Όμορφες καλησπέρες στους όμορφους αγαπημένους μου! Τι μου κάνετε; Εύχομαι ολόψυχα να μου είστε πολύ πολύ καλά, να περνάτε υπέροχα την εβδομάδα, που σε πολύ λίγο κλείνει! Όπως σε κάθε συνάντησή μας, λοιπόν, έτσι και τώρα θα προχωρήσουμε μαζί σε ένα, κατά τα άλλα, αφιέρωμα ενός πολυλατρεμένου ηθοποιού, του Robin Williams, που παρότι έχει φύγει τρία χρόνια πριν από τη ζωή, κατέχει μία ξεχωριστή θέση στις καρδιές μας πάντα και για πάντα! Τι λέτε; Πάμε να δούμε από πολύ κοντά τις καλύτερες κινηματογραφικές του στιγμές; Το ήξερα..
#1: «Dead poets society – Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» (1989)
Το 1989 «ο κύκλος των χαμένων ποιητών» κάνει την εμφάνισή του για να κάνει όλους εμάς να μαγευτούμε. Μία ταινία-σταθμός με το χαρακτηριστικό, έως και κλισέ στις μέρες μας, «άδραξε τη μέρα» να παίρνει σώμα, μορφή και να μετουσιώνεται σε ένα μάθημα ζωής. Ο συγκλονιστικός και υποψήφιος για Οscar, Robin Williams υποδύεται έναν εκκεντρικό καθηγητή, τον John Keating, που μέλημά του είναι να καταδείξει στους μαθητές του το βαθύτερο νόημα της ζωής, διαμέσου της ποίησης. Γιατί το νόημα της ζωής έγκειται στο να κάνεις αυτό που αγαπάς με όλη σου την καρδιά, με όλο σου το είναι και ως εκ τούτου οφείλεις να κυνηγάς τα όνειρά σου, να μοχθείς για τις προσδοκίες σου. Ακούστε το δάσκαλο και δε θα χάσετε!
#2: «Mrs. Doubtfire – Η Κυρία Ντάουτφαϊρ» (1993)
Εν έτει 1993, ο Robin Williams, κάνει μία στροφή στα είδη που κατά καιρούς υπηρετεί και πρωταγωνιστεί σε μία κωμωδία, λαμβάνοντας εξαιρετικά σχόλια από κοινό και κριτικούς. Αυτό, που έχει το μέγιστο ενδιαφέρον, είναι ο ίδιος ο ρόλος, μιας και εδώ, ο Williams δεν είναι ένας τυπικός χαρακτήρας, αλλά μία γυναικεία φιγούρα. Του τίθεται αυτή η διαφορετικότητα, επειδή, ακριβώς, είναι ασταμάτητος, δεν φοβάται να τσαλακωθεί, να αλλάξει, να μεταμορφωθεί στο ζητούμενο. Αδιαμφισβήτητα, ένας ολοκληρωμένος one man show, με μία χρυσή σφαίρα στα χέρια του, για την καλύτερη ανδρική ερμηνεία σε κωμική ταινία!
#3: «Jumanji – Τζουμάντζι» (1995)
Δύο χρόνια μετά, το «jumanji» έρχεται για να μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου, ως μία εκ των πιο διαχρονικών ταινιών και αυτών, που δεν θα πάψεις ποτέ να βλέπεις με την ίδια λαχτάρα όπως εκείνη της πρώτης πρώτης επαφής μαζί της! O Robin Williams, για ακόμη μία φορά είναι, αν μη τι άλλο, αξιαγάπητος, ενεργητικός, άκρως απολαυστικός, κατέχοντας τη μοναδική ικανότητα να μπορεί να τοποθετεί τους, ανεξαρτήτως ηλικίας, θεατές του, στο μεγαλείο ενός ασύγκριτου και ανείπωτου παραμυθιού. Γιατί τα παραμυθία είναι καλό να τα ζούμε, έστω και νοητά, όχι να ζούμε μέσα από αυτά, αλλά μαζί τους, με την ιστορία, τα πρόσωπα και τη ροή τους. Δώστε το χέρι σας στον Alan Parrish και το ταξίδι ξεκινά!
#4: «The good Will Hunting – O ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ» (1997)
H ταινία «ο ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ», παραμένει μέχρι και σήμερα στην κορυφή των βαθμολογιών του απαιτητικότατου Imdb, ένδειξη της ανεκτίμητης αξίας της και μίας επιτυχίας, που λίγες παραγωγές έχουν κατορθώσει να λάβουν. Πρόκειται, για ένα κοινωνικό και, ταυτόχρονα, ισορροπημένο δράμα, με ματιές που αντανακλούν στο σήμερα, με δεκάδες μηνύματα περί χαρισμάτων και φιλίας, συναισθηματικές εκρήξεις, ανεπανάληπτες ερμηνείες. Αυτή, του Robin Williams, ως Sean, ίσως και άριστη, χαρίζοντάς του το χρυσό αγαλματίδιο, για τον καλύτερο β’ ανδρικό ρόλο εκείνης της χρονιάς. Και αν θεωρώ πως το άξιζε; Ερώτηση και αυτή…
#5: «Ιnsomnia – Αϋπνία» (2002)
Tο «insomnia», σε σκηνοθεσία, του εξίσου αγαπημένου μου, Christofer Nolan, ανήκει στην κατηγορία των πιο καλογυρισμένων, εντυπωσιακών, άψογων ψυχολογικών thriller ever. Πολλοί, μέσα στους οποίους συγκαταλέγομαι και εγώ, πιστεύουν ακράδαντα πως δεν υπάρχει τέλεια ταινία. Όντως, έρχομαι να συμφωνήσω. Μόνο που στην προκειμένη, ήταν η καλύτερη της χρονιάς! Ο Robin Williams, ως ένας εκ των δύο βασικών ηρώων, ξετυλίγει ενώπιόν μας το υποκριτικό του ταμπεραμέντο, με νεύρο τόσο όσο, με διαφάνεια, χωρίς διόλου να φέρει στοιχεία ενός μονοδιαστάτου χαρακτήρα. Δείτε το, αλλιώς θα σας πιάσει… αϋπνία!
Αυτά, από εμένα και το ένα, από τα δύο άρθρα μου αυτής της εβδομάδας! Σκοπός μου, εξαρχής, ήταν να σας εκθέσω τους πέντε λόγους, υπό την μορφή ταινιών, για τους οποίους, όλοι, σινεφίλ και μη, αγαπάμε και θα συνεχίσουμε να αγαπάμε τον Robin Williams! Εύχομαι να το πέτυχα! Μέχρι το επόμενο, σας φιλώ!
