωθεί χρόνια, επιστρέφει και διεκδικεί μερίδιο της κληρονομιάς που του άφησε η μητέρα του η οποία έφυγε από την ζωή. Η σχέση τους αναμένεται γεμάτη διαμάχες ενώ ταυτόχρονα, μια βιομηχανική εταιρία απειλεί την δασική έκταση του Νικήτα, κάτι που θα φέρει επιπλέον συγκρούσεις.
Αναλυτικότερα…
Γενικότερα, στο «Digger» πέρα από την αποτύπωση μιας σχέσης πατέρα-γιού, προσεγγίζεται ένα περιβαλλοντικό πρόβλημα στο πρόσωπο του κεφαλαίου που ταυτοχρόνως ασκεί ψυχολογική και οικονομική πίεση στους «αδύναμους». Το μόνο που έχει πλέον ο Νικήτας είναι η καλύβα, τα ζώα και το δάσος, κάτι που απειλείται για χάρη του κέρδους. Η πίεση που ασκείται στους χωρικούς, κάνει κάποιους από αυτούς να επαναστατούν και κάποιους άλλους να «ξεπουλιούνται». Ο Νικήτας αντιστέκεται καθώς το δάσος είναι ό,τι έχει, είναι η ζωή του, και η περιουσία του. Η τελευταία αμφισβητείται όταν φτάνει ο γιος του και ισχυρίζεται πως η μισή, ανήκει σε εκείνον. Αρχικά γίνεται αντιληπτό πως ο Νικήτας ξαφνιάζεται στο άκουσμα πως η γυναίκα του πέθανε, αλλά επίσης στο αντίκρισμα του γιου του τον οποίο έχει να δει χρόνια, αφού αποφάσισε να μείνει μόνος στο δάσος.
Η σύγκρουση των δύο είναι αναπόφευκτη, ο Νικήτας αποφεύγει συνεχώς τον γιο του αλλά εκείνος επιμένει με την παρουσία του στο χώρο, αφού ό,τι του έχει πια απομείνει είναι εκεί. Η φανερή διαφωνία των δύο στο ζήτημα της βιομηχανίας είναι ακόμη ένα στοιχείο που τους απομακρύνει, ο νεαρός βλέπει την πώληση της περιουσίας ως κάτι επικερδές το οποίο θα μπορούσε να χαρίσει και στους δυο μια νέα αξιοπρεπή ζωή. Αντίθετα ο πατέρας του παραμένει σταθερός στην άποψή του, φτάνοντας στο σημείο μέχρι και να πιαστεί στα χέρια με τους εργάτες της εταιρίας. Είναι λογικό πως στην ζωή ενός μικρού χωριού, καμία εταιρία δεν μπορεί να εξαγοράσει την γη όσων μεγάλωσαν σε αυτή, και τρέφονται από τους καρπούς της. Οι παρέες στις μπυραρίες και τα μπαρ αναζητούν ζεστασιά και ανταπόκριση, θέλουν να ξέρουν πως είναι ο ένας για τον άλλον και πως κανένας δεν θα αφήσει το τέρας να τους καταστρέψει τα υπάρχοντα. Ουσιαστικά η ταινία είναι μια περιγραφή σχέσεων, ανθρώπινων αλλά και σχέσης φύσης-ανθρώπου. Μέσα της περιέχει τόσο δεσμούς φιλίας, οικογένειας, αγάπης, χιούμορ, όσο και θυμού, απελπισίας, αγανάκτησης.
Στο πλαίσιο αυτό, η σχέση του Νικήτα με τον γιο του περνά από δοκιμασίες, χαλάει ξαναφτιάχνει και πάει λέγοντας. Πέρα από κάθε αντιπαλότητα και συμφέρον, αυτό που απομένει στο τέλος είναι μια αληθινή σχέση πατέρα-γιου χωρίς αχρείαστες συγκινήσεις, παρά ρεαλιστική, ωμή, κρύα, αλλά ζεστή με τον δικό της τρόπο. Ο υπέρτατος Βαγγέλης Μουρίκης είναι συνυφασμένος με σκληρούς ρόλους που όμως σε πλημμυρίζουν συναίσθημα, κάτι που καταφέρνει με το παραπάνω στο «Digger». Το ίδιο και ο Αργύρης Πανταζάρας, με τον δικό του τρόπο μας μεταφέρει τα συναισθήματα ενός απομακρυσμένου αλλά αληθινού γιου. Με λίγα λόγια, μπορεί η ταινία να προβάλλει συνθήκες παγωνιάς και χιονιού, αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις της, δημιουργούν το πιο ζεστό κλίμα.
trailer: