Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται με τη φωτογραφία. Κάποτε ήταν της μόδας να είσαι DJ, τώρα είναι να είσαι φωτογράφος. Δεν αναφέρομαι στους ερασιτέχνες ή στους επαγγελματίες της τέχνης που ασχολούνται σοβαρά με αυτή. Μιλάω για αυτούς που ασχολούνται με τη φωτογραφία λόγω μόδας.
Ευτυχώς και δυστυχώς θα πω βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από εικόνες με αποτέλεσμα να μπαίνουμε στη διαδικασία της παραγωγής και της αναπαραγωγής αυτών. Μέσα από τη μίμηση λοιπόν, μέρος των ανθρώπων ασχολείται ΄χομπύστικα΄ με τη φωτογραφία και οι άλλοι μισοί λόγω μόδας αλλά δεν το παραδέχονται. Αυτοί που κερδίζουν από όλο αυτό βέβαια είναι εταιρίες. Εταιρίες παραγωγής φακών και φωτογραφικών μηχανών, εταιρίες παραγωγής κινητών τηλεφώνων, δημιουργοί εφαρμογών επεξεργασίας εικόνων και λοιποί ΄συνεργοί΄. Κι αν κάποιος ρωτήσει: Είναι όλο αυτό είναι μεμπτό ή λάθος; Ίσως ναι λέω εγώ, γιατί η γη για τον περισσότερο κόσμο, δυστυχώς, γυρίζει όταν αποτελεί μέρος της μόδας ή της μάζας. Σε αυτό το σημείο χάνεται το πράγμα, διότι δεν υπάρχει ανάγκη για δημιουργία εικόνων από όλους αυτούς αλλά ανάγκη για γέμισμα μοναξιάς, ανάγκη προβολής και ενδιαφέροντος που καταντάει σε εξάρτηση. Φωτογραφίες από την κάθε στιγμή και τον κάθε τόπο γίνονται μια εμμονική καθημερινότητα σε ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων. Αναρωτειθείτε, ποιός πραγματικός φωτογράφος αγωνιά για τα likes και τα λοιπά σημάδια αναγνώρισης.. Δε σε κάνουν τα likes φωτογράφο, ούτε μπορούν να αξιολογήσουν το έργο σου. Επομένως δε μιλάμε για φωτογράφους και φωτογραφία αλλά για μια ομαδοποιημένη κακή συνήθεια κατάχρησης των κινητών ή των φωτογραφικών μηχανών και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που λανθασμένα κι άδικα όλο αυτό παρουσιάζεται ως χόμπυ ή τέχνη χειρότερα.
Οι φωτογράφοι της σεζόν ή των χρόνων λόγω μόδας λοιπόν, δεν είναι φωτογράφοι ούτε αγαπούν την τέχνη αυτή στην πλειοψηφία τους, αφού μόλις ξεπεραστεί θα καταπιαστούν με το επόμενο θέμα που θα είναι της μόδας. Αυτό αποδεικνύεται κι από τις εικόνες τους όπου παρουσιάζουν φωτογραφίες χωρίς τεχνική με τη χρήση άθλιων φίλτρων και στραβούς ορίζοντες. Κι όμως αυτοί αποκαλούνται καλλιτέχνες και φωτογράφοι σε παρέες και social media είτε αστειευόμενοι είτε όχι, με μια έπαρση και με μια πεποίθηση ότι φωτογραφία είναι η αφεντομουτσουνάρα τους παντού και πάντα, κιτρινισμένη λες και έχουν ίκτερο από τα φίλτρα ή οι φωτογραφίες των φαγητών τους πριν τα καταβροχθίσουν χίπστερς και μη και οι εικόνες δρόμου, τοπίων ή και σκέτης της γλαδιόλας που βρηκαν τυχαία περπατώντας μες σε λάθος κάδρα και χωρίς κανένα κανόνα σύνθεσης.
(Το παραπάνω μοιάζει και με τη συνήθεια των ανθρώπων να αγοράζουν και να φορούν ρούχα και παπούτσια που είναι της εποχής, δηλαδή της μόδας αλλά δεν πήραν μετά βελόνα και κλωστή να γίνουν σχεδιαστές μόδας κλπ.)
Κι αν εσύ που με διαβάζεις κάπου διαφωνείς ή βρήκες πεζό το αστείο παράδειγμά μου, να σου εξηγήσω. Σίγουρα το να ασχολείσαι με μία τέχνη δεν σε κάνει αυτομάτως καλλιτέχνη, αυτό που λέω είναι ότι πρέπει να γίνεται σωστά και γνωρίζοντας το λόγο. Ένας καλλιτέχνης ξέρει πάντα γιατί ασχολείται με την τέχνη του και ενίοτε τα γιατί και τα πως των έργων του. Σε όλες τις τέχνες μεγάλοι καλλιτέχνες και στην προκειμένη περίπτωση μεγάλοι φωτογράφοι έμειναν στην ιστορία λόγω του χαρακτήρα τους, της αισθητικής και της αγάπης για το είδος φωτογραφίας που υπηρετούσαν. Κι αν το instagram και το facebook δε τα χρειάζονται όλα αυτά διάβασε, μελέτησε και πειραματίσου για να τραβάς, ότι τραβάς πολύ πιο σωστά και μέσα από μια τέχνη όπως, η φωτογραφία που δεν αφήνει την φαντασία σου να εξαντληθεί.
Οι τέχνες δεν έχουν όρια κι ούτε βάζουν και σε όσους τις χρησιμοποιούν. Η φωτογραφία είναι υπεύθυνη για τις αναμνήσεις μας, κι όσο ελεύθερα μπορούμε να τις αποθηκεύσουμε άλλο τόσο πρέπει να προσέχουμε την ποιότητα τους. Η κατάχρηση της τέχνης της φωτογραφίας δεν είναι ούτε φωτογραφία, ούτε μπορεί να εξελιχθεί σε τέχνη και κατ΄επέκταση και στην ανάπτυξη της παιδείας και του πολιτισμού των ανθρώπων σε μια χώρα. Για αυτό ας δημιουργούμε εικόνες με γνώση, χαρακτήρα και συναίσθημα είτε επαγγελματικές, είτε ερασιτεχνικές, είτε για αυτά που θέλουμε να επικοινωνήσουμε και για όποιον άλλο λόγο. Κι ας συμπεριφερθούμε στην φωτογραφία -και σε όποια άλλη τέχνη- με αγάπη και με σεβασμό σε όλες τις εκφάνσεις της, διότι με αυτά ξεκινάμε μια ουσιαστική σχέση μαζί της.
