Για πολλούς ανθρώπους, ο αθλητισμός δεν αποτελεί κομμάτι του πολιτισμού, καθώς θεωρούν πως δεν παράγει έργο, ως κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Όντως, μπορεί άμεσα ο αθλητισμός να μην παράγει πολιτισμό, όπως η λογοτεχνία, η μουσική, η ζωγραφική, το θέατρο, η γλυπτική, η μόδα, κτλ, αλλά θεωρώ πως αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι του πολιτισμού.
Ο αθλητισμός, όταν δεν είναι συνδεδεμένος με την βία των φιλάθλων ή τα ντόπινγκ, διέπει όλες τις αξίες του πολιτισμού. Ο πολιτισμός μέσα από όλα τα έργα του κάνει μία αναζήτηση στην ανθρώπινη φύση, ζωή και ιστορία, έχοντας ως σκοπό την ανάδειξη του αγώνα όλων των ανθρώπων για την εύρεση της ευτυχίας, των αξιών και της απόλυτης ευημερίας στην ζωή τους. Κι ο αθλητισμός σε αυτό ακριβώς το κομμάτι ταιριάζει με τον πολιτισμό, γιατί πέρα από ένα ευχάριστο τρόπο διασκέδασης, παράλληλα, εξευγενίζει το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα.
Αρχικά, ο αθλητισμός είναι κίνηση, που καλεί το σώμα μας να κινηθεί προς όλες τις κατευθύνσεις, πράγμα που μας βοηθά κατά την παιδική μας ηλικία ν’ ανακαλύψουμε τον κόσμο γύρω μας. Η κίνηση, μας δίνει ενέργεια και γι’ αυτό τα παιδιά δεν κουράζονται να τρέχουν πάνω-κάτω, να σκαρφαλώνουν ή να χοροπηδούν, καθώς η σωματική κούραση προστατεύει τον άνθρωπο από την αντίστοιχη ψυχική και πνευματική, γιατί όπως έλεγαν και οι πρόγονοί μας «νους υγιής εν σώματι υγιεί».
Με τον αθλητισμό, ερχόμαστε, λοιπόν, σε πρώτη επαφή κατά την παιδική μας ηλικία. Τρέχουμε, παίζουμε, κάνουμε ποδήλατο, παίζουμε μπάλα με τους φίλους μας στο γήπεδο, μαθαίνουμε να περνάμε όμορφα με τους άλλους ανθρώπους εν κινήσει. Επίσης, στο σχολείο, στο μάθημα της γυμναστικής και στα διαλείμματα, τα παιδιά μαθαίνουν να παίζουν σε ομάδες, να μοιράζονται και να έχουν ένα κοινό στόχο. Από εδώ, ξεκινά και η σύνδεση του αθλητισμού με τον πολιτισμό. Τα παιδιά μαθαίνουν από μικρή ηλικία να σέβονται, να συνεργάζονται, ν’ αγωνίζονται και να παλεύουν για κάτι, που είναι άυλο, που δεν αποτελεί προϊόν, αλλά είναι μονάχα μία ιδέα: η νίκη, καθώς και η ψυχική ευχαρίστηση.
Ο αθλητισμός, επαγγελματικός και μη, δημιουργεί ένα υγιή τρόπο ζωής. Οι αθλητές τρέφονται σωστά, δεν έχουν εθισμούς, δεν κάνουν καταχρήσεις και αφιερώνουν ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς τους έξω από το σπίτι, για να γυμναστούν και να εξασκήσουν το αγαπημένο τους άθλημα. Οι άνθρωποι, που αθλούνται, είναι σωματικά και ψυχικά υγιείς, καθώς έχουν μάθει να ζουν με πειθαρχία και αυτοσυγκράτηση. Είναι απίστευτο πως υπάρχουν άνθρωποι, που αθλούνται καθημερινά, χωρίς να είναι το επάγγελμά τους και χωρίς να περιμένουν την παραγωγή ενός προϊόντος και της δόξας, όπως για παράδειγμα στη μουσική, που δημιουργούμε τραγούδια.
Πώς, τελικά, ο αθλητισμός συνδέεται με τον πολιτισμό;
Ο αθλητισμός μας διδάσκει αξίες και ιδανικά, όπως την αλληλεγγύη, την αφοσίωση και το ν’ αγωνιζόμαστε, χωρίς να περιμένουμε κάποια αναγνώριση των κόπων μας. Δουλεύοντας σκληρά το σώμα μας, το μυαλό μας «ξεσκουριάζει», αναζωογονείται και είναι έτοιμο να επεξεργαστεί νέες ιδέες. Γι’ αυτό, πολλοί άνθρωποι, που ασχολούνται με καλλιτεχνικά και πνευματικά επαγγέλματα ασχολούνται με τον αθλητισμό ή τον χορό, που είναι μία πιο καλλιτεχνική εκδοχή του αθλητισμού.
Με λίγα λόγια, ο αθλητισμός μας γυμνάζει σωματικά, ψυχικά αλλά και πνευματικά καθώς μας βοηθά να γίνουμε πιο έξυπνοι, ευτυχισμένοι και πιο παραγωγικοί. Ίσως, εάν όλοι οι άνθρωποι είχαν άμεση σχέση με τον αθλητισμό και τα ιδανικά του, να ήταν σε θέση να συνυπάρξουν αρμονικά με τον εαυτό τους και τους συνανθρώπους τους. Αποτέλεσμα; Θα είχαμε πιο ευτυχισμένες κοινωνίες και ανθρώπους.
