Σχεδόν σε κάθε μας βόλτα σε μια πολύβουη και ζωντανή πόλη που δεν κοιμάται ποτέ δεν είναι απίθανο να συναντήσουμε τους αποκαλούμενους μουσικούς του δρόμου που κρατούν συντροφιά στους περαστικούς.
Είτε πρόκειται για μεμονωμένα άτομα που τραγουδούν ή όχι με τη συνοδεία ενός μουσικού οργάνου είτε για ομάδες ατόμων σίγουρα είναι κάτι που κατά πάσα πιθανότητα θα τραβήξει την προσοχή μας έστω και για μερικά δευτερόλεπτα και θα πλησιάσουμε ούτως ώστε να μπορέσουμε να απολαύσουμε τη μαγεία της μουσικής τους. Πηγάζει από την ελευθερία της ψυχής, από την ατέρμονη αγάπη για τη μουσική ,την προσπάθεια να αντισταθούν στη μιζέρια των πόλεων και να δώσουν ζωή και ήχο στους άχρωμους σταθμούς, δρόμους, τα γκρίζα κτίρια.
Ωστόσο…
Πολλές φορές θεωρούμε την ύπαρξή τους δεδομένη, αγνοούμε την παρουσία τους και την τεράστια προσφορά τους. Οι μουσικοί του δρόμου προσδίδουν μια ξεχωριστή νότα στις βόλτες μας, τις μετακινήσεις μας, μας βγάζουν από την πλήξη της καθημερινότητας και είναι πάντα εκεί, αγέρωχοι και χαρούμενοι που κάποιος μπορεί να εκτιμήσει το έργο τους.
Βέβαια…
Για τους μουσικούς του δρόμου έχουμε διαμορφώσει μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα και συχνά διαπιστώνουμε πως λίγοι είναι εκείνοι που διαφέρουν και στους οποίους ίσως να σταθούμε για λίγο επιβραδύνοντας το βήμα μας. Δεν αναγνωρίζουμε όμως το πόσο δύσκολο καθίσταται για εκείνους το να παίζουν με τόσα εμπόδια γύρω τους. Θορύβους, συνεχή ροή αυτοκινήτων, ατόμων. Σε κάθε περίπτωση όμως, μαγεύουν. Ενδεχομένως ο καθένας να ελκύει και διαφορετικό κοινό. Το οποίο θα σταθεί εκεί γύρω του και θα τον θαυμάσει και που θα του δώσει την ώθηση να συνεχίσει, που θα αναγνωρίσει την αξία της μουσικής.
Δεν είναι λίγες επίσης οι φορές που οι μουσικοί του δρόμου έχουν διωχθεί ποινικά, βρισκόμενοι στο στόχαστρο των εκάστοτε αρχών. Χρειάζονται επομένως και κάποια προστασία, ίσως χρειάζεται να αντιληφθούμε πόσο αναγκαίοι είναι σήμερα και πάντοτε. Αποτελούν πρότυπα, παίζουν ανιδιοτελώς τη μουσική τους ,δείχνουν να μην ενοχλούνται από οτιδήποτε συμβαίνει γύρω τους και δεν ενδιαφέρονται για τα χρήματα που ίσως κάποιοι περαστικοί να τους αφήνουν. Απολαμβάνουν την κάθε στιγμή, δε σταματούν παρά πορεύονται με τη ροή των πραγμάτων. Διασώζουν την τέχνη και την παράδοση, διαφυλάσσουν την διαφορετικότητα στη μουσική και παντού. Προτιμούν να παραμένουν αξιοπρεπείς και να διατηρούν τη μουσική τους αναλλοίωτη και αλώβητη από την εμπορευματοποίηση.
Εν προκειμένω, οι μουσικοί του δρόμου είναι άνθρωποι που ακολουθούν τη μουσική στο ατέρμονο ταξίδι της, που προάγουν ένα διαφορετικό και απαράμιλλα ενδιαφέρον είδος της που κατά πάσα πιθανότητα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη μουσική που ακούμε στις διαδικτυακές πλέον πλατφόρμες. Πολλές φορές ίσως να περνούν απαρατήρητοι εφόσον τους έχουμε συνηθίσει να βρίσκονται πάντα εκεί, σε ένα συγκεκριμένο σημείο ο καθένας τους όπου ασταμάτητα παίζουν τη μελωδία τους.
Δεν είναι όμως έτσι…
Ακόμα και άτομα που καμία σχέση δεν έχουν με τη μουσική παρά μόνο με το να την ακούν, πολύ συχνά εκτιμούν το τεράστιο έργο των μουσικών του δρόμου. Το πόσο σημαντική καθίσταται η παρουσία τους για όλους εμάς τους περαστικούς. Δίνουν ήχο στη βοή των ανθρώπων που περνούν, ουσία, χαρακτήρα στον εκάστοτε δρόμο, σταθμό.
Ας αναλογιστούμε λίγο πόσο άδειοι θα έμοιαζαν οι δρόμοι εάν δεν υπήρχαν. Εάν κάποια μέρα αποφάσιζαν να σταματήσουν να παίζουν δημοσίως και να κρατήσουν τη μουσική τους μέσα από τα κλειστά παράθυρα. Πόσο βαρετή ίσως θα ήταν η διαδρομή μας χωρίς αυτούς, γεμάτη θορύβους ακατανόητους , ενοχλητικούς. Μάλλον τίποτε δεν μπορεί να τους αντικαταστήσει. Μάλλον πρέπει να μην τους υποτιμάμε, ακόμη κι αν δε μας αρέσει αυτό που αντιπροσωπεύουν, σεβόμενοι όμως τη διαφορετικότητά τους. Δεν πρέπει να περιμένουμε πως θα συναντήσουμε πάντοτε μουσικούς ίδιους με αυτούς που προβάλλονται στα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά, θα συνανήσουμε και μουσικούς αυθόρμητους, ακατέργαστους.
