«Να φοβάσαι τα όνειρά σου». Η φράση αυτή διαπερνά το μυαλό του θεατή που βλέπει το εν λόγω θρίλερ. Θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ελαφρύ και ανιαρό, όμως αντικειμενικά δεν παύει να είναι μια ευχάριστη ταινία η οποία παρόλο που δε θα σε τρομάξει, θα καταφέρει σίγουρα να σε συγκλονίσει με τις ανατροπές της.
H ταινία ξεκινά χωρίς να σε προϊδεάζει για τη δύναμη που έχουν τα όνειρα. Η Τζέσι (Kate Bosworth) και ο Μαρκ (Thomas Jane) χάνουν τον γιο τους σε μια ατυχή στιγμή, γεγονός που τους αφήνει συντετριμμένους και στα όρια του χωρισμού. Η πρωταγωνίστρια της ταινίας χάνοντας την ψυχραιμία της θεωρεί ότι είναι ευθύνη του συζύγου της κι εκείνος με την σειρά του προσπαθεί να δικαιολογηθεί χωρίς να μπορεί να καταλάβει τον λόγο που μπήκε στη θέση αυτή. Η κατάσταση αυτή μεταβάλλεται όταν αποφασίζουν να υιοθετήσουν τον μικρό Κόντι (Jacob Tremblay) ένα ιδιαίτερο παιδί που έχει ήδη περάσει από δύο θετές οικογένειες οι οποίες εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς. Το συγκεκριμένο παιδί φαίνεται εκ πρώτης όψεως ευγενικό και χαμηλών τόνων, αλλά κρύβει πολλά μυστικά. Ξαφνικά, το ζευγάρι αρχίζει να βλέπει περίεργα πράγματα μέσα στο σπίτι, όπως πεταλούδες που εξαφανίζονται και διάφορες άλλες ψευδαισθήσεις, με αποκορύφωμα την εμφάνιση του πεθαμένου τους γιου. Αρχίζουν, λοιπόν να υποψιάζονται ότι τα όνειρα που βλέπει ο μικρός γίνονται πραγματικότητα αλλά εξαφανίζονται όταν εκείνος ξυπνάει. Η Τζέσι τότε αρχίζει να κυριεύεται από μια τρέλα να δει τον γιο της και προσπαθεί να κάνει τον Κόντι να τον δει στα όνειρά του βομβαρδίζοντας τον με εικόνες του. Αγνοεί ωστόσο το γεγονός πως όπως πραγματοποιούνται τα όνειρα του μικρού το αυτό θα συμβαίνει και με τους εφιάλτες του. Ο Canker Man, το τέρας της ταινίας, δεν αργεί να εμφανιστεί και να πάρει τον άντρα της μακριά. Μην μπορώντας να δικαιολογήσει την εξαφάνιση του, χάνει την κηδεμονία του μικρού και ξεκινά έναν αγώνα για να ανακαλύψει το παρελθόν του, ενώ παράλληλα αναζητά έναν τρόπο να διορθώσει όλα τα προβλήματα που δημιούργησε.
Σαν θρίλερ δεν ήταν αρκετά πετυχημένο, καθώς δεν δημιουργούσε τόσο το αίσθημα της αγωνίας, αν εξαιρέσεις μερικά αποτυχημένα jump scares. Αυτό που κάνει την ταινία ενδιαφέρουσα ,όμως, είναι τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει όσον αφορά την οικογένεια. Η σχέση της μάνας με το παιδί της, η απώλεια, η αντίληψη των παιδιών καθώς και η ταυτόχρονη προσπάθεια αντιμετώπισης των δικών τους προβλημάτων. Ο μικρός Κόντι όντας γνώστης της ιδιαίτερης φύσης του προσπαθούσε να μην επιβαρύνει την νέα του οικογένεια ενώ η Τζέσι αντίστοιχα καλείται να αγαπήσει τον μικρό και να μην τον βλέπει σαν έναν τρόπο να γεμίσει τα κενά που της άφησε ο θάνατος του πρώτου της παιδιού. Έτσι, οι χαρακτήρες ωριμάζουν κι εξελίσσονται δίνοντας ο καθένας ό,τι μπορεί στον άλλο.
Η ταινία προβλήθηκε στους ελληνικούς κινηματογράφους την άνοιξη του 2016 και το 2017 το Netflix αγόρασε τα πνευματικά δικαιώματα της και την δημοσίευσε στην πλατφόρμα του παγκοσμίως τον Ιανουάριο του 2018. Η ταινία δεν έγινε ευρέως γνωστή και κατάφερε να μαζέψει μόνο 4,9 εκατομμύρια δολάρια ωστόσο μας έκανε να σκεφτούμε λίγο παραπάνω τα όνειρα που βλέπουμε πριν ξυπνήσουμε…
