1929.Μία περίοδος συνεχών διώξεων για τους κομμουνιστές και τους κοινωνικούς αγωνιστές, με το «διώνυμο του Βενιζέλου» σε ισχύ, με το Σπουδαστικό της Ασφάλειας σε δράση συνεπικουρούμενο από λογής λογής χαφιέδες, με δράση ακόμα και ομάδων φασιστοειδών μέσα στις σχολές και με τη διοίκηση του πανεπιστημίου πλήρως εναρμονισμένη με όλα τα παραπάνω.
Ήταν 12 Μάρτη του 1929 όταν τοιχοκολλήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ανακοίνωση της Συγκλήτου σύμφωνα με την οποία η Ελένη Σακελλαρίου, ο Τσαγκαράκης, ο Μαρκοβίτης, ο Ματθαίου και ο Κοβατζίδης αποβάλλονταν διά παντός από το ίδρυμα «δια την εν γένει κομμουνιστικήν δράσιν των»! Η απόφαση είχε ληφθεί νωρίτερα, την 1η Μάρτη, αλλά φοβούμενοι τα επεισόδια την τοιχοκόλλησαν 11 ημέρες αργότερα που θα έκλεινε το πανεπιστήμιο εν λόγω αργίας. Οι φοιτητές δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια.
Αμέσως το απόγευμα το Φοιτητικό Τμήμα της Εργατικής Βοήθειας κυκλοφόρησε προκηρύξεις προς τους φοιτητές, διαμαρτυρόμενο εντονότατα για τις αποβολές και καλώντας τους να κινηθούν κατά της τρομοκρατίας στο Πανεπιστήμιο. Οι διαμαρτυρίες έφτασαν μέχρι το Αντιφασιστικό Συνέδριο στο Βερολίνο και την Επιτροπή Αμύνης των θυμάτων της λευκής τρομοκρατίας στα Βαλκάνια. Επίσης στάλθηκε έγγραφο στον Εκπαιδευτικό Όμιλο και τη Φοιτητική Συντροφιά, καλώντας τους να κινηθούν ενάντια στην τρομοκρατία.
Οι αποβολές δεν είχαν καμιά ουσιαστική ούτε ηθική νομιμοποίηση. Αυτά όμως δεν έκαμπταν το φρόνημα και τους αγώνες των φοιτητών. Αξίζει να σημειωθεί ότι λίγες μέρες μετά, στις αρχές Απρίλη, άρχισε μια μεγάλη απεργία των φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθήνας, προτάσσοντας αιτήματα για δωρεάν εγγραφές και συγγράμματα, για διευκολύνσεις των φοιτητών στις εξετάσεις τους κ.ά. Αν και η φοιτητική απεργία και οι διαδηλώσεις επιχειρήθηκε να χτυπηθούν από την πρώτη στιγμή από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς, ο φοιτητικός σύλλογος και η απεργία κράτησε για περίπου είκοσι μέρες.
Την αλληλεγγύη τους στους φοιτητές και τον αγώνα τους εξέφρασε άμεσα ο μέγας καθηγητής Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο οποίος συνέταξε άμεσα τις 2 επιστολές διαμαρτυρίας προς τον Έλληνα πρωθυπουργό και τους λοιπούς καθηγητές του Πανεπιστημίου.
Οι επιστολές
Πρωθυπουργόν Βενιζέλον Αθήνας
Διαμαρτυρόμαστε εντόνως ενάντια στην αποβολή φοιτητών από το Πανεπιστήμιο. Απαιτούμε την ελευθερία στην εκδήλωση των σκέψεων ανάμεσα στους φοιτητές.
καθηγητής Αλμπέρ Αϊνστάιν
Επίσης στους κρονόληρους του Πανεπιστημίου έστειλε το παρακάτω τηλεγράφημα, καταγγέλλοντας παγκοσμίως τις αποτρόπαιες πράξεις τους.
Σύγκλητον Πανεπιστημίου Αθήνας
Διαμαρτυρόμαστε εντόνως ενάντια στην αποβολή των φοιτητών που αγωνίστηκαν για τα πολιτικά τους φρονήματα. Απαιτούμε την άμεσο επαναγραφή τους.
Καθηγητής Αλμπέρ Αϊνστάιν
Καθηγητής Ερρίκος Αίβε
Καθηγητής Φριτς
Η αλληλεγγύη του είχε διεθνή χαρακτήρα. Ο Αϊνστάιν τοποθετήθηκε ανοιχτά και με αγωνιστικό πνεύμα και σε άλλες υποθέσεις. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Αϊνστάιν ήταν επίσης ένας από τους εκατοντάδες ριζοσπάστες διανοούμενους από όλο τον κόσμο που απηύθυναν έκκληση για να μην εκτελεστούν ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του το 1952.
Ο Αϊνστάιν υπήρξε υπέρμαχος του Σοσιαλισμού και φανατικός επικριτής του Καπιταλισμού. Στο βιβλίο του ”Γιατί Σοσιαλισμός ;” εκφράζει τις πολιτικές του πεποιθήσεις.