Το «Red Queen Kills Seven Times» εισάγει ένα σκηνικό από τα ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια δυο κοριτσιών, της Kitty και της αδερφή της, Evelyn. Τις δύο αδερφές πολύ σύντομα αντιλαμβανόμαστε πως τις «χωρίζει» μια αόρατη δύναμη, κάτι παραπάνω δηλαδή από αντιζηλία και ανταγωνισμό. Μια μέρα, ο παππούς τους και επίσημος κηδεμόνας τους, γίνεται μάρτυρας μιας φρικτής διαμάχης μεταξύ τους που παρά λίγο να καταλήξει σε δυστύχημα και με αφορμή αυτό αποφασίζει να τους διηγηθεί μια ιστορία ενός πίνακα που διακοσμεί το αρχοντικό τους σαλόνι. Σύμφωνα με τον θρύλο, η Κόκκινη βασίλισσα που απεικονίζεται στο έργο επιστρέφει από τον τάφο της για εκδίκηση μετά από χρόνια διαμάχη με την αδερφή της. Πέρα από την ακραία κατάληξη των δύο αδερφών, ο πίνακας εκπέμπει κάτι το κτηνώδες, εκμαιεύοντας τα συναισθήματα όποιου τα αντικρίσει. Σε μια προσπάθεια να βγάλει την τοξική ενέργεια του μυστηριώδους έργου τέχνης από την ζωή των κοριτσιών, ο παππούς διατάζει να αφαιρεθεί από το σπίτι, χωρίς φυσικά να υπολογίσει πως η «ενέργειά» του έχει ήδη εισχωρήσει αρκετά βαθιά για να το εξουδετερώσει με μια απλή απόφαση.
Χρόνια αργότερα, η Kitty και η τρίτη της αδερφή, Franziska, αποχαιρετούν τον αγαπημένο τους παππού ενώ οι τύψεις της Kitty για το ατύχημα που οδήγησε σε θάνατο την αδερφή της Evelyn έπειτα από μια ακόμη μεταξύ τους διαμάχη, δεν έχουν σταματήσει να την βασανίζουν. Ωστόσο η Kitty, έχει εξελιχθεί σε μια ανεξάρτητη νεαρή γυναίκα που κυνηγά το όνειρό της πίσω από τα φώτα (παρά το φαινομενικά κουκλίστικο παρουσιαστικό της), εξασκώντας το επάγγελμα του φωτογράφου με τη λέξη «ζήλια» να λείπει ολοκληρωτικά από το λεξιλόγιό της. Κάτι φυσικά που δεν λείπει κι από τον χώρο του μόντελινγκ, τον οποίο -αναγκαστικά και μη- αναγκάζεται να βιώσει λόγω της δουλειάς της. Όμως, το παρελθόν της δεν παύει να την κυνηγά, αφού ένας άντρας από τα παλιά, αναζητά απαντήσεις για τον θάνατο της Evelyn. Η πρωταγωνίστρια δεν αργεί να βρεθεί στο στόχαστρο και από τις αστυνομικές αρχές όσο παράλληλα λαμβάνει χώρα μια σειρά από ανεξέλεγκτες δολοφονίες.
Ο Ιταλός σκηνοθέτης του γοτθικού «The Night Evelyn Came Out of the Grave», Emilio Miraglia (κινηματογραφιστής αλλά και επαγγελματίας σε ποικίλα πόστα στον β’ διαλογής κινηματογράφο), ένα χρόνο αργότερα δοκιμάζεται στο υποείδους μυστηρίου που αναδύθηκε και εκτοξεύθηκε κατά την δεκαετία του ‘70 και μάλιστα με εκπληκτική επιτυχία. Στο πλάι του, στέκονται δύο πρωταγωνίστριες που είχαν ήδη εμπειρία και όνομα στον χώρο του σινεμά «giallo», η γερμανικής καταγωγής Barbara Bouchet και η Marina Malfatti (πρωταγωνίστριά του και στην ακριβώς προηγούμενή του ταινία). Πρόκειται για μια ταινία που αναδεικνύει τον γυναικείο δυναμισμό, με το γυναικείο φύλο να αναλαμβάνει δράση ως επί το πλείστον και να διαχειρίζεται μαεστρικά την πλοκή, ομοίως και η κάμερα του Miraglia. Παρ’ ότι δύσκολο να συναγωνιστεί τους μετρ των gialli που έβγαζαν ταινίες καθ’ όλη την διάρκεια της δεκαετίας και το έκαναν να φαίνεται «παιχνιδάκι», ο Ιταλός δημιουργός ίσως να μην πρόλαβε να «ξετυλίξει» όλες του τις σκηνοθετικές αρετές μέσα στη σύντομη φιλμογραφία του αλλά κατάφερε σίγουρα να σταθεί επάξια δίπλα στους παραγωγικούς του συναδέλφους.
Με φανερά στοιχεία από τον γοτθικό τρόμο καθώς και τον μεταφυσικό, το «Red Queen Kills Seven Times» διαθέτει μια άκρως στοιχειωτική ποιότητα, ενώ παράλληλα εξερευνεί και εμβαθύνει στην τέχνη του θρίλερ και των χαρακτήρων της, οι οποίοι είναι τόσοι όσοι θα χρειαζόταν ένα σενάριο προκειμένου να μην καταλήξει ανιαρό. Καθότι εξαιρετικά σπάνιο για μια ταινία του είδους να διαχειρίζεται τόσους χαρακτήρες αξιοπρεπώς, οι μικρές αυτές λεπτομέρειες που συνθέτουν το φιλμ του Miraglia το κάνουν και να ξεχωρίζει. Όσο για τα ανεπαίσθητα περάσματα από σκηνή σε σκηνή, δεν θα μπορούσαμε παρά να αναφερθούμε σε ένα αληθινό χάρισμα, κάτι που με τη σειρά του χαρίζει μια άξια θέση στο «Red Queen Kills Seven Times» στα καλύτερα gialli όλων των εποχών, ανάμεσα σε όλους εκείνους που όπως προαναφέρθηκε δεν θα μπορούσε να σταθεί ο οποιοσδήποτε. Χλιδή, μόδα, φώτα, ρούχα, ωραίες παρουσίες που κλέβουν την παράσταση και δεν πρωταγωνιστούν με «φτηνό» τρόπο όπως πολλοί ισχυρίζονται για την πλειοψηφία των ταινιών τρόμου του παρελθόντος. Μια κινηματογραφική προσπάθεια με θρυλικές στιγμές στις οποίες το σινεμά τρόμου ακόμη αποτίει φόρο τιμής, από την οποία θα περίμενε κανείς να ανθίσει κατ’ επέκταση και μια ολόκληρη ιστορία, παρά το γεγονός ότι ο Emilio Miraglia όχι απλώς δεν ασχολήθηκε ξανά με το giallo αλλά ούτε και με το σινεμά γενικότερα, ενώ δέκα χρόνια μετά την τελευταία του ταινία απεβίωσε στην ηλικία των 58 ετών.
Δείτε εδώ το trailer της ταινίας «Red Queen Kills Seven Times»:
