Το θρίλερ είναι ένα είδος που βασίζεται πολύ στο συναίσθημα. Ο φόβος, η ένταση και η ανησυχία δεν χτίζονται μόνο μέσα από το σενάριο ή τους διαλόγους. Ένα από τα πιο δυνατά “όπλα” που έχει ένας σκηνοθέτης είναι η ατμόσφαιρα της ταινίας.
Ατμόσφαιρα σημαίνει το πώς νιώθει ο θεατής μέσα στην ιστορία. Είναι το σύνολο εικόνων, ήχων και ρυθμού που δημιουργεί μια συγκεκριμένη διάθεση. Στα θρίλερ, αυτή η διάθεση είναι σχεδόν πάντα βαριά, μυστηριώδης και γεμάτη ένταση. Πώς χτίζεται, όμως, η ατμόσφαιρα και τι τρικ χρησιμοποιούν οι σκηνοθέτες ταινιών τρόμου;
1. Φωτισμός
Ένα βασικό στοιχείο της ατμόσφαιρας είναι ο φωτισμός. Οι σκοτεινές σκηνές, τα παιχνίδια με τις σκιές, τα χαμηλά φώτα — όλα αυτά κάνουν τον θεατή να αισθάνεται ότι κάτι κακό μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Για παράδειγμα, στην ταινία “Ο Εξορκιστής”, το δωμάτιο της μικρής Ρίγκαν είναι σχεδόν πάντα βυθισμένο σε μισοσκόταδο, με παράξενα πράσινα και μπλε φώτα που κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμη πιο ανατριχιαστική.
2. Ήχος
Ο ήχος στα θρίλερ δεν είναι απλά η μουσική. Είναι και οι μικροί, ξαφνικοί ήχοι — ένα ξύλινο πάτωμα που τρίζει, η μια πόρτα που κλείνει απότομα. Στον “Εξορκιστή”, οι ήχοι της φωνής της Ρίγκαν, το κρεβάτι που ταρακουνιέται, προκαλούν τον θεατή τρόμο.
3. Ρυθμός
Στις ταινίες θρίλερ η αγωνία χτίζεται σιγά-σιγά. Οι σκηνές δεν τρέχουν γρήγορα. Αντίθετα, οι στιγμές έντασης απλώνονται, δίνοντας στον θεατή χρόνο να νιώσει τον φόβο να μεγαλώνει μέσα του. Ένα καλό παράδειγμα είναι το “Μωρό της Ρόζμαρι” του Ρόμαν Πολάνσκι. Εκεί, ο τρόμος δεν έρχεται ξαφνικά, αλλά αυξάνεται όσο η Ρόζμαρι αρχίζει να καταλαβαίνει ότι κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει γύρω της.
4. Τοποθεσία
Το πού θα “στεγάσεις” τον τρόμο παίζει κομβικό ρόλο για την ατμόσφαιρα της ταινίας. Ένα παλιό σπίτι, ένα έρημο διαμέρισμα ή ένας σκοτεινός διάδρομος μπορούν να γίνουν σχεδόν “χαρακτήρες” στην ταινία. Στο “Μωρό της Ρόζμαρι”, το παλιό κτήριο όπου μετακομίζει το ζευγάρι είναι γεμάτο μυστήριο και παράξενους γείτονες, κάτι που κάνει το περιβάλλον να μοιάζει απειλητικό από μόνο του.
5. Χαρακτήρες
Τέλος, η ατμόσφαιρα συνδέεται και με τους χαρακτήρες. Οι πρωταγωνιστές είναι συνήθως ευάλωτοι, φοβισμένοι ή μόνοι. Το βλέπουμε στα πρόσωπά τους, στη φωνή τους, στον τρόπο που κινούνται. Όταν ένας χαρακτήρας, όπως η Ρόζμαρι ή η μητέρα της Ρίγκαν, είναι τρομοκρατημένος, τότε κι εμείς νιώθουμε τον ίδιο τρόμο.
Συμπερασματικά, χωρίς σωστή ατμόσφαιρα, ακόμα και το καλύτερο σενάριο μπορεί να χάσει τη δύναμή του. Η ατμόσφαιρα είναι το “αόρατο χέρι” που καθοδηγεί τα συναισθήματα του κοινού. Είναι αυτή που κρατάει τον θεατή στην άκρη της καρέκλας του και τον κάνει να θυμάται την ταινία για πολύ καιρό αφού τελειώσει.
