Ο ΛΕΞ μας έχει συνηθίσει σε καινούργια κομμάτια κάθε τέσσερα χρόνια. Έχει γίνει και κάτι σαν μότο, σαν συνήθεια, σαν πραγματικότητα: κάθε μουντιάλ και ένας δίσκος του. Όσο και να μας ακούγεται αστείο, τόσο είναι αληθινό.
Ο ΛΕΞ είναι ένας από τους κλασικούς hiphopers της νέας γενιάς, ένας από τους λίγους που έχουν μείνει. Νέα γενιά εννοώ από το 2005 κι έπειτα. Από τα χρόνια των Βόρειων Αστεριών. Είμαστε και λίγο γέροι. Γι αυτό κι όποτε κυκλοφορεί και μια νέα δουλειά του, επικρατεί ένας μικρός πανικός στο κοινό. Όποτε κυκλοφορεί ένας δίσκος του, ανεβαίνει στην κορυφή τις πρώτες ημέρες της γέννησης του. Ο δεύτερος solo δίσκος του κατάφερε να φτάσει στο νούμερο 1 των τάσεων στο youtube.
Κάτι τέτοιο είναι μεγάλο κατόρθωμα για το ελληνικό hip-hop. Ναι, θα χρησιμοποιήσω το youtube σαν άλλο μέτρο σύγκρισης επιτυχίας της μουσικής όπως χρησιμοποιούσαμε παλιότερα τα αντίτυπα των δίσκων.
Ο κόσμος αλλάζει, το ίδιο κι εμείς.
Σάββατο απόγευμα κι όπως καθόμαστε με την παρέα προσπαθώντας να σκεφτούμε τρόπους για να περάσουμε το βράδυ, έρχεται ειδοποίηση στο youtube. Από το κανάλι του ΛΕΞ. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι κυκλοφόρησε ένα clip για κάποιο από τα κομμάτια του τελευταίου του δίσκου. Θα ήθελα να δω, για παράδειγμα, μια εικονογράφηση για τις “Πολυκατοικίες.”
Όμως όχι, βλέπω ότι κυκλοφόρησε το “Τίποτα στον κόσμο”, ένα καινούργιο κομμάτι του. Αμέσως όλοι κοιταχτήκαμε και πατήσαμε το play.
ΛΕΞ – Τίποτα στον κόσμο
Η παραγωγή το κομματιού ανήκει στον Dof Twogee (όμορφες μέρες των Τ.Γ.Κ.) και το mastering του ήχου στον Skive. Οι στίχοι προφανώς και είναι από τον ΛΕΞ.
Ακούγοντας το κομμάτι και βλέποντας το clip, καταλαβαίνεις δύο πράγματα: ο ΛΕΞ ωριμάζει και ο ήχος του αλλάζει. Η αλήθεια είναι ότι με την πρώτη ακρόαση δεν ενθουσιάστηκα. Ίσως επειδή είμαι περισσότερο της παλιάς σχολής του ελληνικού hip-hop. Η νέα γενιά trapbased δημιουργιών με ξενίζει κάπως. Οπότε, η πρώτη μου εντύπωση για το καινούργιο του κομμάτι ήταν θα έλεγα αρνητική.
Όμως όταν κατάφερα να ξεκολλήσω το μυαλό και να παραμερίσω τον εγωισμό μου, το άκουσα ξανά. Αυτή τη φορά έδωσα βάση στους στίχους ενώ άκουγα τη μουσική. Άκουσα στίχους από παλιότερα κομμάτια του μέσα στο καινούργιο, ενώ παράλληλα περιγράφεται και μια κατάσταση νέα για τον ΛΕΞ. Μια καινούργια ζωή, ένας καινούργιος τρόπος έκφρασης μέσα από την αλλαγή αυτή, μια διαφορά που υπάρχει στη ζωή του σε σχέση με τον πρώτο solo δίσκο.
Ο στίχος “τώρα μάνα ζω απ’ τη μουσική” τα λέει όλα. Το clip και οι αναφορές για τη ζωή στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης, μας δείχνουν πως όσο κι αν άλλαξε η ζωή του, παραμένει ο ίδιος.
Εντάξει, άρχισα να εκφράζομαι σαν fanboy τώρα.
Σαν ιδέα, το clip περιέχει κάποιες σκληρές για πολλούς εικόνες. Πραγματικές και ρεαλιστικά ωμές για άλλους. Σίγουρα είναι εικόνες που ο δημιουργός του έχει δει και θέλει να περιγράψει. Ταράτσες και προπονήσεις σε street punching, άραγμα σε σπίτι με φίλους κι ότι άλλο συνεπάγεται. Ωμός ρεαλισμός, μια συνταγή που ο ΛΕΞ ξέρει να περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο. Με καινούργια ή παλιά masterings στον ήχο. Αυτό πάει για ανθρώπους σαν κι εμένα που θα ξινίσουν στην πρώτη ακρόαση. Ακούστε το “Τίποτα στον κόσμο” και μια δεύτερη φορά κι έπειτα βγάλτε το συμπέρασμα σας.
Μακάρι να δούμε και νέο δίσκο κάπου τώρα κοντά. Ας μην περιμένουμε το επόμενο μουντιάλ.
