Μαίρη Έλεν Γουίλσον: Η δικαίωση των κακοποιημένων παιδιών

Μαίρη Έλεν
Πηγή εικόνας: azcentral.com

Η Μαίρη Έλεν Γουίλσον αποτελεί την πρώτη καταγεγραμμένη υπόθεση παιδικής κακοποίησης και ενδοοικογενειακής βίας. Η περίπτωσή της οδήγησε στη δημιουργία της πρώτης οργάνωσης με στόχο την πρόληψη κακοποίησης παιδιών.

Η γέννησή της

Η Μαίρη Έλεν Γουίλσον γεννήθηκε το 1864, μια εποχή κατά την οποία η κακοποίηση των παιδιών από τους γονείς τους αποτελούσε ένα σύνηθες και, απολύτως, φυσιολογικό φαινόμενο. Οι βιολογικοί της, ωστόσο, γονείς δεν είχαν κακοποιητική συμπεριφορά απέναντι της.

Ο πατέρας της, Τόμας, πέθανε λίγο μετά τη γέννησή της, κατά τη θητεία του στον αμερικανικό εμφύλιο και η μητέρα της προσπαθούσε να την μεγαλώσει μόνη. Όσο εκείνη εργαζόταν, ανέθεσε την φροντίδα της μικρής Μαίρη Έλεν σε μια ήσυχη γυναίκα. Σύντομα, όμως, η κυρία Γουίλσον αδυνατούσε να την πληρώσει κι έτσι το κορίτσι δόθηκε στην Πρόνοια.

Όταν τελικά κατάφερε να ορθοποδήσει οικονομικά, αναζήτησε την δίχρονη κόρη της στο τμήμα Φιλανθρωπιών της Πρόνοιας. Εκεί της ανακοινώθηκε πως η μικρή Μαίρη Έλεν είχε πεθάνει και θαφτεί.

Η παράνομη «υιοθεσία της»

Το τμήμα Φιλανθρωπιών προσπαθούσε απεγνωσμένα να απαλλαχθεί από την Μαίρη Έλεν, αφού η ίδια επιβάρυνε οικονομικά την Πολιτεία. Έτσι, η εμφάνιση του Τόμας και της Μαίρη ΜακΚόρμακ, που παρουσιάστηκαν ως βιολογικοί γονείς του κοριτσιού, ανακούφισε την Πρόνοια. Ανέλαβαν, απευθείας, την κηδεμονία της χωρίς, μάλιστα, να τους ζητηθούν επίσημα πιστοποιητικά που να αποδεικνύουν τη συγγένεια.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Λίγες μέρες μετά την άφιξή της στο νέο της σπίτι, ο Τόμας πέθανε και η μητέρα της παντρεύτηκε αμέσως. Οι δυο τους, λοιπόν, μετακόμισαν στο διαμέρισμα του νέου συζύγου, Φράνσις ΜακΚόνελ, και τα φριχτά βασανιστήρια δεν άργησαν να ξεκινήσουν.

Η κακοποίησή της 

Κάθε μέρα, μετά την αποχώρηση του Φράνσις για τη δουλειά, η μητέρα συνήθιζε να κακοποιεί την μικρή για αρκετή ώρα. Σύντομα, όλοι στη γειτονιά γνώριζαν πως η μητέρα χτυπούσε το κορίτσι κι εκείνη ούρλιαζε για βοήθεια. Όπως αποδείχθηκε αργότερα, η Μαίρη Έλεν δεχόταν άγριο ξυλοδαρμό, ακόμη και με μαστίγιο, επί 7 χρόνια, αναγκαζόταν να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού και δεν της επιτρεπόταν καν να δει το φως του ήλιου.

Όταν η μητέρα έφευγε από το σπίτι, έδενε την μικρή με μια αλυσίδα και την κλείδωνε σε ένα μικρό και σκοτεινό ντουλάπι. Εκείνη ήταν η μοναδική στιγμή της ημέρας που μπορούσε να ξεκουραστεί, ξαπλωμένη σε ένα παλιό χαλάκι.

Η εμφάνιση της Έττα Γουίλερ

Όταν η οικογένεια μετακόμισε από την περιοχή, οι παλιοί γείτονες ζήτησαν τη βοήθεια της Έττα Γουίλερ, μιας εργαζόμενης της αποστολής «Methodist». Της εξήγησαν την κατάσταση που επικρατούσε στην οικογένεια και την παρακάλεσαν να ελέγξει το παιδί.

Διαβάστε επίσης  Ποια είναι η ιστορία πίσω από τις πασίγνωστες παροιμίες;
Advertising

Η Έττα Γουίλερ ~ Πηγή εικόνας: azcentral.com

Η ίδια επισκέφτηκε την οικογένεια αλλά δεν της επετράπη η είσοδος στο σπίτι. Επανήλθε, αργότερα, με εισαγγελική εντολή και όσα αντίκρυσε την σόκαραν. Μπροστά της στεκόταν ένα παιδί που με την πρώτη ματιά δεν φαινόταν να ξεπερνάει τα πέντε έτη. Κι όμως επρόκειτο για ένα εννιάχρονο κορίτσι, ξυπόλυτο, με σκισμένα ρούχα, αδύνατο, γεμάτο ουλές και εγκαύματα.

Η δράση της Έττα Γουίλερ

Η Έττα Γουίλερ ήταν αποφασισμένη να την σώσει και θα έκανε τα πάντα για να το πετύχει. Στράφηκε, αρχικά, στις τοπικές αρχές, οι οποίες αποδείχθηκαν εντελώς απρόθυμες να αναλάβουν δράση.

Σε μια εποχή που η Νέα Υόρκη διέθετε ένα άσυλο για κακοποιημένα ζώα και επέβαλε ποινές στους δράστες, η προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών δεν ήταν καν κατοχυρωμένη.

Advertising

Όπου κι αν κατέφυγε η Έττα, αντιμετωπιζόταν με καχυποψία, αφού οι περισσότεροι θεωρούσαν πως η μητέρα του κοριτσιού ήταν απλώς αυστηρή και οι μέθοδοι διαπαιδαγώγησής της ήταν παλαιομοδίτικες.

Η Έττα εξακολουθούσε να αναζητά απεγνωσμένα βοήθεια όταν στο δρόμο της βρέθηκε ο Χένρυ Μπεργκ. Επρόκειτο για τον χαρισματικό ηγέτη του κινήματος προστασίας των κακοποιημένων ζώων στις ΗΠΑ και ιδρυτή της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης για την πρόληψη της κακοποίησης των ζώων (ASPCA).

Η συνεργασία με τον Χένρυ Μπεργκ

Η Έττα στράφηκε στον Χένρυ Μπεργκ έπειτα από παρότρυνση της ανιψιάς της. Ο ίδιος ήταν ένα ευγενικός και στοργικός άνθρωπος με διασυνδέσεις στην κυβέρνηση αλλά και στον Τύπο και αποδείχθηκε εξαρχής ο πιο κατάλληλος για την υπόθεση.

Πηγή εικόνας: aspca.org

Με την καθοδήγηση του Μπεργκ, η Έττα συγκέντρωσε γραπτές μαρτυρίες από τους πρώην γείτονες της οικογένειας, που κατέθεταν σχετικά με την κακοποίηση της μικρής Μαίρη Έλεν. Ύστερα παρουσίασε τις συγκεκριμένες καταθέσεις στον Μπεργκ, ο οποίος ανέθεσε σε έναν ερευνητή της οργάνωσης ASPCA να αποδείξει ότι ευσταθούσαν. Το επόμενο βήμα του ήταν η πρόσληψη ενός δικηγόρου που θα ζητούσε την άδεια του δικαστηρίου για απομάκρυνση της μικρής από το διαμέρισμα.

Advertising

Γνωρίζοντας, επίσης, την κοινωνική κατακραυγή που θα μπορούσε να προκληθεί έπειτα από ανακοίνωση του περιστατικού, ο Μπεργκ επικοινώνησε με δημοσιογράφους της New York Times. Οι τελευταία έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον, κατέγραψαν το γεγονός, τύπωσαν εφημερίδες και οι πολίτες κινητοποιήθηκαν άμεσα.

Η μικρή απομακρύνθηκε αμέσως από τη βίαιη μητέρα της και η υπόθεση παρουσιάστηκε στο δικαστήριο το 1874.

Ο Μπεργκ και ο δικηγόρος της υπόθεσης υποστήριζαν πως είναι αδιανόητο να υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν τα ζώα από την κακοποίηση ενώ καμία πρόληψη περιστατικών κακοποίησης παιδιών.

Η δίκη

Όταν η Μαίρη Έλεν κλήθηκε να καταθέσει εναντίον της γυναίκας που αποκαλούσε «μητέρα», φορούσε ακόμη τα κουρελιασμένα της ρούχα και ήταν εμφανείς οι μώλωπες και οι ουλές στο σώμα της.

Διαβάστε επίσης  Η Ναυμαχία της Γιουτλάνδης
Advertising

«Το όνομά μου είναι Μαίρη Έλεν ΜακΚόρμακ. Δεν γνωρίζω πόσο χρονών είμαι. Είχα κάποτε ένα μοναδικό ζευγάρι παπούτσια, μα δεν μπορώ να θυμηθώ πότε. Αυτόν το χειμώνα δεν είχα ούτε παπούτσια ούτε κάλτσες. Για κρεβάτι μου έχω ένα μικρό χαλί, κάτω από ένα παράθυρο και σκεπάζομαι με ένα λεπτό σεντόνι. Δεν μου επιτρέπεται να παίζω με τα παιδιά της γειτονιάς ούτε να έχω την παραμικρή συντροφιά.

Η μαμά μου είχε την τάση να με χτυπάει σχεδόν κάθε μέρα. Συνήθως με μαστίγωνε και γι’ αυτό το σώμα μου είναι γεμάτο με μαύρες και μπλε μελανιές. Αυτή τη στιγμή φέρω αντίστοιχες μελανιές στο κεφάλι μου, οι οποίες έγιναν επίσης από τη μαμά. Έχω ακόμη ένα σκίσιμο στο αριστερό μέρος του κρανίου μου που έγινε από ένα ψαλίδι. Η μαμά με χτύπησε με αυτό και με έσκισε.

Δεν θυμάμαι να με φίλησε ποτέ κανείς. Η μαμά δεν με φίλησε ποτέ, δεν με πήρε ποτέ αγκαλιά και δεν με φρόντισε ποτέ. Ποτέ μου δεν μίλησα σε κανένα γιατί αν το έκανα θα με χτυπούσε. Όποτε η μαμά έφευγε από το σπίτι, με κρατούσε κλειδωμένη. Δεν έχω περπατήσει ποτέ στο δρόμο».

Η μητέρα κρίθηκε ένοχη και τιμωρήθηκε με ένα χρόνο καταναγκαστική εργασία στις φυλακές.

Advertising

Το επακόλουθο της δίκης

Μετά το πέρας της δίκης, αποφασίστηκε πως η Μαίρη Έλεν θα παρέμενε σε ένα άσυλο μαζί με άλλα κορίτσια της ηλικίας της. Εκείνη την εποχή, τόσο τα ορφανά κορίτσια, όσο και εκείνα που είχαν διαπράξει κάποιο έγκλημα, μοιράζονταν τον ίδιο χώρο. Αυτό, άλλωστε, αποδεικνύει περίτρανα την ανικανότητα της Πολιτείας να δημιουργήσει τις κατάλληλες δομές για την κάθε περίπτωση.

Η Έττα Γουίλερ γνώριζε πως η συγκεκριμένη δομή δεν ήταν κατάλληλη για την μικρή Μαίρη Έλεν. Έτσι, ο δικαστής αποφάσισε να αναθέσει την κηδεμονία του κοριτσιού στην ίδια την Έττα.

μαίρη έλεν
Η Μαίρη Έλεν μετά την περίθαλψή της ~ Πηγή εικόνας: azcentral.com

Η μετέπειτα ζωή της Μαίρη Έλεν

Η Μαίρη Έλεν έπρεπε να γνωρίσει από την αρχή τον κόσμο. Έμαθε να περπατάει στο γρασίδι, έπαψε να φοβάται τον ουρανό που δεν είχε δει ποτέ προηγουμένως και έμαθε να συμπεριφέρεται σωστά. Η Έττα της πρόσφερε γνώσεις, παιχνίδια και αγάπη.

Διαβάστε επίσης  Η οθωμανική Κρήτη: Το περίγραμμα μιας "σκοτεινής" περιόδου

Όταν έφτασε στην ηλικία των 24 ετών παντρεύτηκε και απέκτησε δυο κόρες. Το 1913 μίλησε ενώπιον του Οργανισμού Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μαζί με την Έττα Γουίλερ, που ήταν από τους βασικούς ομιλητές.

Advertising

Η Μαίρη Έλεν πέθανε το 1956, σε ηλικία 92 ετών, έχοντας πλάι της τις κόρες της, τρία θετά της παιδιά, τρία εγγόνια και πέντε δισέγγονα. Δεν μίλησε ποτέ στα παιδιά της για όσα είχε βιώσει σε παιδική ηλικία. Το σημαντικότερο βέβαια ήταν πως αποτέλεσε την αφορμή του κινήματος προστασίας των κακοποιημένων παιδιών.

Το κίνημα πρόληψης της παιδικής κακοποίησης

Το 1875, ο Χένρυ Μπεργκ δημιούργησε την υπηρεσία πρόληψης της κακοποίησης των παιδιών (NYSPCC). Επρόκειτο ουσιαστικά για την πρώτη οργάνωση στις ΗΠΑ σχετικά με την αποτροπή της βία των παιδιών και διαδραμάτιζε σπουδαίο ρόλο.

Από την πρώτη στιγμή, οι αστυνομικές αρχές ανέθεταν όλες τις υποθέσεις σχετικά με την παιδική κακοποίηση στη συγκεκριμένη υπηρεσία. Έπειτα, οι υπεύθυνοι φρόντιζαν να απομακρύνουν το παιδί από το κακοποιητικό του περιβάλλον.

Παράλληλα, η οργάνωση συνειδητοποίησε την ανυπαρξία κατάλληλων νόμων που να προστατεύουν τα παιδιά. Έτσι, πίεσε την Πολιτεία ώστε να θεσπίσει νόμους που αφορούσαν την τιμωρία των βίαιων γονέων.

Advertising

Φυσικά, προχώρησε στη δημιουργία ενός ασύλου όπου θα προστατεύονταν όλα τα παιδιά που είχαν εγκαταλειφθεί ή είχαν απομακρυνθεί από τους δικούς τους. Το 1880 λοιπόν, δημιουργήθηκε το πρώτο παιδικό άσυλο της πόλης.

Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, η υπηρεσία είχε ερευνήσει περισσότερες από 130.000 περιπτώσεις, είχε περιθάλψει 370.000 παιδιά και είχε προσφέρει άσυλο σε 84.000.

Έτσι, με τη δράση της κατάφερε να κινητοποιήσει ολόκληρη την κοινωνία ώστε όλοι να πάρουν θέση σε ζητήματα κακοποίησης παιδιών.

Η μικρή Μαίρη Έλεν αποτέλεσε το πρώτο κακοποιημένο παιδί που σώθηκε και απομακρύνθηκε από τη βίαιη μητέρα του. Η ιστορία της αναστάτωσε ολόκληρη την κοινωνία και χάρη σ’ αυτήν σώθηκαν εκατομμύρια παιδιά.

Advertising


Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:

Eide M. (1990). The First Chapter Of Children’s Rights. American Heritage, Volume 41, Issue 5. https://www.americanheritage.com/first-chapter-childrens-rights#2 (τελευταία πρόσβαση 28.2.21)

Markel H. (2009). Case Shined First Light on Abuse of Children. Ανακτήθηκε από https://www.nytimes.com/2009/12/15/health/15abus.html (τελευταία πρόσβαση 28.2.21)

Montanari G. (2020). Mary Ellen Wilson: When Abused Children Had Fewer Rights Than Pets. Ανακτήθηκε από https://historyofyesterday.com/mary-ellen-wilson-the-abused-child-rescued-by-animal-rights-activists-9dfb5b1f100a (τελευταία πρόσβαση 28.2.21)

Advertising

Είμαι η Δήμητρα, απόφοιτη του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, με αγάπη για την τέχνη. Από μικρή μου άρεσε να γράφω ιστορίες αλλά δεν ήθελα να τις διαβάζει κανείς. Τώρα που μεγάλωσα γράφω κείμενα για να τα μοιραστώ με όλους.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Μουσική τζαζ και τέχνη

Η τέχνη της τζαζ στη ζωγραφική είναι βασισμένη στη μουσική,
μυστικά για πηχτές σούπες

Μυστικά για πηχτές σούπες

Τα μυστικά για πηχτές σούπες ξεκινούν με μια βασική αρχή,