Μιας που το να πετύχεις καλό heavy metal live είναι (έχει γίνει) πλεόν μια ευκαιρία ξεχωριστή, μαθαίνοντας ότι οι πολυαγαπημένοι Iced Earth θα έρθουν πάλι να παίξουν ζωντανά στο πιστό τους κοινό, σπεύσαμε να ετοιμαστούμε. Και για να το προσδιορίσω, όταν πλησιάζει η μέρα του λάιβ για έναν πιστό φαν του είδους και τιμητή της λάιβ χέβυ μέταλ σκηνής , η αναμονή αυτή είναι μια αυξανόμενη ενθουσιώδης κατάσταση. Έτσι λοιπόν, ετοιμαστήκαμε και κατά τις 8 και κάτι ήμασταν στο σωστό μέρος τη σωστή ώρα (κάτι σαν το mastermind) περιμένοντας να δείξουμε τα ωραία παραδοσιακά μεταλλο-εισητήρια-μας (γιατί το εισήτηριο του λάιβ είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα απλό εισητήριο) στην είσοδο.
Ιδιαίτερα ευχάριστη εμπειρία αποτέλεσε το support συγκρότημα που βγήκε πριν τους Iced Earth, οι έλληνες Silent Wedding που μετράνε σχεδόν 12 χρόνια ζωής και έχουν στο ενεργητικό τους δύο full-length δίσκους, με τον δεύτερο, το Enigma Eternal να έχει κυκλοφορήσει μόλις πέρσυ αφήνοντας εξαιρετικά καλές εντυπώσεις. Η ζωντανή εμφάνισή τους ήταν ακόμη καλύτερη, και κάθε κομμάτι που έπαιζαν ακουγόταν πιο ενδιαφέρον από το προηγούμενο, με πολύ εύηχες μελωδικές και progressive χροιές, προετοιμάζοντας κατάλληλα την σκηνή και το vibe του κοινού για την είσοδο των Iced Earth.
Χαζεύοντας το κοινό κατά την διάρκεια μιας σχετικά μεγάλης αναμονής από την αποχώρηση των Silent Wedding μέχρι την είσοδο των Iced Earth, παρατήρησα ένα πρωτοφανές “μείγμα” τελείως ετερόκλητων φαν. Αυτό δε που μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το συγκρότημα στο οποίο παρατηρήθηκε το τόσο ετερόκλητο κοινό, από μαθητές (η γνωστή μέταλ πιτσιρικαρία), casual φοιτήτριες, νεαρά ζευγαράκια και τύπους με μπλουζάκια Nile, μέχρι μεσήλικες παρέες (τύπου η κυρία της γειτονιάς), τη στιγμή που οι Iced Earth είναι γνωστοί για το κλασσικό χέβυ σκληρό τους στυλ.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από τις 21.01, από το live στην Ελβετία
Ένιγουεη, την κοινωνική μου παρατήρηση (πάντα), ήρθε να διακόψει με εκπληκτική ενέργεια ένας ζωηρότατος Stu Block που επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά τις τραγουδιστικές ικανότητές του. Η μπάντα του Jon Schaffer “μπήκε” παίζοντας το Great Heathen Army και μετέδωσε στο κοινό φοβερό ενθουσιασμό. Να σημειώσουμε για όσους δεν ξέρουν, ότι η σχέση των Iced Earth με το ελληνικό κοινό των φανς τους είναι ιδιαίτερα έντονη, κάτι που ήταν όπως πάντα αντιληπτό από την αρχή της συναυλίας. Το συγκρότημα ακολούθησε την ροή του setlist τους όπως αυτή είχε διαμορφωθεί και στις προηγούμενες συναυλίες του τουρ, ενός τουρ που αφορούσε την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου, Incorruptible. Μετά τον χαιρετισμό του συγκροτήματος στο χρόνια πιστό κοινό του, ακολούθησε το ξεσηκωτικό πειρατικό άσμα Black Flag, επίσης από τον νέο δίσκο, και οφείλω να ομολογήσω πως όλα τα νέα τους τραγούδια είχαν φοβερό παλμό (βλ. Brothers) και ακουστική στην ζωντανή εκτέλεση, με κορυφαίο το Raven Wing και το υπέροχο σόλο του. Εν συνεχεία, το setlist επέστρεψε σε παλαιότερα κομμάτια με μια ανθολογία από διάφορους δίσκους, από το θεατρικό Dystopia, το εξαιρετικό Prophecy (με τα maidenικά riffs) από το Something Wicked Saga, το δημοφιλές I died for you και το Vengeance Is Mine από το Dark Saga, το Last December από το Burnt Offerings και κατέληξαν φυσικά στο Night of the Stormrider, με το ομώνυμο Stormrider στο οποίο έδωσαν νέο νόημα. Το απόλυτο κρεσέντο βέβαια ήρθε στο Travel in Stygian, ταξιδεύοντας πραγματικά το κοινό σε όλο αυτό τον μαγικό κόσμο που έχουν δημιουργήσει μέσα από τη μουσική τους και τους στίχους τους, δικαιώντας ακόμα και τον πιο μετριοπαθή παρευρισκόμενο. Στο τέλος του σκοτεινού ταξιδιού στην Στυγία το συγκρότημα αποχώρησε για να επιστρέψει λίγο αργότερα παίζοντας τα δύο encore κομμάτια του τουρ, το δυναμικότατο Clear the Way από το νέο δίσκο τους και το γνωστό σε όλους Watching Over Me. Προσωπική μου καθαρά άποψη είναι πως αυτό το (ένα ακόμα) εξαιρετικό live των Iced Earth έπρεπε να έχει κλείσει με τα κομμάτια από το Night of the Stormrider, αλλά γούστα είναι αυτά, δεν πρόκειται ούτε στιγμή να πω πως έμεινα έστω και στο ελάχιστο ανικανοποίητη.
Επιπρόσθετα, δε θα μπορούσα να έχω το παραμικρό παράπονο, καθώς στο φινάλε του show όπου ο Jon Schaffer πετούσε, ως είθισται, πένες στο κοινό, ένιωσα κάτι να προσγειώνεται στα μαλλιά μου κι έτσι, βρέθηκα γεμάτη έκπληξη να έχω κι εγώ ένα δώρο από το πρώτο μου χέβυ μέταλ συγκρότημα, τους αγαπημένους Iced Earth.
Εν κατακλείδι, για να απαντήσω στο ερώτημα που έθεσα στον τίτλο του άρθρου, μια μπάντα όπως οι Iced Earth δεν χρειάζονται διαπιστευτήρια για την αποδεδειγμένα κατ’ εξακολούθηση εξαιρετική ζωντανή σκηνική παρουσία τους. Κι αν έχεις αμφιβολίες, πας και τους βλέπεις λάιβ και σου φεύγουν οι αμφιβολίες, μαζί με τη μαγκιά 😉
Υ.Γ Συγχωρέστε μου την έλλεψη προσωπικών φωτογραφιών αλλά η ζωηρή μου φύση ξεδίνει εντόνως σε τέτοιες ξεχωριστές στιγμές, οπότε…καταλαβαίνετε 🙂 Άλλωστε, στο λάιβ δεν πας για να βγάζεις φωτογραφίες.
Up the Iced Irons! #headbangersunite #firstbandfirstlove
