Δεν υπάρχει παρόμοιο συναίσθημα με αυτό που νιώθεις όταν μαθαίνεις πως η αγαπημένη σου μπάντα έρχεται στην χώρα σου για συναυλία. Και φυσικά δεν υπάρχει παρόμοια εμπειρία με αυτή μιας συναυλίας. Στο άκουσμα πως οι Placebo θα έρθουν στην χώρα μας τον Ιούλιο του 2017, ως μέρος του Rockwave festival, δεν μπορούσα παρά να αναριγήσω από χαρά και να αφιερώσω αυτό το γιορτινό σαββατοκύριακο, σε εκείνους. Ακουστικά στα αυτιά λοιπόν και το Meds των Placebo να παίζει στη διαπασών.
Το Meds είναι ο πέμπτος κατά σειρά δίσκος τους και κυκλοφόρησε το 2006. Βρίσκει την μπάντα στα καλύτερα της, να μας παραδίδει ένα πραγματικό διαμάντι της σύγχρονης ροκ και εναλλακτικής μουσικής. Ο Brian Molko και η παρέα του, έχουν πέσει με τα μούτρα στα υπαρξιακά, στους αδικοχαμένους έρωτες και φυσικά στα ναρκωτικά και αυτό μας δίνει έναν δίσκο γεμάτο ψυχεδέλεια και σπαραγμό. Ίσως και λίγη εκδίκηση.
Καθώς το εξαιρετικό single «Infra-Red», είναι rock headbanger μέχρι αηδίας και περιέχει στίχους μίσους και φονικής εκδίκησης. «I came down to wish you an unhappy birthday» και «There is no running that can hide you, because I see in the dark», είναι μερικοί από τους στίχους του τραγουδιού, που υποδηλώνουν πως ο αοιδός είναι έξαλλος και θέλει να πάρει το αίμα του πίσω.
Όμως το βάρος του δίσκου, δίνεται για μια ακόμη φορά στις καταχρήσεις και στον έρωτα. Κομμάτια όπως το «In the cold light of Morning» και το ομότιτλο «Meds», δείχνουν το πως είναι κάποιος ύστερα από μια ξέφρενη κραιπάλη και πολλά ναρκωτικά. «In the cold light of morning, you are drunk, sick from whoring and high», είναι στίχος που ξεκάθαρα και σχεδόν ξεδιάντροπα μας μιλάει για μια νύχτα που δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου σεμνή και στο ομότιτλο κομμάτι του δίσκου, ο Brian συνεχώς αναρωτιέται αν έχει πάρει τα φάρμακα του.
Στο ένα μόνο ψιθυριστές νότε στο πιάνο και στο άλλο ακουστικές κιθάρες, δημιουργούν μια απλή ενορχήστρωση, μα ιδιαιτέρως έντονη. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και το αγαπημένο single, «A song to say goodbye», που όσο και αν ο τίτλος του ακούγεται ερωτικός, στην πραγματικότητα μιλάει για κάποιον που έχει έχει ένα φίλο, χρήστη ναρκωτικών.
Και ερχόμαστε στο κομμάτι των καψουροτράγουδων. Διότι μπορεί να είναι βρετανοί και να γράφουν ροκ, όμως έχουν τόσο συναίσθημα και πόνο, που τα λες και καψουροτράγουδα. Από που να το πρώτό πιάσω. Από την μαχαιριά στην καρδιά που λέγεται «Blind»; Που ο αοιδός αφού παρακαλέσει το έτερον του ήμισυ να μην τον αφήσει τυφλό, στον έρωτα προφανώς, του λέει πως θα τους παγώσει και τους δυο στον χρόνο, για να μπορεί να χαζεύει για πάντα τα μάτια του. Κάτι ράγισε μέσα σου ε; παραδέξου το.
Προχωράμε στο «Pierrot The Clown», που επιφανειακά λες τι τίτλος είναι αυτός, όμως διαβάζοντας του στίχους, θες να βάλεις τα κλάματα σε μια γωνία. Μελαγχολικό πιάνο και απαλά drums που ίσα ακούς, συνοδεύουν τον πόνο του τραγουδιστή. Αν έρθεις ποτέ στην πόλη ή περάσεις από αυτή την γειτονιά, πέρνα να πεις ένα γεια, λέει στον έρωτα του και συμπληρώνει πως θα είναι συνοφρυωμένος σαν τον κλόουν Πιερότο. Πόσα μαζί σε ένα ρεφρέν; Να παρακαλεί απλά για μια επίσκεψη και να συνδυάζει παιδική κατάθλιψη, που αντικειμενικά βγάζουν οι κλόουν, με τον πόνο που νιώθει.
Και φυσικά το ανεβαστικό μεν, αλλά βαθιά πονεμένο «Post Blue», με τον χαρακτηριστικό στίχο «It’s in the water baby» που έχει χιλιοτραγουδηθεί στα Live. Λούπες στην κιθάρα και στο αρμόνιο, δημιουργούν το κλασικό ρυθμό του κομματιού και στο ρεφρέν ο Brian είναι πρόθυμος να κάνει το υπέρτατο για τον έρωτα του και μέσα στην υπερβολή δηλώνει «I’d break the back of love for you». Φυσικά υπάρχει και το εξαιρετικό «Drag», που λέει πως ότι και να κάνει, ο έρωτας πάντα είναι πιο μπροστά από εκείνον και εκείνος απλά σέρνεται από πίσω.
Highlight του δίσκου, που δεν θα μπορούσα να παραλείψω, είναι το μοναδικό «One of a Kind». Όπως λέει και ο τίτλος του, μιλάει για την μοναδικότητα. Ο Brian σε κάθε live το αφιερώνει στο κοινό και μας λέει πως όλοι μας είμαστε one of a kind. Ύμνος στο να είσαι ο εαυτό σου, διότι όταν δεν είσαι και προσποιείσαι, τίποτα δεν είναι αληθινό και δεν έχει νόημα. Μερικές φορές βέβαια μπορεί να είναι δύσκολο να είσαι ο εαυτός σου και να αντιμετωπίζεις την ζωή στα μάτια, με τον υπέροχο στίχο, «Out of the Womb and into the void». Τέλος θα αναφέρω απλά πως η λούπα στα συνθεσάιζερ και η έκρηξη κιθάρας στο ρεφρέν, δίνουν στο κομμάτι ένα τέλειο χαρακτηριστικό ήχο, που δίνει έμφαση στο νόημα.
Favorite tracks
Meds
One of a Kind
Blind
Infra – Red
Post Blue
Least Favorite tracks
Broken Promise
