H Μελίνα βλέπει πολλά παράξενα όνειρα. Τα περισσότερα δεν τα θυμάται, αλλά τα τελευταία βράδια βλέπει συνέχεια το ίδιο όνειρο με τον Άγιο Βασίλη, ο οποίος της φαίνεται κάθε φορά και πιο λυπημένος.
-“Ποιο να είναι άραγε το πρόβλημα του; Μήπως έχουν φύγει τα ξωτικά; Να υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τους ταράνδους;”, αναρωτιόταν η Μελίνα.
Και όμως κάτι παράξενο συνέβαινε, αλλά ας δούμε τα πράγματα από την αρχή.
Κάθε χρόνο ο Άγιος ετοιμάζει τα δώρα για τα παιδιά και δουλεύει ακούραστος με τους βοηθούς του, τα ξωτικά. Τα τελευταία χρόνια είναι παρών στην τελετή έναρξης της πρωτεύουσας των Χριστουγέννων. Όμως τι ακριβώς συμβαίνει και ο καλός μας Άγιος είναι λυπημένος;
Στον πλανήτη κυκλοφορούν πολλές αρρώστιες, οι περισσότερες θεραπεύονται, αλλά τι είναι πάλι ο καινούργιος ιός Η1Ν1;
Ο καλός μας Άγιος καθόλου δεν ήξερε τι θα πει αυτό, αλλά το έμαθε και τότε ξεκίνησαν τα προβλήματά του. Όχι ακριβώς του ίδιου, αλλά των ξωτικών. Τα ξωτικά αρρώστησαν και μάλιστα το ένα μετά το άλλο έπεφταν κάτω από την νέα γρίπη.
-Τώρα τι γίνεται; μονολόγησε ο Άγιος. Κάθισε ένα βράδυ δίπλα στο τζάκι. Έβγαλε τις μαύρες μπότες του και έτριψε λίγο τα πόδια του. Έβαλε τις κόκκινες παντόφλες του. Στα αριστερά και δεξιά του υπήρχαν δύο τεράστιοι σάκοι με δώρα. Τα δώρα που τόσο καιρό ετοίμαζε μαζί με τα αγαπημένα του ξωτικά.
-Κάτι πρέπει να κάνω, μονολόγησε αρχίζοντας να βηματίζει πάνω κάτω στο μικρό σαλόνι του ξύλινου σπιτιού του. Και τότε του ήρθε μία ιδέα. Θυμήθηκε τη Μελίνα. Η Μελίνα είναι ένα κοριτσάκι οκτώ ετών. Χωρίς να το γνωρίζει η ίδια είναι ιδιαίτερη γι’ αυτόν. Την προηγούμενη χρονιά του είχε γράψει ένα γράμμα διαφορετικό από όσα είχε λάβει μέχρι τότε.
«Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
με λένε Μελίνα. Θέλω να σου πω, πως σε αγαπώ πολύ. Φέτος μη μου φέρεις δώρο αλλά φρόντισε ώστε όλα τα παιδιά του κόσμου να έχουν δώρο, ιδιαίτερα αυτά που είναι άρρωστα και αυτά που υποφέρουν.
Σε φιλώ γλυκά,
Μελίνα».
Advertising
Αυτό το διαφορετικό γράμμα τον είχε συγκινήσει.
-Αλλά ας μην κάθομαι, πρέπει να βρω ένα τρόπο να επικοινωνήσω μαζί της. Ξέρω πως μπορεί να με βοηθήσει, είπε ο ‘Αγιος.
Και τότε…
-Μελίνα , με ακούς; Χρειάζομαι την βοήθειά σου.
Η Μελίνα πάλι, δεν ήξερε αν αυτό που έβλεπε ήταν όνειρο ή πραγματικότητα. Άνοιξε τα μάτια και ξαφνιάστηκε όταν είδε μία σκάλα με πολύχρωμα λαμπιόνια να βρίσκεται δίπλα στο κρεβάτι της. Χωρίς δεύτερη σκέψη, η μικρή σηκώθηκε και άρχισε να ανεβαίνει την μαγική σκάλα. Εδώ ήταν και το παράξενο. Ο γιατρός της είχε πει ότι πρέπει να προσέχει τα ύψη, γιατί είχε υψοφοβία, όμως για δείτε την τώρα, σκαρφαλώνει εκεί ψηλά και στο τέλος της σκάλας, βρίσκεται σ’ ένα μέρος παραμυθένιο.
Στην αρχή αναρωτήθηκε που βρισκόταν. Μπροστά στα μάτια της απλωνόταν μία ολόκληρη, χριστουγεννιάτικη πολιτεία. Η Μελίνα είχε μαγευτεί από αυτό που έβλεπε. Είδε μπροστά της πολλά σπιτάκια χριστουγεννιάτικα στολισμένα, πολλά δέντρα και αυτά επίσης στολισμένα με πολύχρωμα λαμπάκια, μία γέφυρα με κόκκινα κάγκελα, ένα μεγάλο καράβι φορτωμένο με δώρα. Προχωρώντας λίγο πιο πέρα είδε ένα μικρό σπιτάκι που έγραφε «Σπίτι πληροφοριών» και ξαφνικά άνοιξε η πόρτα. Ένα παλτό, ένα μάλλινο σκουφάκι και γάντια πέταξαν και προσγειώθηκαν μπρος στα πόδια της. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ένα μικρό άσπρο αυτοκόλλητο κόλλησε πάνω στο παλτό. Το αυτοκόλλητο έγραφε «Ωχ, χάθηκα».
Η Μελίνα δεν ήξερε τι ήταν όλα αυτά. Ένιωσε να κρυώνει πολύ. Πήρε το παλτό, το φόρεσε, το κούμπωσε καλά, έβαλε το σκουφάκι και τα γάντια και κόλλησε καλά το αυτοκόλλητο πάνω στο παλτό της. Μαγεμένη ξεκίνησε το ταξίδι της σ’ αυτή την απίθανη πολιτεία. Λίγο αργότερα ανακάλυψε πως βρισκόταν στην πρωτεύουσα των Χριστουγέννων. Μία μεγάλη κόκκινη επιγραφή την καλωσόριζε και η Μελίνα ήταν έτοιμη να εξερευνήσει το παλάτι, το τεράστιο τούνελ, το καρουσέλ και το τρενάκι. Λίγο πιο πέρα υπήρχε ένα τεράστιο σπίτι που έγραφε «το σπίτι των εκπλήξεων», πιο κάτω είδε να βγαίνει καπνός και είδε το σπίτι με τα ζαχαρομαγειρέματα και στο βάθος μαγεύτηκε από το τεράστιο παραμυθόσπιτο, που ήταν γεμάτο παραμύθια από όλο τον κόσμο.
Η χαρά της Μελίνας μεγάλωσε όταν στο απίστευτο αυτό σκηνικό προστέθηκαν μικρές άσπρες νιφάδες χιονιού. Η Μελίνα δεν μπορούσε να περιγράψει την χαρά της. Το μικρό κορίτσι άρχισε να χορεύει ενώ μικρές νιφάδες χιονιού συνέχιζαν να πέφτουν από τον ουρανό. Ξαφνιάστηκε όμως γιατί σ’ αυτό το μέρος δεν έβλεπε κανέναν. “Μα που πήγαν όλοι;”, αναρωτήθηκε.
Συνέχισε να περπατάει ώσπου βρέθηκε στο Ηi-tech εργαστήρι των ξωτικών. Με το που άνοιξε την πόρτα μία δυσάρεστη έκπληξη την περίμενε. Τα ξωτικά ήταν όλα λιπόθυμα στο πάτωμα. Η Μελίνα φοβήθηκε και έφυγε τρέχοντας για να ζητήσει βοήθεια. Μερικά βήματα πιο κάτω ήταν το εργαστήρι του Άγιου Βασίλη. Η Μελίνα χτύπησε την πόρτα του εργαστηρίου αλλά απάντηση δεν πήρε. Έσπρωξε την ξύλινη πόρτα και βρήκε τον Άγιο να κάθεται σε μία καρέκλα και να είναι περίλυπος.
-“Καλησπέρα Μελίνα”, είπε ο ‘Αγιος. “Συγγνώμη που σε έφερα εδώ έτσι ξαφνικά, αλλά σε χρειάζομαι. Σε λίγες μέρες είναι η τελετή έναρξης της πρωτεύουσας των Χριστουγέννων και τα ξωτικά μου είναι άρρωστα. Πως θα τα καταφέρω χωρίς αυτά;”
Η Μελίνα τον κοίταξε παραξενεμένη και του είπε:
-Μα καλά, δεν έκαναν το εμβόλιο;
-“Δεν ξέρω, δεν ξέρω”, απάντησε ο Άγιος. Μήπως μπορείς να μου πεις πως μπορώ να τα γιατρέψω;
Η Μελίνα είχε ήδη έτοιμη την απάντηση.
-“Με λίγο Prepon θα γίνουν καλά σαν περδίκια”, απάντησε χαμογελαστά το μικρό κορίτσι.
-“Τι περδίκια παιδί μου λες, είπαμε να μιλήσουμε για φάρμακα”, είπε ο Άγιος ελαφρώς εκνευρισμένος.
Η Μελίνα ξεκαρδίστηκε στα γέλια. Χωρίς να πει κάτι άλλο, τον φίλησε γλυκά και του υποσχέθηκε ότι το επόμενο βράδυ θα είχε την λύση στο πρόβλημά του. Πράγματι, το επόμενο βράδυ η Μελίνα έκρυψε ένα μπουκάλι Prepon κάτω από το μαξιλάρι της και περίμενε μέχρι να εμφανιστεί η σκάλα και όταν ήρθε, όλα έγιναν μαγικά. Η Μελίνα σκαρφάλωσε γρήγορα επάνω και έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στο Ηi-tech εργαστήρι των ξωτικών. Μόλις ξεκίνησε να τους δίνει το μαγικό φάρμακο αυτά ζωντάνευαν το ένα μετά το άλλο, γελούσαν και χοροπηδούσαν. Μερικά πετούσαν από τη χαρά τους την κόκκινη σκούφια τους στον αέρα. Το εργαστήρι πλημμύρισε από γέλια και τραγούδια.
Εν τω μεταξύ, ο Άγιος βρισκόταν στο δικό του εργαστήρι και συνέχιζε να κατασκευάζει τα παιχνίδια χωρίς πολύ κέφι. Ήξερε ότι είχε λίγες πιθανότητες να τα καταφέρει. Πλησίαζε ήδη η μέρα της τελετής έναρξης και οι βοηθοί του, τα ξωτικά, ήταν άρρωστα. Μερικά λεπτά αργότερα ακούστηκαν από μακριά τα γέλια και οι φωνές των ξωτικών. Στην αρχή παραξενεύτηκε, αμέσως όμως το πρόσωπό του φωτίστηκε με ένα πλατύ χαμόγελο.
-“Ευτυχώς δεν χάθηκε η ελπίδα για τους μικρούς και μεγάλους μου φίλους”, είπε ο Άγιος Βασίλης με ανακούφιση.
Η πόρτα στο εργαστήρι του άνοιξε και τα ξωτικά έτρεξαν χαρούμενα στην αγκαλιά του. Η Μελίνα στην αρχή δίστασε, όμως όρμησε και αυτή στην αγκαλιά του.
-“Σ’ ευχαριστώ γλυκιά μου”, είπε ο Άγιος αγκαλιάζοντας την σηκώνοντάς την ψηλά. Τότε είδε το μικρό αυτοκόλλητο που ήταν κολλημένο στο παλτό της και χαμογέλασε.
-“Τι ακριβώς είναι αυτό”; ρώτησε η μικρή μας φίλη όλο περιέργεια. Ο Άγιος, κρατώντας την ακόμη στην αγκαλιά του, έδωσε σαφείς οδηγίες στα ξωτικά για το τι πρέπει να κάνουν για να είναι όλα έτοιμα στην ώρα τους. Στη συνέχεια, την άφησε, της χάιδεψε τα μαλλιά και της είπε:
-Κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι γονείς με τα παιδιά τους επισκέπτονται την πρωτεύουσα των Χριστουγέννων. Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση τα μικρά παιδιά να χαθούν. Δίνουμε αυτό το αυτοκόλλητο σε όλα τα παιδιά είτε τους χρειαστεί είτε όχι.
-“Πολύ έξυπνο”, απάντησε η Μελίνα και τοποθέτησε το αυτοκόλλητο καλά στο παλτό της.
-“Για πες μου τώρα, τι θα ήθελες να σου φέρω φέτος καλή μου”; ρώτησε ο Άγιος κοιτώντας την στα μάτια.
Η Μελίνα δεν δίστασε καθόλου και του αποκρίθηκε:
-Θα ήθελα τη μαγική σκάλα, για να μπορώ να έρχομαι σ’ αυτό το παραμυθένιο μέρος, όποτε θέλω.
Ο Άγιος έσκυψε και της ψιθύρισε στο αυτί :
-Είναι δική σου, καλή μου.
Αμέσως μετά έστρωσε τη στολή του και είπε:
-Λυπάμαι που σε αφήνω αλλά έχω τόσα πράγματα να κάνω για την τελετή έναρξης. Δεν θέλω να αργήσω και μας περιμένει τόσος κόσμος. Σ’ ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, είπε ο Άγιος και απομακρύνθηκε περιτριγυρισμένος από τα χαρούμενα ξωτικά του.
-“Αντίο καλέ μου Άγιε Βασίλη”, είπε η Μελίνα και του κούνησε το χέρι.
Η Μελίνα ξύπνησε το άλλο πρωί και ήταν πολύ χαρούμενη. Η μαμά της Μελίνας μπήκε στο δωμάτιο και της είπε:
-Σου έχω μία έκπληξη καλή μου. Αποφασίσαμε με τον μπαμπά να σε πάμε στην πρωτεύουσα των Χριστουγέννων.
Η Μελίνα αγκάλιασε και φίλησε τη μαμά της. Όπως ήταν στην αγκαλιά της μαμάς, είδε την σκάλα να λαμπυρίζει και εκεί στο τέλος της σκάλας, ο Άγιος Βασίλης την κοίταξε και της έκλεισε το μάτι.
