Όσοι μεγάλωσαν και βίωσαν την εφηβεία τους μεταξύ του 2000 και 2011 σίγουρα έχουν ακούσει κάπου τυχαία ή εσκεμμένα τους Evanescence. Οι Αμερικανοί τράβηξαν την προσοχή του κοινού το 2003 με την κυκλοφορία του πρώτου full length άλμπουμ με τίτλο “Fallen” και η φωνή της Amy Lee σε συνδυασμό με τις alternative rock και gothic επιρροές της μουσικής τους κατάφεραν να κερδίσουν ακόμα και αυτούς που δεν ήταν λάτρεις του είδους.
Η μπάντα ξεκίνησε τα πρώτα της βήματα το 1995, όταν η Amy Lee συνάντησε τον Ben Moody στο Little Rock του Αρκάνσας όπου ηχογράφησαν δύο EP (Evanescence EP και Whisper/Sound Asleep EP) καθώς και ένα CD Demo με τίτλο ”Origin”. Το ” Fallen” έφερε μαζί του την επιτυχία καθώς πούλησε πάνω από 17 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και κατάφερε να καθιερώσει και ένα πιο gothic στυλ σε πολλούς εφήβους μιας και η μόδα επηρεάζεται πολύ συχνά από το εκάστοτε μουσικό ρεύμα. Πολλά από τα μέλη της μπάντας άλλαξαν και αυτές οι καινούριες προσθήκες άλλαζαν τον ήχο, οδηγώντας έτσι και την μουσική τους εξέλιξη. Ωστόσο βγήκαν αρκετά κομμάτια που λατρέψαμε και εξακολουθούμε να ακούμε μέχρι σήμερα μέσα σε αυτή την πορεία που η οποία μπορώ να πω με σιγουριά ότι είχε τα πάνω της και τα κάτω της.
Ένα κομμάτι που πραγματεύεται το θέμα της αυτοκτονίας από μια πιο Χριστιανική εκδοχή. Το έγραψε ο πλέον πρώην ντράμερ τους Rocky Gray , ενώ το κομμάτι προοριζόταν για την άλλη του μπάντα τους ”Soul Embraced”. Άραγε πάμε στον παράδεισο μετά από μια τέτοια απόφαση; Υπάρχει λύτρωση ή μόνο η κρίση του Δημιουργού μας και η κόλαση είναι μονόδρομος; Αυτά είναι λίγα από τα ερωτήματα που θέτει με τον ιδιαίτερο και σκληρό του ήχο .
Everybody’s Fool – Fallen (2003)
Ο δίσκος βγήκε μια περίοδο που είχαν μεγάλη απήχηση τα pop idols όπως η Christina Aguilera και η Britney Spears. Εκείνη την περίοδο υπήρχε ένα attitude μιας πιο “προκλητικής” εμφάνισης δίνοντας έμφαση στην σεξουαλική απελευθέρωση και έκφραση. Η Amy έγραψε αυτό το κομμάτι κυρίως για το τι κρύβεται πίσω από αυτή την φαινομενικά έντονη αυτοπεποίθηση δίνοντας έμφαση στην “ειδωλοποίηση” της επιφανειακής εικόνας χρησιμοποιώντας στίχους όπως «Icons of self-indulgence /Just what we all need/ More lies about a world that/Never was and never will be».
Σίγουρα μέσα σε αυτή την λίστα θα περιμένατε να δείτε το Bring me to Life ή το My Immortal , αλλά όχι. Θα σας το χαλάσω. Το Going Under είναι από τα κομμάτια που έχουν ακουστεί αρκετά και η θεματολογία του είναι η αποχώρηση από μια κακή και τοξική σχέση, εκεί που το σχοινί έχει τεντώσει και καλείσαι να πάρεις μια απόφαση για το πώς θα ξεφύγεις από όλο αυτό. Το βίντεο κλιπ είναι αρκετά ιδιαίτερο και άβολο μεταδίδοντας ακριβώς την διάθεση και την ένταση του κομματιού.
Sweet Sacrifice – The Open Door (2006)
Το Sweet Sacrifice ήταν ένα δυναμικό άνοιγμα για τον δίσκο “The Open Door” που βαδίζει στα χνάρια του προκάτοχου του θυμίζοντας μας το έντονο metal στοιχείο και τον συναισθηματισμό που βγαίνει μέσα από την φωνή της Amy Lee. Η ίδια αναφέρει ότι στιχουργικά πηγάζει από το ίδιο μοτίβο με τον “Fallen” φέρνοντας στο προσκήνιο πάλι τα αισθήματα του να βρίσκεται κάποιος σε μια τοξική και κακοποιητική σχέση. Μόνο που αυτή την φορά γίνεται από διαφορετική σκοπιά, αυτή της απελευθέρωσης λέγοντας μας ότι ο φόβος είναι μόνο στο μυαλό μας.
Call Me When You’re Sober – The Open Door (2006)
Το δεύτερο κομμάτι του δίσκου είναι μία κατάθεση ψυχής της Amy Lee για μία πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής της και αυτό είναι γνωστή συνταγή επιτυχίας για το φάσμα της metal. Ο συνδυασμός πιάνου και δυνατής κιθάρας μοιάζουν με ένα έντονο και απρόβλεπτο roller coaster που σίγουρα βολτάρει ακόμα στα ακουστικά μας. Το βίντεο κλιπ είναι εμπνευσμένο από την ιστορία της κοκκινοσκουφίτσας και αυτό κατάφερε να τους κερδίσει δύο υποψηφιότητες στην κατηγορία ”καλύτερο βίντεο της χρονιάς” στα MuchMusic Video Awards και NRJ Music Awards.
What You Want – Evanescence (2011)
Ένα κομμάτι εμπνευσμένο από την σχέση της Amy με το κοινό της και την εμπειρία που είχε με την μπάντα της όλα αυτά τα χρόνια. Για μένα προσωπικά μπορεί να θεωρηθεί το ”κύκνειο άσμα” του συγκροτήματος, διότι ήταν το τελευταίο κομμάτι που μου έδωσε έναν μικρό ενθουσιασμό από άποψη ενέργειας και μουσικής. Σίγουρα μία μπάντα εξελίσσεται και είμαι υπέρ αυτού, απλά η επιτυχία του ”Fallen” ήταν αδύνατον να επαναληφθεί μετά από τόσες αλλαγές τόσο στις μουσικές επιρροές όσο και στα μέλη της μπάντας.
