Όταν το δάκρυ θα γίνει ένα με την βροχή (8ο μέρος)

Όταν το δάκρυ θα γίνει ένα με την βροχή (8ο μέρος)
Ο Πέτρος κοίταξε την αντρική φιγούρα που έβγαινε από το μπαρ μέσα από τους καπνούς και τα χαμηλά φώτα. Παρήγγειλε άλλο ένα ουίσκι μήπως τον βοηθήσει να χαλαρώσει αλλά αντιθέτως σκέψεις περίεργες τριγύριζαν στο μυαλό του. Στήριξε στο χέρι του το κεφάλι του και έπινε το ποτό του όταν τον πλησίασε ο ένας από τους δυο άντρες.
«Μπορείς να μου πεις ότι απορίες έχεις. Θα σου τις λύσω. Αν πεις το ναι αύριο στον αρχηγό, θα συνεργαστούμε, άρα θα πρέπει να μου έχεις εμπιστοσύνη. Να ξέρεις ότι ποτέ δεν θα είσαι μόνος σου. Πάντα θα είσαι μαζί μου». Τα κατάμαυρα μάτια του τον κοίταξαν επίμονα. Το μελαμψό του πρόσωπο θύμιζε τσιγγάνο, το βλέμμα του ήταν σκληρό, άγριο! Τα μακριά μαλλιά του έπεφταν στους ώμους κι είχαν το χρώμα του εβένου. Κάποιες βαθιές ουλές φαίνονταν στο αριστερό του μάγουλο που πρέπει να έφταναν μέχρι το λαιμό από ότι μπορούσε κανείς να δει.
«Ο αρχηγός;» ρώτησε με απορία ο Πέτρος. «Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή. Ποιός έβαλε τον φιλαράκο σας να με προσεγγίσει και για ποιο λόγο; Τι σχέση μπορώ να έχω εγώ με εσάς και τι υπηρεσίες μπορώ να σας προσφέρω;» Στην πρώτη πρόταση είδε τα μάτια του άντρα να τον αγριοκοιτάνε και αμέσως τη διόρθωσε: «Θέλω να πω… πως δεν έχω καμία σχέση με τη νύχτα και…..»
«Άκου φιλαράκο. Αυτά που με ρωτάς δεν τα ξέρω, εγώ είπα να σου λύσω τις απορίες για το θέμα της δουλειάς και εσύ αρχίζεις τα δικά σου. Δεν είσαι μωρό να παρασυρθείς ούτε σε πήρε κανείς από το χέρι και σ’ έφερε εδώ. Ήθελες και ήρθες. Μιλάω σωστά;» τον ξανακοίταξε κατάματα.
«Σωστά», απάντησε σκεφτικός.
«Απλά πράγματα. Θα κάθεσαι να πίνεις το ποτάκι σου, θα πιάνεις ψιλή κουβεντούλα με το κόσμο και θα προσέχεις τι γίνεται εκεί πίσω από το δεύτερη πόρτα. Εννοώ μη περάσει κανένας περίεργος τύπος».
»Τους πελάτες τους γνωρίζεις, το μαγαζί είναι μικρό και ο κόσμος συγκεκριμένος που έρχεται κάθε βράδυ. Κάτι τύπους περίεργους θα τους καταλαβαίνεις και από τη φάτσα. Θα μάθεις με το καιρό τη δουλειά. Τα λεφτά είναι πολύ καλά, αλλά αυτά θα τα πεις με τον αρχηγό. Τα βλέπεις δύσκολα;»
«Υπάρχει κάτι πίσω από τη δεύτερη πόρτα; Μα φαίνεται κλειστή», παρατήρησε με απορία. «Και πληρώνει ο αρχηγός τόσα λεφτά μόνο για πίνω και να μιλάω με πελάτες;»
«Πολλά ρωτάς», απάντησε με ειρωνικό χαμόγελο και σηκώθηκε». Τα υπόλοιπα εξαρτώνται από την απάντησή σου αύριο».
Ίσως έφταιγε το αλκοόλ, ο χαμηλός φωτισμός, η δυνατή μουσική, ότι και να ήταν στο θολωμένο του μυαλό, όλα είχαν γίνει ένα κουβάρι. Καληνύχτισε τον άντρα που δεν ήξερε ούτε το όνομά του κι έφυγε. Βγήκε στο δρόμο! Κάποιες ψιχάλες τον χτύπησαν στο πρόσωπο! Σήκωσε τα μάτια προς τον ουρανό! Ξεκίνησε βιαστικά για το σπίτι του!
Σε λίγο, ξέσπαγε καταιγίδα! Στάθηκε όρθιος στη μέση του δρόμου, γύρισε το κεφάλι του προς τα πίσω και άφησε τη βροχή να του χτυπάει το πρόσωπο. Τα ρούχα του άρχιζαν να στάζουν, τα μαλλιά του το ίδιο μα δεν τον ένοιαζε, στεκόταν κάτω από τον κατασκότεινο ουρανό και τον κοιτούσε. Θύμιζε τρελό που τα ξημερώματα τον βρήκαν στη μέση του δρόμου. Μόνο το κινητό του τον έβγαλε από αυτή τη τρέλα που χτύπαγε ασταμάτητα και αναγκάστηκε κάποια στιγμή να το σηκώσει. Ήξερε πως ήταν η μάνα του και ανησυχούσε. Με την ίδια δικαιολογία που είχε το τελευταίο καιρό, της είπε πως ήταν σε ένα πάρτι κάποιου φίλου.

Διαβάστε επίσης  Όταν το δάκρυ γίνει ένα με την βροχή (1ο μέρος)

Πέντε συναντήσεις κι αυτές, με μεγάλη επιμονή του Πάνου έγιναν το τελευταίο δίμηνο ανάμεσα στους δυο φίλους. Ο Πάνος, στο σχολείο, έβλεπε τις συχνές απουσίες του φίλου του, στο εργοστάσιο το ίδιο, ανησυχούσε! Ο Σταμάτης ο εργοδηγός έκανε μια, δυο, τρεις, τα στραβά μάτια, πόσο πια; Μίλησε στη διεύθυνση και τον απέλυσαν. Ο Πάνος δηλητήριο ήπιε εκείνη τη μέρα! Όλο αυτό τον καιρό, παρατηρούσε με μεγάλη προσοχή την αλλαγή στην συμπεριφορά του φίλου του! Καταλάβαινε πως κάτι δεν πήγαινε καλά! Έβλεπε πως ο Πέτρος τον απέφευγε με κάθε τρόπο, δίχως να καταλαβαίνει το γιατί.
Μάταια προσπαθούσε, σαν αδερφικός φίλος, με κάθε τρόπο να βρίσκεται στο πλάι του. Κάτι μεσημέρια μετά το σχολείο, έπαιρνε το δρόμο για το σπίτι του Πέτρου με την ελπίδα πως θα είχε αποκοιμηθεί ή θα τον έβρισκε άρρωστο για την απουσία του, αλλά το μόνο που αντίκριζε ήταν το θλιμμένο βλέμμα της μάνας του, κι έφευγε με σκυμμένο το κεφάλι.
Ένα μεσημέρι, η ταλαίπωρη μάνα, τον είχε πιάσει με στοργή από το χέρι και τον είχε ρωτήσει: «Τι συμβαίνει Πάνο; Με ειδοποίησαν από το σχολείο, τρείς απουσίες ακόμα και θα μείνει στην ίδια τάξη ο Πέτρος». Η αγωνία φαινόταν έντονη στα θλιμμένα της μάτια, ελπίζοντας να της δώσει μια λογική εξήγηση.
«Πού πάει κάθε βράδυ παιδί μου, ξημερώματα γυρνάει, τον απέλυσαν από το εργοστάσιο και όταν του μιλάει ο πατέρας του ούτε του απαντάει. Καμιά ώρα θα πιαστούνε στα χέρια. Πού πήγαν τα όνειρά του Πάνο;»
Τι απαντήσεις μπορούσε να δώσει, στη μικρή αδύνατη φιγούρα, που στεκόταν μπροστά του με τα θλιμμένα μάτια που τον κοίταζαν ικετευτικά. Τι να της έλεγε, ότι και ο ίδιος τον κυνηγάει καιρό τώρα για να του πάρει μια κουβέντα; Ότι έχει απόλυτο δίκιο σε ότι και αν σκέφτεται; Ή ότι δεν ξενυχτάνε μαζί τα βράδια όπως πιστεύει εκείνη; Το μόνο σίγουρο ήταν, πως ο Πέτρος έχει κάτι πολύ σοβαρό που τον βασάνιζε ή κάπου είχε μπλέξει.

Διαβάστε επίσης  Η περιπέτεια της Αδριανής της Λητώς Τσακίρη Παπαθανασίου

Μπορείς να διαβάσεις ολόκληρο το διήγημα εδώ

Advertisements
Ad 14

Advertising

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Κλεμμένα αρχαία ελληνικά εκθέματα στο εξωτερικό

Πολλά από τα αρχαία ελληνικά εκθέματα, δυστυχώς, δεν βρίσκονται στην
Πόσο ταυτίζεται η Βίβλος με την Ελληνική μυθολογία;

Πόσο ταυτίζεται η Βίβλος με την Ελληνική μυθολογία;

Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με τον δανεισμό των Βιβλικών κειμένων