Ένας ακόμη Μάης έφτασε και ο μουσικός θεσμός που τα τελευταία 67 χρόνια είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον συγκεκριμένο μήνα, δεν είναι άλλος από αυτόν της Eurovision. Mουσικοί από μια ολόκληρη Ευρώπη, συγκεντρώνονται προκειμένου να αναδείξουν το ταλέντο τους στο τραγούδι και στον χορό, ενώ το κοινό περιμένει πως και πως να δει κάτι φρέσκο, να σχολιάσει, να ψηφίσει.
…Ή τουλάχιστον αυτός ήταν ο σκοπός της Eurovision μέχρι και δυο δεκαετίες πριν…
Καθώς όσο περνούν τα χρόνια ο θεσμός μοιάζει να φθίνει εφόσον επιτρέπει επιρροές από την πολιτική κι επιβολές από διάφορα σαθρά κοινωνικά στερεότυπα. Τ ο αποτέλεσμα; Η αγανάκτηση των Ευρωπαίων – κι όχι μόνο- είναι πλέον εμφανέστατη και όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να απέχουν από την μουσική αυτή γιορτή.
Ωστόσο , ακόμη και σήμερα, από την Eurovision, δεν παύουν να αναδεικνύονται που και που, ορισμένα τραγούδια-διαμάντια. Καλλιτέχνες με τραγούδια, που πηγαίνουν για να ξεχωρίσουν από την μάζα με το ταλέντο τους και όχι με την εκκεντρικότητα ή την αρνητική τους προκλητικότητα. Τραγούδια που επιλέγουν ακόμη τις αξίες. Τραγούδια που θα μείνουν ανεξίτηλα στον χρόνο…
Ερχόμενοι στη φετινή Eurovision, μια τέτοια παρουσίαση ακριβώς, είναι αυτή της Πορτογαλίας. Η εικοσιεπτάχρονη Mariana Brito da Cruz Forjaz Secca, γνωστή στη χώρα της, αλλά κι εκτός των συνόρων αυτής, ως Maro, πέρασε στον μεγάλο τελικό με την μπαλάντα της, Saudade Saudade, που αποδίδεται στα ελληνικά ως “Λείπεις, λείπεις”. Τους στίχους έγραψε η Maro, με την βοήθεια μιας φίλης της, όταν ο παππούς της πρώτης έφυγε από την ζωή. Πρόκειται για έναν ύμνο προς το πένθος και την απώλεια αγαπημένων προσώπων. Σε στίχο αγγλικό και με την γλυκιά γεύση των Πορτογαλικών διάσπαρτη ανάμεσα τους, η μαγευτική φωνή της Maro, καταφέρνει να αγκαλιάσει κάθε ευαίσθητη και καλλιτεχνική συνάμα ψυχή. Με νότες έθνικ και χρώματα διαφόρων λογιών, η μελωδία του Saudade Saudade, αποτελεί ένα μελαγχολικό ταξίδι στις ατλαντικές πορτογαλικές ακτές.
Στη σκηνή του Pala Olimpico του Τορίνο, η Maro, εμφανίζεται με πέντε φίλες της, οι οποίες την βοηθούν ως δεύτερη φωνή. Η μια πιο απλή από την άλλη, κάθονται σε σκαμπό, σε κυκλικό σχήμα, εμπνέοντας έναν αέρα ομαδικότητας στην καρδιά της Ευρώπης. Δίχως στυλιστικές ακρότητες και σκηνικές υπερβολές, τα πέντε κορίτσια θα επισημάνουν στον τελικό τον πραγματικό λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε κάποτε η Eurovision.
Λίγα λόγια για την Maro…
Γεννημένη στην Λισαβόνα το 1994, η Maro μεγάλωσε σε μουσικό περιβάλλον. Με μητέρα δασκάλα μουσικής, ξεκίνησε μαθήματα πιάνου και στη συνέχεια κιθάρας. Κι ενώ τα εφηβικά της σχέδια της την ώθησαν στην κτηνιατρική, τα παράτησε όλα για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη μουσική, αποφοιτώντας εν τέλει από το Berklee College και ζώντας μόνιμα πλέον στο Los Angeles.
Όσο σπάνιο κι αν είναι πλέον, δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα όταν η Eurovision προσφέρει ποιότητα και μόνο στο κοινό της…
Καλή επιτυχία Πορτογαλία!
Διαβάστε επίσης:
- “Die Together” : η ελληνική συμμετοχή για τη Eurovision 2022
- Μερικά ακόμη αγαπημένα τραγούδια των Måneskin
Βρείτε μας στο Facebook MAXMAG
…αλλά και στο Instagram maxmaggr
