Lives που θα πήγαινα στον καιρό του covid

Το μεγαλύτερο πλήγμα που υποστήκαμε όλοι μας λόγω της πανδημίας, του covid, ήταν η ακύρωση των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. Οι συναυλίες ακυρώθηκαν, τα lives δεν έγιναν, τα νεύρα μας δε γιατρεύτηκαν. Επειδή ο βασικός λόγος που ανεχόμαστε μια εποχή σαν το καλοκαίρι είναι ένας και μοναδικός: οι συναυλίες. Και το καλοκαίρι έχουμε πολλές από δαύτες.

Φέτος ήταν μια μοναδική χρονιά, στην οποία δεν είδαμε τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες να παίζουν ζωντανά. Και ναι, είναι ένας από τους λόγους που το 2020 θα χαραχτεί μέσα στο μυαλό μας για πάντα. Εντάξει, ίσως να βοηθήσει στη χάραξη του και ο covid, όμως σε αυτή τη στήλη μιλάμε και γράφουμε για μουσική.

Για ακόμη μια φορά πλατειάζω, σωστά; Δε μπαίνω στο ζουμί του κειμένου και γενικολογώ. Ναι, το κάνω αυτό. Είμαστε και πλανευτές, εμείς οι κειμενογράφοι. Πανάθεμα μας. Πολύ μεστός, άμεσος και ποιητικός ο γραπτός λόγος σήμερα. Φταίει το ότι ακούω Bob Marley την ώρα που αφήνω τις αράδες μου στο word.

Και μια που εντελώς τυχαία ανέφερα το Bob, σήμερα λέω να κάνω ένα διαφορετικό tracklisting. Σκέφτηκα να αναφέρω κομμάτια καλλιτεχνών που θα ήθελα να είχα ακούσει μέσα στο φετινό καλοκαίρι. Εν μέσω πανδημίας, σκέφτηκα πέντε που θα ήθελα να παίξουν ζωντανά, κάτω από τις συνθήκες στις οποίες όλοι μας προσαρμοστήκαμε. Ζωντανούς και πεθαμένους.

Advertisements

Ξεκινάμε λοιπόν το ταξίδι σε υποθετικά lives στον καιρό του covid 19.

Bob Marley And The Wailers – Stir It Up

Onyx ft. Dope D.O.D. – #WakeDaFucUp 

Και περνάμε στους σκληρούς τυπάδες της hip hop. Σε ένα από τα ωραιότερα lives της ζωής μου, κατάλαβα γιατί οι Αμερικάνοι rappers θα βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά. Επειδή οι άνθρωποι το ζούνε. Οπότε, στον καιρό του covid, οι Onyx θα γεμίζανε ένα στάδιο, ένα μαγαζί, ένα δωμάτιο;

Ότι και να γέμιζαν, το σίγουρο είναι ότι θα έκαναν όποιον βρισκόταν εκεί, μαζί τους, να ξεχάσει την πανδημία και να νιώσει τη μουσική. Σε αντίθεση όμως με το πιο πάνω κομμάτι, οι ακροατές ή ο ακροατής, δε θα είχαν κλειστά τα μάτια. Θα τα είχαν ανοιχτά. Και τα αυτιά τους. Και την καρδιά τους. Για να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα από ένα τέτοιο live.

Αυτό είναι το hip hop, έτσι κι αλλιώς. Κάθε συναυλία είναι μια καινούργια εμπειρία. Στον καιρό της πανδημίας, φαντάζεσαι τί θα είχες να κερδίσεις όταν επάνω σε μια σκηνή βρισκόταν κάποιος που σε επηρέαζε; Που τον είχες σαν πρότυπο;

David Bowie – Lazarus

Ο David δεν ανήκει στους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Όμως θεωρώ ότι του ταιριάζει η νούμερο ένα επιλογή στο παρόν tracklisting. Σε καιρό πανδημίας, στις ημέρες του covid, θα επέλεγα πρώτα να πάω σε μια συναυλία του Bowie και μετά θα έψαχνα ποιός άλλος έπαιζε και πού.

Ίσως επειδή έχει, ή μάλλον είχε, κάτι το απόκοσμο να το πω; Διαφορετικό; Ιδιαίτερο; Ναι, ιδιαίτερο. Θαρρώ ότι η μουσική του ταιριάζει γάντι σε μια πανδημία, η οποία μέσα στον εγκέφαλο μας μπορεί να εξελιχθεί σε έναν T-Virus και να μας σκοτώσει όλους. Τώρα φαντάσου να έχει γίνει υποχρεωτική με νόμο η μάσκα, όποιος δε φορά να φυλακίζεται και να υπάρχει στην πόλη live του Dvid Bowie.

Στο τέλος, όχι μάσκα δε θα φορούσαμε, αλλά ούτε καν ρούχα. Και μια επανάσταση θα ξεκινούσε. Κι όλα αυτά με μια απαγόρευση, μια μάσκα στο χέρι και τη μουσική του Bowie.

Επίλογος:

Αυτές ήταν οι επιλογές μου για τα υποθετικά lives εν μέσω πανδημίας. Όλοι μαζί θα περάσουμε αυτή τη δοκιμασία και θα βγούμε πιο δυνατοί. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Και ξανά θα βρεθούμε στα γήπεδα και στα θέατρα, και ξανά θα ακούσουμε μουσική παρέα. Και το πιο σημαντικό: ξανά θα αγκαλιαστούμε, άγνωστοι φίλοι που έχουμε ο ένας τον άλλον όμως δεν το γνωρίζουμε. Επειδή δε γνωριζόμαστε.

Αλλά θα γνωριστούμε. Πού θα πάει;