Σχιζοφρένεια: συμπτωματολογία και θεραπεία

πηγή εικόνας: https://www.universal.org/en/bispo-macedo/the-glory-of-tribulations/

Συμπτώματα της Σχιζοφρένειας

Όλοι μας σίγουρα φανταζόμαστε ότι τα άτομα που πάσχουν από Σχιζοφρένεια είναι τρελοί και ίσως επικίνδυνοι. Ίσως είναι αποτέλεσμα της παρουσίασης της  ασθένειας στον κινηματογράφο. Ωστόσο χιλιάδες άνθρωποι πάσχουν από σχιζοφρένεια και δεν είναι καθόλου τρελοί. Μερικοί που ίσως να γνωρίζετε είναι ο Syd Barrett (Pink Floyd, Eduard Einstain, Peter Green, Jon Nash, Van Gogh.

Η σχιζοφρένεια είναι μια ασθένεια που αλλάζει τη ζωή και διακρίνεται ως σοβαρή ψυχωτική  διαταραχή. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Π.Ο.Υ επηρεάζει περίπου το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλάζοντας ριζικά την καθημερινή τους ζωή. Τα χαρακτηριστικά της σχιζοφρένειας περιλαμβάνουν τα θετικά συμπτώματα και αρνητικά συμπτώματα. Τα θετικά συμπτώματα είναι οι ψευδαισθήσεις και παραληρητικές ιδέες, ενώ τα αρνητικά συμπτώματα συνεπάγονται αλλαγές στις συμπεριφορές όπως μειωμένα συναισθήματα, έλλειψη κινήτρων και μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση (Toda & Dargham, 2007).

Θετικά- Αρνητικά  συμπτώματα

Τα θετικά συμπτώματα της σχιζοφρένειας μπορούν να οριστούν ως εκείνα που δεν πρέπει να υπάρχουν σε μια φυσιολογική κατάσταση. Αντίθετα, τα αρνητικά συμπτώματα ορίζονται, ως συμπεριφορές που δεν υπάρχουν, αλλά θα έπρεπε να είναι παρούσες στην κατάσταση. Είναι σαφές ότι η σχιζοφρένεια έχει επιπτώσεις στην καθημερινή λειτουργία και την ποιότητα ζωής στα άτομα που τα βιώνουν. Σύμφωνα με τους Toda & Dargham (2007) τα αρνητικά συμπτώματα της σχιζοφρένειας συχνά αναπτύσσονται πριν από την εμφάνιση των θετικών συμπτωμάτων. Αυτό καταδεικνύει πως η σχιζοφρένεια είναι μια εξελισσόμενη διαταραχή με πιο αδύναμα συμπτώματα που εξελίσσονται αργότερα (Eggers, 2013). Η εμφάνιση της νόσου εμφανίζεται συχνά σε άτομα που είναι στα τέλη της εφηβείας και στις αρχές της ενήλικής ζωής τους (Kendler & Schaffner, 2011).

Advertising

Advertisements
Ad 14

Η έρευνα για την Σχιζοφρένεια σήμερα

Η παρούσα επιστημονική ερευνά παρέχει ανεπαρκή δεδομένα για την ακριβή πηγή της νόσου. Ωστόσο, υπάρχουν στοιχεία που υποστηρίζουν τη βιολογική βάση αυτής  της νόσου. Η σχιζοφρένεια θεωρείται ότι επηρεάζεται τόσο από μια πολύ ισχυρή γενετική συνιστώσα, όσο και από περιβαλλοντικές επιρροές. Επιπλέον, η έρευνα προτείνει ότι ο συγκεκριμένος τύπος τείνει να πηγάζει  από το γενεαλογικό δένδρο του ατόμου που πάσχει από σχιζοφρένεια. Μέσω  ερευνών σε δίδυμους αλλά και παιδιά τα οποία υιοθετήθηκαν, η υπόθεση ότι η σχιζοφρένεια έχει βιολογική βάση έχει αυξηθεί (Nieratschker,Nöthen, & Rietschel, 2014). Δεδομένου ότι η σχιζοφρένεια δεν έχει σαφή παθοφυσιολογία, οι μέθοδοι θεραπείας ποικίλλουν και μπορεί να έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα σε ορισμένα άτομα.

Η θεραπεία συχνά περιλαμβάνει την χρήση αντιψυχωτικών ή νευροληπτικών φαρμάκων που στοχεύουν σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου ή σε χημικές ουσίες. Τα φάρμακα αυτά  δεν θεραπεύουν   τη νόσο, αλλά πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση ή την άρση ορισμένων θετικών συμπτωμάτων (Seeman, 2011). Είναι σαφές ότι η βιολογία έχει μεγάλη επίδραση στη σχιζοφρένεια, αλλά η έκταση του ρόλου της είναι ασαφής. Εάν μπορεί να βρεθεί  τι προκαλεί την ασθένεια, ποιες μέθοδοι θεραπείας θα λειτουργούσαν και ποιες όχι. Τότε ίσως να σταθεί δυνατό να αποτραπεί η  ακραία  μορφή εμφάνιση της νόσου.

Υποθέσεις της παθοφυσιολογίας της σχιζοφρένειας

Στο πέρασμα των τελευταίων δεκαετιών έχει διερευνηθεί ενδελεχώς το θέμα της σχιζοφρένειας και των βιολογικών επιπτώσεων της. Μέσω αυτής της έρευνας, έχουν προκύψει πολλές υποθέσεις που έχουν εξετάσει διάφορες περιοχές του εγκεφάλου, που συμβάλλουν στην εμφάνιση, τα συμπτώματα και τη θεραπεία της σχιζοφρένειας. Σε αυτές περιλαμβάνονται  τρεις σημαντικές υποθέσεις: η υπόθεση ντοπαμίνης, η υπόθεση γλουταμινικού και η μειωμένη υπόθεση νευροπύλης. Η υπόθεση της ντοπαμίνης ήταν μια από τις κορυφαίες θεωρίες που έγιναν δεκτές ως πρόσφορο έδαφος για την κατανόηση του τρόπου ανάπτυξης της σχιζοφρένειας (Insel, 2010) και η χρήση της έχει επεκταθεί σε δεκαετίες έρευνας. Η υπόθεση του γλουταμινικού αναπτύσσει την υπόθεση της ντοπαμίνης περιγράφοντας τη σχέση μεταξύ γλουταμινεργικών και ντοπαμινεργικών συστημάτων (Seeman, 2010). Τέλος, η μειωμένη υπόθεση νευροπύλης θεωρεί την επίδραση της εγκεφαλικής ύλης και της επιδείνωσης των νευρώνων στη σχιζοφρένεια (Javitt, 2010).

Η υπόθεση της ντοπαμίνης

Η υπόθεση της ντοπαμίνης ήταν μία από τις πιο μακροχρόνιες θεωρίες σχετικά με την παθοφυσιολογία της σχιζοφρένειας. Η υπόθεση μπορεί να συνοψιστεί για να δηλωθεί ότι μια δυσλειτουργία της ντοπαμίνης και των συστημάτων της επηρεάζει την ύπαρξη  της σχιζοφρένειας (Insel, 2010). Σύμφωνα με τον Ιnsel, αυτή η υπόθεση δηλώνει ότι τα νευροληπτικά / αντιψυχωτικά φάρμακα μπορούν να μπλοκάρουν τους υποδοχείς ντοπαμίνης στον εγκέφαλο. Προτείνεται επίσης ότι ορισμένες οδούς ντοπαμίνης εντός του εγκεφάλου καθίστανται υπερδραστήριες  σε ασθενείς με σχιζοφρένεια, αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός τους επεξεργάζεται αυτή την ένωση. Η έρευνα έδειξε ότι τα υπεραστικά ντοπαμινεργικά συστήματα που βρίσκονται σε ασθενείς με σχιζοφρένεια μπορεί να οφείλονται σε πολλαπλούς παράγοντες, όπως: υπερβολική απελευθέρωση ντοπαμίνης, ο αυξημένος αριθμός υποδοχέων ντοπαμίνης ή υπερβολικά ευαίσθητος υποδοχέας ντοπαμίνης(Nord, & Farde ,2011).

Διαβάστε επίσης  Πίκα και Μηρυκασμός: Σπάνιες διατροφικές διαταραχές
Advertising

Η σημασία της ντοπαμίνης

Αυτά τα ευρήματα τονίζουν τη σημασία της ντοπαμίνης και πώς μπορεί να υπάρχουν πιθανές παραλλαγές της χημικής ουσίας και των συστημάτων της που επηρεάζουν τη σχιζοφρένεια. Επιπλέον, σύμφωνα με τους Howees, McCuttcheon, Oween, & Muray, (2017)έχουν προκύψει δύο γραμμές για την υπόθεση της  ντοπαμίνης για τη σχιζοφρένεια. Η πρώτη γραμμή αποδεικτικών στοιχείων εξετάζει τα ευρήματα μέσω κλινικών μελετών. Σε αυτές τις μελέτες, οι ντοπαμινεργικοί αγωνιστές έχουν αποδειχθεί ότι προκαλούν ψύχωση σε υγιή άτομα. Επιπλέον, επιδεινώνουν τα συμπτώματα σε ασθενείς που έχουν ήδη σχιζοφρένεια. Αυτό σημαίνει ότι η ντοπαμίνη έχει την ικανότητα να μεταβάλλει και να επηρεάσει την έκφραση της ψύχωσης ή των συμπτωμάτων που μοιάζουν με ψύχωση. Η δεύτερη σειρά στοιχείων υπογραμμίζει τον τρόπο με τον οποίο οι ερευνητές έχουν ήδη ανακαλύψει τον αντίκτυπο των αντιψυχωτικών φάρμακα στα συστήματα ντοπαμίνης. Πολλά νευροληπτικά φάρμακα στοχεύουν υποδοχείς ντοπαμίνης και η έρευνα έχει διαπιστώσει ότι η μεταβολή αυτών των συστημάτων στον εγκέφαλο οδήγησε σε θετικές αλλαγές όσον αφορά ορισμένα συμπτώματα σχιζοφρένειας.

Επίδραση στα συμπτώματα

Εκτός από αυτά τα ευρήματα, η υπόθεση της ντοπαμίνης παρέχει επίσης μια εξήγηση για τις αιτίες των θετικών συμπτωμάτων που εμφανίζονται σε ασθενείς με σχιζοφρένεια. Οι έρευνες (Lovestone, et.al,  2007) έδειξαν ότι οι ντοπαμινεργικοί παράγοντες δεν προκαλούν τα αρνητικά ή γνωστικά συμπτώματα της σχιζοφρένειας. Τα συμπεράσματά τους κατέληξαν στο ότι οι υποδοχείς ντοπαμίνης δεν είναι σε θέση να αντιστρέψουν αυτά τα αρνητικά συμπτώματα και ακόμα και αν το σύστημα ντοπαμίνης σταθεροποιηθεί σε κάποιο βαθμό, τα συμπτώματα αυτά εξακολουθούν να εμφανίζονται. Υποστηρικτικά στοιχεία έχουν βρεθεί όσον αφορά την επίδραση της ντοπαμίνης σε θετικά συμπτώματα, βοηθώντας τους ερευνητές να καταλάβουν τι πρέπει να στοχεύουν όταν χρησιμοποιούν αντιψυχωτικά φάρμακα με στόχο τη μείωση των θετικών συμπτωμάτων. Επιπλέον, έχουν διεξαχθεί πολλές μεταθανάτιες μελέτες, οι οποίες παρέχουν εκτεταμένες αποδείξεις για την υποτιθέμενη δυσλειτουργία ντοπαμίνης εντός διαφόρων συστημάτων του εγκεφάλου.

Αρνητικά στην υπόθεση

Τα αποδεικτικά στοιχεία ποικίλουν όμως και η ντοπαμινική υπόθεση  στερείται κάποιας  σαφήνειας, ως προς την επίδρασή της στη συνολική παθοφυσιολογία της σχιζοφρένειας. Ο Soyka (2011) επικρίνει  αυτή την υπόθεση και εξέφρασε  ότι υπάρχουν δύο θέματα που έχουν προκύψει από την έρευνα για το θέμα αυτό. Το πρώτο θέμα συνέβαλε στο συμπέρασμα ότι το συνολικό “ιστορικό” αυτής της υπόθεσης δεν ήταν ισχυρό ή σαφές. Επιπλέον, η υπόθεση της ντοπαμίνης δεν μπόρεσε να αποδείξει πολλά από τα χαρακτηριστικά και τις απόψεις της και ότι η έρευνα στερείται από απολυτά τεκμηριωμένα στοιχεία. Το δεύτερο θέμα σχετίζεται με το γεγονός ότι αυτή η υπόθεση της ντοπαμίνης είναι αναχρονιστική.

Αξιολόγηση

Αυτή τη στιγμή, η υπόθεση έχει τροποποιηθεί και αναθεωρηθεί ώστε να αντικατοπτρίζει τα νέα και επερχόμενα ευρήματα, υποδεικνύοντας ότι η αρχική υπόθεση δεν υπάρχει πλέον. Σύμφωνα με η τρέχουσα την επιστημονική ερευνά για ντοπαμινική υπόθεση είναι μια εντελώς νέα ερμηνεία μιας προηγούμενης υπόθεσης που δημιουργήθηκε πριν από χρόνια. (Jauhar, et.al, 2019), (Avram, 2019). Ωστόσο, η υπόθεση της ντοπαμίνης παρέχει εκτενή εικόνα για το ποια είναι τα πιθανά αίτια της σχιζοφρένειας από βιολογική άποψη. Παρά την προκαλέσει πολλές συζητήσεις και μελέτες σχετικά με το ποιοι βιολογικοί μηχανισμοί θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη σχιζοφρένεια.

Advertising

Ψυχοφαρμακολογία Ντοπαμίνης

Ωστόσο, άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν στην υπόθεση της ντοπαμίνης ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της υπερβολικής χρήσης των αμφεταμινών και των συμπτωμάτων  που σχετίζονται με την ψύχωση. Σύμφωνα με τους Apud, & Weinberger (2007) τα συμπτώματα αυτά αφορούν την παράνοια και επαναλαμβανόμενα στερεοτυπικά συμπεριφορά πρότυπα. Η λειτουργία των φαρμάκων  της αμφεταμίνης έχει, ως αποτέλεσμα την αύξηση του επιπέδου δράσης της ντοπαμίνης. Χορηγώντας αυτό το φάρμακο σε άτομα που πάσχουν  από σχιζοφρένεια, οδηγεί σε επιδείνωση των συμπτωμάτων. Ωστόσο, όπως επισημάνθηκε  παραπάνω, η χορήγηση αντιψυχωτικών φαρμάκων έχει αντίθετα αποτελέσματα σε άτομα χωρίς σχιζοφρένεια, όπως η χορήγηση αμφεταμινών. Επομένως, αυτό συμβάλει στην υποστήριξη της ντοπαμινικής θεώρησης , καθώς τα επίπεδα ντοπαμίνης επενεργούνε  στην ένταση των συμπτωμάτων που σχετίζονται με την σχιζοφρένεια. Ωστόσο, πολλοί ερευνητές όπως ο Vale (2012) διαπίστωσαν ότι αν και τα αντιψυχωτικά φάρμακα είναι ευεργετικά για την αντιμετώπιση των θετικών συμπτωμάτων που προέρχονται από την σχιζοφρένεια, δεν τα θετικά τους  επακόλουθα δεν παρουσιάζονται μέχρι περίπου 6 εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας. Αυτό έρχεται σε αντίφαση με  παλαιότερες έρευνες ,όπου τα φάρμακα αρχίσουν να  μπλοκάρουν άμεσα τους  ντοπαμινικούς υποδοχείς του εγκέφαλου (Serper, & Wang, 2019).

Διαβάστε επίσης  Καλοκαίρι: Η σημασία του στη ζωή μας

Αποτελεσματικότητα της ψυχοφαρμακολογίας

Άλλες έρευνες σε μελέτες νευρο-απεικόνισης του εγκεφάλου έδειξαν επίσης ότι τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με σχιζοφρένεια παρουσιάζουν  αυξημένα επίπεδα ντοπαμίνης που απελευθερώνονται σε  σημαντικές περιοχές του εγκεφάλου όπως τα βασικά γάγγλια  που σχετίζονται και με την κίνηση. (Vale, 2012). Επιπλέον, ευρήματα των Bishara & Taylor (2008) σε αποθανόντες σχιζοφρενείς έχουν εμπλέξει ένα αυξημένο επίπεδο ντοπαμίνης και σημαντικά περισσότερων υποδοχέων ντοπαμίνης στους εγκεφάλους των νεκρών σχιζοφρενών, ιδιαίτερα στην περιοχή του λιμβικού συστήματος  του εγκέφαλου. Οι Groenewegen & Trimble (2007) βρήκαν τα ίδια αποτελέσματα όμως στη μελέτη τους για τους αποθανόντες, διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς λαμβάνανε  αντιψυχωτικά φάρμακα εδώ και πολλά χρόνια. Ο Ohara (2007), από την άλλη πλευρά, διαπίστωσε ότι ο νεκρός που έπασχε από σχιζοφρένεια είχε αυξημένες ποσότητες ναι μεν  υποδοχέων ντοπαμίνης αλλά αυτοί οι ασθενείς ήταν δίχως της επήρειας των φαρμάκων. Αν και οι παραπάνω μελέτες εμφανίζουν ισχυρές ενδείξεις για τη σύνδεση  μεταξύ της ντοπαμίνης και της σχιζοφρένειας, παρουσιάζεται πρόβλημα όταν μελέτες, όπως αυτές εντοπίζουν διαφορές μεταξύ των σχιζοφρενικών ατόμων οι οποίες  φαίνεται να είναι αντικρουόμενες. Επομένως, παρόλο που η υπόθεση της ντοπαμίνης παραθέτει μια ολοκληρωμένη εικόνα της αιτιότητας της σχιζοφρένειας, εμφανίζεται να είναι ατελής σε ορισμένες πτυχές της ψυχοφαρμακολογίας. (Uno, & Coyle, 2019).

Επήρεια άλλων Νευροδιαβιβαστών στην υπόθεση της ντοπαμίνης

Η γλουταμινική υπόθεση

Ένα πρόβλημα με  την ντοπαμινική υπόθεση είναι ότι λαμβάνει υπόψη την επίδραση μόνο της ντοπαμίνης και αποκλείει την συμβολή άλλων νευροδιαβιβαστών στην ασθένειά. Η πορεία της  βιολογικής έρευνα επικεντρώθηκε στην ντοπαμινική υπόθεσης και στην επίδραση των αντιψυχωτικών στο μπλοκάρισμα των νευρουποδοχέων D2 της ντοπαμίνης (Volcow, et.al, 2018). Ως εκ τούτου,  παραγκώνισε άλλες θεωρίες  σχετικά με την εμπλοκή άλλων νευροδιαβιβαστών όπως είναι το γλουταμινικό. Σύμφωνα με την γλουταμινική θεώρηση, η υποτονική δράση του γλουταμικού νευροδιαβιβαστή συνεργεί στην δημιουργίας ψύχωσης. Επομένως, για να ανακουφιστεί η ψύχωση, επιβάλλεται η διέγερση των υποδοχέων του γλουταμικού. Ο Pinel& Barnes (2017) ισχυρίζονται ότι σε κάποιες περιοχές του εγκεφάλου, η απελευθέρωση του γλουταμινικού εμποδίζεται από την ντοπαμίνη ή το γλουταμινικό διεγείρει τους νευρώνες που εμποδίζουν  την απελευθέρωση ντοπαμίνης. Συνεπώς, η αύξηση της ντοπαμίνης θα επέδιδε τα ίδια επακόλουθα με τη μείωση του γλουταμικού (Girgis, et.al,  2019).

Σεροτονίνη

Περαιτέρω, αξίζει η αναφορά ενός  σημαντικού  νευροδιαβιβαστή που διαδραματίζει  βασικό ρόλο στην αιτιολογία της σχιζοφρένειας και είναι αυτός της σεροτονίνης. Πολλοί ερευνητές εστίασαν στην λειτουργία της σεροτονίνης, κατά την οποία ο αποκλεισμός των υποδοχέων που προκύπτει από την δημιουργία  νεότερων αντιψυχωτικών φαρμάκων, απαλύνει τα ψυχωτικά συμπτώματα. Οι Carrard, Salzmann, Malafosse, & Karege, (2011) εξέτασαν τα αποτελέσματα των συνδυασμό  αντιψυχωτικών φαρμάκων, ώστε να μπλοκάρουν τους υποδοχείς της σεροτονίνης και υποστήριξαν  τις πιθανές  αντιψυχωτικές δράσεις τους. Με σκοπό την θεμελίωση των ευρημάτων, προηγούμενες α ελεγχόμενες μελέτες παρέθεσαν ότι η ριτανσερνίνη, ένας εκλεκτικός συντελεστής δέσμευσης του υποδοχέα σεροτονίνης (5HT2a), χωρίς να επιδρά στους ντοπαμινικούς υποδοχείς. Επιπλέον έχει θεωρηθεί  ότι απαλύνει τα ψυχωτικά συμπτώματα και κυρίως τα αρνητικά συμπτώματα της σχιζοφρένειας (Akhondzadeh et al., 2008). Όμως, αν και αυτή η παραπάνω ερευνά παρουσίασε  ευεργετικά επακόλουθα, μεγάλο  μέρος της ανάπτυξης των φαρμάκων εστίασε στη σχέση αναμεσά στη ντοπαμίνη και τη σεροτονίνη.

Advertising

Η επήρεια των αντιψυχωτικών φαρμάκων

Σύμφωνα με τους Kuroki, Nagao, & Nakahara (2008) μεγάλο μέρος των νέων αντιψυχωτικών φαρμάκων εμφανίζεται να είναι αποτελεσματικά, επειδή όχι μόνο εμποδίζουν την επαναπρόσληψη της ντοπαμίνης αλλά και της σεροτονίνης. Επομένως, αυτό έχει οδηγήσει μερίδα των ερευνητών να διερευνήσουν, ότι τα ψυχωτικά συμπτώματα μπορεί να μην εμπλέκονται αποκλειστικά με την υπερβολική δραστηριότητα της ντοπαμίνης αλλά καθώς και με  τον συνδυασμό αναμεσά στην δράση της ντοπαμίνης και την δράση της  σεροτονίνης. Οι Howes, & Kapur, (2009) ισχυρίστηκαν ότι μεγάλο μέρος των κλινικών ερευνών έχουν αποδείξει ότι μέρος από τις κλινικές επενεργήσεις των νευροληπτικών φαρμακιών είναι πιθανόν να προέρχονται από αλλοίωση των αντιδρασεων μεταξύ ντοπαμίνης και σεροτονίνης (Dahoun, et al., 2019). Με την πάροδο των ετών, η επιστημονική έρευνα έχει συμβάλει στη δημιουργία πολλών νευροχημικών υποθέσεων για την αιτιότητα  και την παθοφυσιολογίας της σχιζοφρένειας. Η υπόθεση της ντοπαμίνης, του γλουταμικού αλλά, καθώς και της σεροτονίνης έχουν συμβάλει στην διαμόρφωση μια σφαιρικής θεώρησης για την αιτιότητα της σχιζοφρένειας,

Διαβάστε επίσης  Απολογισμός: Η χρονιά που φεύγει κάτι αφήνει, κάτι παίρνει

Επομένως, αν και η υπόθεση της ντοπαμίνης έχει μελετηθεί σε μεγάλο βαθμό, δεν είναι ο μοναδικός  νευροδιαβιβαστής που διαδραματίζει βασικό ρόλο στη σχιζοφρένεια. Πολλές έρευνες έχουν τονίσει τη σημασία άλλων νευροδιαβιβαστών όπως η σεροτονίνη και το γλουταμινικό. Επιπλέον, μια κριτική που μπορεί να προστεθεί στην συγκεκριμένη θεωρία της ντοπαμινής είναι ότι δεν εξετάζει την αλληλεπίδραση μεταξύ διαφορετικών νευροδιαβιβαστών που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την σχιζοφρένεια. Ως εκ τούτου είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο ρόλος της ντοπαμίνης επηρεάζει διάφορες περιοχές του εγκεφάλου επηρεάζοντας έτσι τον ρόλο των άλλων νευροδιαβιβαστών.

Συμπέρασματα

Η σχιζοφρένεια είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη ασθένεια που αφήνει τους ερευνητές με πολλές αναπάντητες ερωτήσεις. Υπάρχουν πολλές θεωρίες και υποθέσεις σχετικά με τη βιολογική βάση αυτής της διαταραχής, πολλές από τις οποίες έχουν ασαφή στοιχεία. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, η έρευνα εξελίσσεται επίσης και είναι σημαντικό να εξεταστούν διάφορες πτυχές που εξηγούν την σχιζοφρένεια. Μελετώντας  υποθέσεις, όπως αυτή της ντοπαμίνης, γλουταμινικού και της σεροτονίνης, τα αποτελέσματα που προκύπτουν μπορούν να καταστούν βοηθήσουν μελλοντικές μελέτες. Αυτές οι υποθέσεις επιτρέπουν την πρόοδο των επιστημονικών εξελίξεων καθώς έχουν θέσει τις βάσεις για πιθανές αιτίες της νόσου.

Η ντοπαμίνη

Η υπόθεση της ντοπαμίνης υπήρξε μια μακροχρόνια θεωρία της παθοφυσιολογίας της σχιζοφρένειας και βοήθησε να προωθηθεί η γνώση  σχετικά με αυτή την ασθένεια. Ωστόσο δεν υπάρχουν κάποιες σαφείς ενδείξεις σε ορισμένους τομείς. Η υπόθεση του γλουταμινικού μας επιτρέπει να επεκτείνουμε την υπόθεση της ντοπαμίνης, εξετάζοντας εναλλακτικές αιτίες και βασικούς παράγοντες στην εμφάνιση της νόσου. Αλλά και η υπόθεση της σεροτονινής όπου επηρεάζει την ντοπαμίνη, καθώς και ότι μπορεί να προσφέρει σημαντικά αποτελέσματα. Συνολικά, η εκτεταμένη έρευνα που διεξάγεται σχετικά με αυτή την ασθένεια έδωσε ορισμένες απαντήσεις σε ερευνητές και ασθενείς με σχιζοφρένεια. Επομένως,  υπάρχει σαφώς ένας σημαντικός ρόλος που έχει η βιολογία στην εμφάνιση αυτής της νόσου. Σε συνδυασμό με τις περιβαλλοντικές επιρροές, η βιολογία μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση στη σχιζοφρένεια. Ωστόσο, είναι σημαντικό να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας στην αναζήτηση της αιτίας της.

Advertising

 

 

Πηγές:

  • Akhondzadeh, S., MalekHosseini, M., Ghoreishi, A., Raznahan, M., & Rezazadeh, S. A. (2008). Effect of ritanserin, a 5HT2A/2C antagonist, on negative symptoms of schizophrenia: a double-blind randomized placebo-controlled study. Progress in Neuro-Psychopharmacology and Biological Psychiatry, 32(8), 1879-1883.
  • Avram, M., Brandl, F., Cabello, J., Leucht, C., Scherr, M., Mustafa, M.,  & Sorg, C. (2019). Reduced striatal dopamine synthesis capacity in patients with schizophrenia during remission of positive symptoms. Brain, 142(6), 1813-1826.
  • Carrard, A., Salzmann, A., Malafosse, A., & Karege, F. (2011). Increased DNA methylation status of the serotonin receptor 5HTR1A gene promoter in schizophrenia and bipolar disorder. Journal of affective disorders, 132(3), 450-453.
  • Dahoun, T., Nour, M. M., Adams, R. A., Trossbach, S., Lee, S. H., Patel, H.,  & Howes, O. D. (2019). Disruptedinschizophrenia 1 functional polymorphisms and D2/D3 receptor availability: A [11C](+)PHNO imaging study. Genes, Brain and Behavior, e12596.
  • Girgis, R. R., Baker, S., Mao, X., Gil, R., Javitt, D. C., Kantrowitz, J. T.,  & Abi-Dargham, A. (2019). Effects of acute N-acetylcysteine challenge on cortical glutathione and glutamate in schizophrenia: A pilot in vivo proton magnetic resonance spectroscopy study. Psychiatry research, 275, 78-85.
  • Howes, O. D., & Kapur, S. (2009). The dopamine hypothesis of schizophrenia: version III—the final common pathway. Schizophrenia bulletin, 35(3), 549-562.
  • Kendler, K. S., & Schaffner, K. F. (2011). The dopamine hypothesis of schizophrenia: an historical and philosophical analysis. Philosophy, Psychiatry, & Psychology, 18(1), 41-63.
  • Seeman, P. (2011). All roads to schizophrenia lead to dopamine supersensitivity and elevated dopamine D2High receptors. CNS neuroscience & therapeutics, 17(2), 118-132.
  • Serper, M. R., & Wang, K. T. (2019). Pharmacological treatment of schizophrenia and other psychotic disorders.
  • Toda, M., & Abi-Dargham, A. (2007). Dopamine hypothesis of schizophrenia: making sense of it all. Current psychiatry reports, 9(4), 329-336.
  • Uno, Y., & Coyle, J. T. (2019). Glutamate hypothesis in schizophrenia. Psychiatry and clinical neurosciences, 73(5), 204-215.

 

Ονομάζομαι Μουρατίδης Θεμιστοκλής ,όπως λογικά κατάλαβες από τον τίτλο ,είμαι 21 χρόνων γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Γιαννιτσά και σπουδάζω ψυχολογία (3 ο έτος) στο university of Derby καθώς και ταυτόχρονα στο 2ο έτος του τμήματος Μεσογειακών σπουδών στο πανεπιστήμιο αιγαίου. Στον ελεύθερο μου χρόνο απολαμβάνω να διαβάζω βιβλία αλλα και να γράφω τις σκέψεις μου και τις ιστορίες μου στο wattpad αλλά και να γράφω άρθρα ψυχολογίας στο περιοδικό maxmag .Aυτόν τον καιρό συγγράφω και το πρώτο μου βιβλίο και παρακολουθώ ενα ετήσιο σεμινάριο για την έμφυλη και σεξουαλική ταυτότητα απο το πανεπιστημιο αιγαιου.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

μυστικά για πηχτές σούπες

Μυστικά για πηχτές σούπες

Τα μυστικά για πηχτές σούπες ξεκινούν με μια βασική αρχή,
Τι κι αν δεν υπάρχει τίποτα κακό σε εσένα;

Τι κι αν δεν υπάρχει τίποτα κακό σε εσένα;

Τι κι αν δεν υπάρχει τίποτα κακό σε εσένα; Διαφορετικές