Η πρώτη φορά που είδα τη “Σιωπή των Αμνών” ήταν στα 90s, σε μια βιντεοκασέτα, όταν ακόμα η μαγεία του VHS κυριαρχούσε στα σπίτια μας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την αίσθηση της προσμονής καθώς έβαζα την κασέτα στο βίντεο και το χαρακτηριστικό ήχο της επαναφοράς της ταινίας στην αρχή. Ήταν μια εποχή που κάθε ταινία που παρακολουθούσαμε είχε μια ιδιαίτερη σημασία, καθώς δεν υπήρχαν οι άπειρες επιλογές της ψηφιακής εποχής. Το να βλέπεις μια ταινία τότε ήταν ένα γεγονός, μια εμπειρία που μοιραζόμασταν με φίλους και οικογένεια.
Πρόσφατα, παρακολούθησα ξανά τη ταινία “Η Σιωπή των Αμνών” στο θερινό σινεμά Ναταλί. Η δροσερή φθινοπωρινή νύχτα προσέφερε μια ιδανική ατμόσφαιρα για μια ταινία θρίλερ και αστυνομική, με έναν κανίβαλο να πρωταγωνιστεί στις σκέψεις μας. Ο κόσμος που μαζεύτηκε για την προβολή ήταν ποικίλος. Υπήρχαν εκείνοι που, όπως εγώ, είχαν ξαναδεί την ταινία και ήθελαν να αναβιώσουν την εμπειρία, αλλά και νέοι που την έβλεπαν για πρώτη φορά. Η δροσερή νύχτα και η σιωπή γύρω μας έκαναν την ατμόσφαιρα ιδανική για μια ταινία που συνδυάζει το θρίλερ με την αστυνομική πλοκή, προσφέροντας μια εμπειρία που καθηλώνει και συναρπάζει. Άνθρωποι κουβαλούσαν ποπκόρν και αναψυκτικά, δημιουργώντας μια κοινότητα μέσα στο σκοτάδι της αίθουσας.
Η ταινία ακολουθεί την πράκτορα-υπό εκπαίδευση Clarice Starling (Jodie Foster), η οποία είναι αποφασισμένη να συλλάβει τον κατά συρροή δολοφόνο Buffalo Bill (Ted Levine). Προκειμένου να την βοηθήσει να κατανοήσει το μυαλό ενός ψυχοπαθή, η φιλόδοξη πράκτορας πρέπει να συμβουλευτεί τον ιδιοφυή, αλλά τρομακτικά χειριστικό ψυχίατρο που έχει μετατραπεί σε κανίβαλο, τον Dr. Hannibal Lecter (Anthony Hopkins).
Από την πρώτη κιόλας σκηνή, η ιδιοφυΐα της “Σιωπής των Αμνών” είναι προφανής. Κατά τη διάρκεια των αρχικών τίτλων, με την ανατριχιαστική μουσική να παίζει από πάνω, η κάμερα ακολουθεί την Clarice να τρέχει, καθώς ολοκληρώνει μια εκπαιδευτική διαδρομή σε ένα αρχικά άδειο δάσος. Αυτή η σκηνή θεμελιώνει άμεσα ένα σκληρό αίσθημα φόβου, τρόμου και ανησυχίας που συνεχίζει να χτίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Παρόλο που αυτές οι αισθήσεις είναι συνεχείς, υπάρχουν αισθητές κορυφώσεις κατά τις επισκέψεις στον πιο διαβόητο χαρακτήρα της ταινίας.
Η Jodie Foster ως Clarice είναι απολύτως εξαιρετική και δίνει μια άψογη ερμηνεία ως γυναίκα που προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεχάσει το οδυνηρό της παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να αποδείξει την αξία της σε έναν κόσμο κυριαρχούμενο από άνδρες. Η Foster μιλά με τρεμάμενη φωνή κατά καιρούς, δείχνοντας την απειρία και την αηδία της για τα εγκλήματα που διέπραξε ο Buffalo Bill.
Ενώ, Ο Hopkins είναι απόλυτα απορροφημένος στον ρόλο του Hannibal Lecter. Για να δημιουργήσει την ανατριχιαστική και ψυχωτική του προσωπικότητα, κοιτάζει χωρίς να ανοιγοκλείνει τα μάτια του, αναγκάζοντας τόσο το κοινό όσο και την Clarice να επιστρέψουν το ψυχρό του βλέμμα. Η ερμηνεία του είναι συγκλονιστική και αξέχαστη, και παρόλο που έχει λίγο χρόνο στην οθόνη, αποδεικνύει την εξαιρετική του ικανότητα ως ηθοποιός.
Ένα βασικό δυνατό σημείο αυτής της ταινίας είναι η ανάπτυξη των χαρακτήρων της. Όχι μόνο της Clarice ή του Lecter, αλλά και της σχέσης τους. Το κοινό παρακολουθεί καθώς ο Lecter και η Clarice έρχονται όλο και πιο κοντά σε μια παράξενη ανταλλαγή που μοιάζει με δύο φίλους που μοιράζονται μυστικά. Καθώς η Clarice μαθαίνει περισσότερα από τον Lecter, έτσι και ο Lecter μαθαίνει περισσότερα για την Clarice. Το κοινό μπορεί να δει ότι ο Lecter εκτιμά αυτή τη σχέση γιατί δεν την κυνηγά, όπως λέει η Clarice: “Θα το θεωρούσε αγενές“.
Το soundtrack της ταινίας “Η Σιωπή των Αμνών” είναι απόλυτα στοιχειωτικό και μυστηριώδες. Συνεργάζεται καλά με την ταινία για να δημιουργήσει ένταση και άγχος στο κοινό. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης (Jonathan Demme) ξέρει πότε η σιωπή είναι εξίσου ισχυρή. Σε μια τεταμένη σκηνή στο απόλυτο σκοτάδι, δεν ακούμε τίποτα εκτός από τη βαριά αναπνοή του Buffalo Bill. Η κινηματογραφία είναι εξαιρετική για αυτή την ταινία. Τα χρώματα της ταινίας είναι γκρίζα και άψυχα, που συμπληρώνουν το σκοτεινό θέμα της ταινίας.
Ο Buffalo Bill, παρουσιάζεται ως ένας δολοφόνος που επιδιώκει να δημιουργήσει ένα “κοστούμι” από το δέρμα των θυμάτων του. Αυτή η συμπεριφορά αντικατοπτρίζει μια βαθιά σύγχυση και διαταραχή στην ταυτότητά του. Η επιθυμία του να δημιουργήσει ένα τέτοιο κοστούμι προέρχεται από την ανάγκη του να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, κάτι που πιστεύει ότι θα τον κάνει ολοκληρωμένο. Αυτή η επιθυμία συνδέεται στενά με την έννοια της σεξουαλικής ταυτότητας. Η σεξουαλικότητα του Buffalo Bill φαίνεται να εστιάζει στο να ελέγχει και να κατέχει τα αντικείμενα της επιθυμίας του. Το γεγονός ότι αφαιρεί το δέρμα από τα θύματά του δεν είναι μόνο μια προσπάθεια να αλλάξει ο ίδιος, αλλά και μια ακραία πράξη βίας.
Συνοψίζοντας, η ταινία “Η Σιωπή των Αμνών” είναι ένα από τις καλύτερες ταινίες του είδους του. Με εξαιρετική σκηνοθεσία, ευφυές σενάριο, υπέροχη φωτογραφία, σφιχτό μοντάζ, θαυμάσια μουσική και καταπληκτικές ερμηνείες, η ταινία καθιέρωσε τους Anthony Hopkins και Jodie Foster ως εμβληματικές φιγούρες. Το έργο του Jonathan Demme είναι ένα εξαιρετικό επίτευγμα στο είδος του, που έχει εμπνεύσει αμέτρητα θρίλερ και παραμένει μια ιδιοφυής παρατήρηση της σκοτεινής φύσης της ανθρωπότητας. Είναι μια ταινία που κάθε λάτρης του σινεμά πρέπει να δει και μας θυμίζει ότι τα αληθινά τέρατα μπορεί να είναι άνθρωποι που συναντάμε καθημερινά.
