«Η μορφή ακολουθεί τη φαντασία» και η Zaha Hadid βαπτίζεται με αυτή τη γενική αρχή του ρεύματος της αποδόμησης που έμελλε να σφραγίσει ολόκληρη την επαγγελματική της καριέρα. Πιστή στις αρχιτεκτονικές αρχές, η κύριά της αφετηρία ήταν να δημιουργεί ένα παιχνίδι γύρω απ’ τη προοπτική του εκάστοτε κτηρίου. Αυτό είχε ως επακόλουθο, να κτίζει μια ασάφεια στο θεατή σχετικά με την είσοδο ή την έξοδο, το ψηλό ή το χαμηλό, το δεξιά ή το αριστερά του έργου που είχε μπροστά του. Γενικώς, η αρχιτεκτονική της Hadid ρέει μεταξύ φυσικού και τεχνητού, με αρκετά τελειώματα μπαρόκ στοιχείων. Τα οράματά της βρίσκονται πάνω στη τομή του χάους και της τάξης, με αποτέλεσμα να δημιουργούν μια δυναμική έκπληξη στο θεατή.
Όπως είναι εμφανές, η Zaha Hadid αγαπούσε τις καμπύλες, παραμερίζοντας στη σκέψη της το στατικό κομμάτι. Η καμπύλη ηρεμεί το μάτι και τo μυαλό, άλλωστε είναι η γραμμή που γέννησε η φύση. Επίσης, η δυναμική της είναι μεγαλύτερη σε αντίθεση με τις οριζόντιες και κάθετες γραμμές. Η ελευθερία της παραπέμπει σε μια θηλυκότητα και ως επακόλουθο στη γυναικεία φύση της αρχιτέκτονα. Η ατέρμονη κυκλική πορεία στα έργα της, προδίδει εν μέρη τη καταγωγή της, αφού εξυπηρετεί τη βασική αρχή σχεδιασμού της ισλαμικής αρχιτεκτονικής.
Η Zaha Hadid προσπάθησε να τοποθετήσει στο λεξιλόγιο της αρχιτεκτονικής τη λέξη «ροή». Η προσπάθειά της αυτή απέφερε καρπούς, αφού πλέον αρκετά κτήρια σε παγκόσμιο επίπεδο ακολουθούν την ατέρμονη αυτή ροή. Όπως φαίνεται, τα έργα της θυμίζουν «ποτάμι», στοιχείο της φύσης που ηρεμεί την οπτική αντίληψη.
Η πορεία της Zaha Hadid…
Γεννήθηκε στη Βαγδάτη στις 31 Οκτωβρίου 1950. Το πρώτο της πτυχίο ήταν στα μαθηματικά από το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού και έπειτα ακολούθησε η Αρχιτεκτονική Σχολή της Ένωσης Λονδίνου.
Μετά από την αποφοίτησή της, συνεργάστηκε με τους αρχιτέκτονες – δασκάλους της, τον Έλληνα Ηλία Ζέγγελη και τον Ολλανδό μαθητή του Ρεμ Κούλχχας στο Γραφείο για τη Μητροπολιτική Αρχιτεκτονική (OMA – Office for Metropolitan Architecture), όπου το 1977 έγινε συνέταιρος.
Το 1980 η Zaha Hadid άνοιξε το δικό της αρχιτεκτονικό γραφείο στο Λονδίνο. Επίσης, στη διάρκεια της δεκαετίας δίδαξε στην Αρχιτεκτονική Ένωση του Λονδίνου. Το 2002 κέρδισε τον διεθνή διαγωνισμό σχεδίου για το νέο γενικό σχέδιο πόλης της Σιγκαπούρης. Το 2004 κατάφερε και έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε Βραβείο Πρίτσκερ και συνέχισαν κι άλλες βραβεύσεις, όπως βραβείο Στίρλινγκ, Βασιλικό Χρυσό Μετάλλιο του Βασιλικού Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων το 2016 κ.α.
Τα πρώτα έργα και τα τοπογραφικά της, που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, αποδεικνύουν την ισχυρή σχέση της κίνησης και της «κτηριογλυπτικής».
Οργανική, Φυσική, Καινοτόμα, Μοντέρνα – Φουτουριστική, Ρευστή είναι οι λέξεις που σφράγισαν τη καριέρα της!
Στις 31 Μαρτίου του 2016 άφησε τη τελευταία της πνοή και μια τεράστια αρχιτεκτονική παρακαταθήκη.
