Καθώς σκεφτόμουν για να βρω το θέμα του επόμενου άρθρου μου, στο μυαλό μου ήρθε φευγαλέα η πρώτη φορά που μαγεύτηκα από τον κόσμο της φωτογραφίας. Τέλη του προηγούμενου αιώνα, μετά από εξετάσεις στο σχολείο, καθώς αποχωρούσαμε από την αίθουσα, οι καθηγητές μας μοίρασαν τεύχη του National Geographic.
Το γεγονός ότι δεν είχε έρθει ακόμα η εποχή του ίντερνετ, καθιστούσε ένα περιοδικό μία απόδραση σε έναν άλλο κόσμο. Το συγκεκριμένο όμως, συνδύαζε πολλά από τα ενδιαφέροντά μου, που μέχρι τότε δεν ήξερα πως είχα. Φύση, γεωγραφία, ιστορία, ταξίδια και διάφορα άλλα θέματα, εμπλουτισμένα με απίστευτες εικόνες από όλο τον κόσμο. Η ματιά των φωτογράφων που συνεργαζόταν με το περιοδικό μπορώ να πω πως με επηρέασε όσο τίποτα άλλο στο να μπω στο μαγικό κόσμο της φωτογραφίας.
Ένας απ’ αυτούς, ο κορυφαίος φωτογράφος άγριας φύσης, Michael “Nick” Nichols. Η ιδιαίτερη ματιά του, τον κατατάσσει στο πάνθεον των φωτογράφων άγριας φύσης. Κι αυτό, γιατί το υψηλής αισθητικής στυλ του χαρακτηρίζεται από μία ένταση, αποδίδοντας, για πρώτη φορά πιστά τα συναισθήματα των άγριων ζώων.
Θεωρείται ότι, μέσα από τη δουλειά του, συνέβαλε στην αλλαγή του τρόπου με τον οποίο βλέπουμε τα άγρια ζώα. Το έργο του τον έχει πάει στα πιο απομακρυσμένα μέρη του πλανήτη. Ως ικανός αφηγητής εκπληκτικών ιστοριών μέσω του φακού του, γνωρίζει πολύ καλά να γίνεται ένα με την εμπειρία. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί θεωρεί τον εαυτό του μέρος κάτι πολύ μεγαλύτερου από αυτόν.
Ο Michael “Nick” Nichols γεννήθηκε το 1952 στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ. Σπούδασε Φωτογραφία στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Αλαμπάμα, όπου γνώρισε τον άνθρωπο που τον επηρέασε και έγινε ο μέντοράς του. Δεν ήταν άλλος από τον Charles Moore, τον φωτογράφο που έγινε γνωστός από την φωτογραφική κάλυψη του κινήματος των ατομικών δικαιωμάτων (1954- 1968) στις ΗΠΑ. Ξεκίνησε να εργάζεται ως φωτορεπόρτερ στο περιοδικό GEO, το 1979. Μεταξύ 1982 και 1995, ήταν μέλος του πρακτορείου Magnum, το οποίο ιδρύθηκε από τους Henri Cartier- Bresson και Robert Capa. Από το 1989 εργάζεται για το National Geographic, όπου δημοσιεύει πάνω από 30 άρθρα.
Αργότερα, ταξιδεύει στην Κεντρική Αφρική, όπου συναντά τον Βιολόγο J. Michael Fay ο οποίος έχει ως πρότζεκτ την εξερεύνηση της αφρικανικής ζούγκλας, διανύοντας 2.000 μίλια με τα πόδια. Μαζί, επισκέπτονται 13 εθνικά πάρκα της Γκαμπόν, όπου καταγράφει τη μοναδική παρθένα φύση της Αφρικής. Η περιπέτειά τους αυτή, εκδόθηκε σε βιβλίο (ένα από τα 6 συνολικά που είχε συμμετοχή) με τίτλο The Last Place On Earth, το 2005. Τον Αύγουστο του 2011, δημιουργεί μία εφαρμογή για τάμπλετ, με νέες ιστορίες και ανέκδοτες ως τότε, φωτογραφίες. Το 2012, στην Τανζανία αυτή τη φορά, σε φωτογραφική αποστολή, απαθανατίζει τη ζωή των λιονταριών στο Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Εκτός από το National Geographic, δουλειά του έχει δημοσιευθεί στα περιοδικά Paris Match, Rolling Stone, Life, Aperture, American Photographer και πολλά άλλα. Έχει κερδίσει τέσσερις φορές το βραβείο για το ρεπορτάζ φύσης και περιβάλλοντος στο διαγωνισμό του World Press Photo. Επίσης, είναι κάτοχος πολλών διεθνών βραβείων, μεταξύ των οποίων του Φωτογράφου Άγριας Φύσης της Χρονιάς (Wildlife Photographer of the Year) και Εικόνες της Χρονιάς (Pictures of the Year International).
O Nichols, είναι ιδρυτικό μέλος του ετήσιου φεστιβάλ φωτογραφίας LOOK3, στο Charlottesville της Βιρτζίνια. Φέτος είναι η έκτη χρονιά διεξαγωγής αυτής της τριήμερης γιορτής για την ειρήνη, την αγάπη και τη φωτογραφία. Περιλαμβάνει συνεντεύξεις και διαλέξεις, προβολή πολυμέσων, καλλιτεχνικές εκθέσεις και workshops από καταξιωμένους αλλά και ανερχόμενους φωτογράφους.
Κατά την μακρόχρονη λαμπρή πορεία του ως φωτογράφος άγριας φύσης, κατάφερε να συνδυάσει το έμφυτο ταλέντο του με την ιδιαίτερη καλλιτεχνική του ματιά. Αποτέλεσμα, η δημιουργία εντυπωσιακών και εναλλακτικών φωτογραφιών με λιοντάρια, τίγρεις, ελέφαντες, χιμπατζήδες και γορίλες για τις σελίδες του National Geographic.
Η ντοκιμαντερίστικη προσέγγιση και η επιμονή του να ωθεί τα όρια της τεχνολογίας (χρήση παγίδων με κάμερες και ρομπότ με τηλεχειρισμό) αύξησε την ευαισθητοποίηση του κοινού. Όχι μόνο για τα ίδια τα ζώα, αλλά και για το ευρύτερο περιβάλλον στο οποίο ζουν και αναπτύσσονται.
Η συγγραφέας Melissa Harris, έγραψε το 2017 μία εικονογραφημένη βιογραφία για τον Nichols με τίτλο A Wild Life. Σ’ αυτήν, αναφέρει: “Ο Nichols δεν προσπαθεί να γίνει ο ψιθυριστής των ζώων. Μαθαίνει πως να γίνεται κυριολεκτικά ένα με τα ζώα, παρά να επιβάλλεται. Είναι ένας αληθινός παρατηρητής. Όλα αυτά του επιτρέπουν να βρίσκεται στο πεδίο της δουλειάς του έχοντας ιδιαίτερη εύνοια”. Και προσθέτει: “Το θέμα με τις φωτογραφίες του Nick είναι ότι ξαναγυρίζεις σ’ αυτές. Και κάθε φορά που τις κοιτάς ξανά, βλέπεις κάτι διαφορετικό, κάτι παραπάνω.”
Με πληροφορίες από: nationalgeographic.com και wikipedia.org.
