The Devil Within, η ιστορία του Robert Johnson
Αγαπητέ αναγνώστη όπως γίνεται ξεκάθαρο και από τον τίτλο το άρθρο είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο σε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες μα και ταλαντούχες μορφές στην κατηγορία . Ο καλλιτέχνης για τον οποίο θα γίνει λόγος παρακάτω δεν είναι άλλος από τον Ρόμπερτ Τζόνσον !
Γεννημένος στις 8 Μαΐου του 1911 στο Χέιζελχαρστ του Μισισιπή ο Ρόμπερτ ήταν μέλος μια χωρισμένης οικογένειας λόγω της οποίας δεν γνώρισε ποτέ μόνιμη κατοικία. Από νεαρή ηλικία καθώς ήταν συνηθισμένο για κάθε νέγρο της εποχής , εργάστηκε στις απέραντες τότε καλλιέργειες του νότου. Εκεί είναι που ήρθε πρώτη φορά σε επαφή μια τα blues . Αυτό συνέβαινε διότι, οι εργάτες στα διαλλείματα τους , τραγουδούσαν και παράλληλα θρηνούσαν για την τύχη τους , με το αποτέλεσμα να είναι η αφετηρία ενός σημαντικού σταθμού της αμερικάνικης μουσικής. Κατά τα νεανικά του χρόνια επηρεάστηκε σημαντικά ονόματα της σκηνής που ήδη κατείχαν φήμη στην κοινότητα του . Τέτοιοι καλλιτέχνες ήταν ο Σον Χάουζ, ο Τσάρλι Πάτον και ο Γουΐλι Μπράουν .
Στη πορεία καθώς ήταν νέος ακόμα επιχείρησε να χαράξει τον δικό του δρόμο ενώ παντρεύτηκε για πρώτη φορά . Η συνέχεια ωστόσο δεν ήταν με το μέρος του καθώς η γυναίκα απέβαλε το πολυπόθητο , για αυτόν , παιδί του . Στην προσπάθεια του να ορθοποδήσει ξεκίνησε το μουσικό του ταξίδι. Ταξιδεύοντας με την κιθάρα του από πόλη σε πόλη προσπαθώντας να ζήσει μέσω της αγάπης που είχε για την μουσική του. Το 1931 , γυρνώντας από την τότε περιοδεία του , γύρισε στην γενέτειρα του και ξαναπαντρεύτηκε. Ενώ αυτή τη φορά φαινόταν να κυριαρχεί μια ηρεμία και αισιοδοξία στη ζωή του , ο Ρόμπερτ όντας ανήσυχος και θέλοντας να κυνηγήσει περαιτέρω την μουσική του εξέλιξη , παράτησε την οικογένειά του και εξαφανίστηκε στο Δέλτα του Μισισιπή.
Σε αυτό το σημείο ξεκινά η αμφιλεγόμενη και μυστηριώδης ζωή του Ρόμπερτ. Λέγεται από ντόπιους και μη ότι αυτή του η κίνηση αποτέλεσε κομβικό σημείο για την παρακαταθήκη του . Αναλυτικότερα η εκδοχή που κυριαρχεί είναι ότι κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης του , κάλεσε ένα ανώτερο πνεύμα που ταυτίζεται από πολλούς με αυτό του διαβόλου . Πιστεύεται ότι εκείνη την μέρα ο Ρόμπερτ , ο μέχρι τότε πολύ μέτριος έως κακός κιθαρίστας , παρέδωσε την ψυχή του στο πνεύμα αυτό με αντάλλαγμα απίστευτη μουσική ικανότητα. Πράγματι όταν ο Ρόμπερτ , αφού γύρισε από την περιπλάνηση του στο Δέλτα , ήταν τόσο αλλαγμένος που η φήμη για την συνεύρεση του με κάποιο ανώτερο πνεύμα ζωντάνευε όλο και περισσότερο.
Κατά την επιστροφή του λοιπόν, ο ήρωας της ιστορίας αυτής όχι μόνο υπερέβη τα προσωπικά του στάνταρ , αλλά ήταν πλέον αδιαμφισβήτητα ο πιο επιδέξιος και μοναδικός κιθαρίστας στον τότε γνωστό μουσικό κόσμο . Η φωνή του έγινε πιο σκληρή και στα κομμάτια του μπορεί να εντοπιστεί το στοιχείο της αγανάκτησης και του παράπονου. Ωστόσο το απαράμιλλο ταλέντο του Τζόνσον , συνόδευσαν αρκετές κακές συνήθειες , ένας τρόπος ζωής τρομερά ανήθικο τρόπο ζωής. Τα πάθη του ήταν η μουσική , το αλκοόλ και στις γυναίκες εν γένει ( ακόμα και δεσμευμένες ενίοτε ) . Αυτό το ξέσπασμα οδήγησε τον κόσμο να διαδώσει και να παγιώσει αυτή τη φήμη . Αυτές οι απολαύσεις τελικά οδήγησαν τον Ρόμπερτ στον πρόωρο θάνατο του , εφόσον τον Αύγουστο του 1938 πέθανε από δηλητηρίαση που οργανώθηκε από έναν ντόπιο , για τι άλλο ; για μία γυναίκα.
Κατά την καριέρα του δημοσίευσε 29 τραγούδια και έκανε 41 ηχογραφήσεις που για τα σημερινά δεδομένα δεν φαίνονται ως κάτι το απίθανο. Ωστόσο ήταν αρκετό για να μας δώσει μια γεύση της μουσικής ιδιοφυΐας που τον όριζε αλλά και για να επηρεάσει με το έργο του καλλιτέχνες διαχρονικούς που έχουν πολύ μεγαλύτερη απήχηση συγκριτικά με τον ίδιο . Κάποιοι από αυτούς ήταν : ο Τζίμι Πέιτζ από τους Led Zeppelin , ο Έρικ Κλάπτον από τους Cream , το συγκρότημα Rolling Stones καθώς και ο Έλβις Πρίσλεϊ .
Κλείνοντας , νομίζω μπροστά στο μεγαλείο εν ονόματι Ρόμπερτ Τζόνσον δεν χωράνε δεισιδαιμονίες , φήμες που τον θέλουν μέρος σε μια τέτοια ιστορία . Λόγος οφείλει να γίνεται για το απαράμιλλο ταλέντο του και την συμβολή του στη παγκόσμια μουσική παλέτα. Το αν η ιστορία κρύβει έστω λίγη αλήθεια μέσα της αφήνεται στην κρίση του κάθε ένα από εμάς …