Ελένη Γερασιμίδου: "Όνειρο ζωής είναι να ζεις τη ζωή που επέλεξες"

Η αγαπημένη ηθοποιός Ελένη Γερασιμίδου με αφοπλιστική ειλικρίνεια μίλησε στο maxmag για “Το ανάκτορο στην Άνω Τούμπα”, τη θεατρική παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί. Ένα έργο βαθιά ανθρώπινο που μας κάνει μύστες της αγωνίας του απλού ανθρώπου για μια στέγη. Τις θυσίες και τις στερήσεις που κάνουν οι άνθρωποι για να το αποκτήσουν. Επιπλέον, η Ελένη Γερασιμίδου αναφέρθηκε στις μεγάλες της αγάπες, το θέατρο και την υποκριτική, χωρίς επιτηδευμένη γλώσσα, στοχεύοντας κατευθείαν στην καρδιά όλων μας.

Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου

“Το ανάκτορο στην Άνω Τούμπα”. Μιλήστε μας για τη νέα σας θεατρική ερμηνεία στο μονόλογο του Μέντη.

“Το Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα” είναι ένα εξαιρετικό έργο του Παναγιώτη Μέντη γραμμένο με τη γνωστή διεισδυτική ματιά του συγγραφέα πάνω σε μια πραγματικότητα που βίωσαν και δυστυχώς ακόμα ζουν πολλοί σε μια ζοφερή πραγματικότητα. Η αγωνία του απλού ταλαιπωρημένου ανθρώπου για το δικό του κεραμίδι, οι θυσίες και οι στερήσεις που οδηγούν στο ‘πολυπόθητο’ αποτέλεσμα και η ίδια η πορεία της ζωής που διαψεύδει ή ακυρώνει τελικά όσα σχεδιάζουμε. Όμως το έργο δεν είναι ζοφερό. Έχει χιούμορ και λυτρωτικό τέλος.

«Το ανάκτορο στην Άνω Τούμπα» έκανε πρεμιέρα με sold out παραστάσεις μια εβδομάδα πριν την έναρξη. Πόση δύναμη σάς δίνει αυτό;

Δύναμη μάς δίνει έτσι κι αλλιώς η ενασχόληση με την απόδοση τέτοιων έργων. Και βέβαια ο αποδέκτης είναι πάντα το Κοινό.

Η κόρη σας ,η Αγγελική Ξένου, σάς σκηνοθετεί. Είναι εύκολη η συνύπαρξη της οικογένειας και στον επαγγελματικό χώρο;

Όταν δουλεύουμε είμαστε συνάδελφοι και συνεργάτες εκτιμώντας ο ένας τη δουλειά του άλλου.

Διαβάστε επίσης T for Techni από τον Παναγιώτη Ζαφείρη

Από κοινού, εσείς, ο Αντώνης Ξένος και η Αγγελική Ξένου, οδηγηθήκατε σε σταθερή στέγη όπου μοιράζεστε τα καλλιτεχνικά σας σχέδια με τους φίλους σας και το κοινό. Ήταν ένα όνειρο ζωής που τελικά καταφέρατε;

Αν η στέγη ήταν και χωρίς ενοίκιο θα ήμασταν πασάδες. Αυτό το διευκρινίζω γιατί η απόφαση έχει ακόμα μεγαλύτερο ρίσκο. Όμως , έτσι κι αλλιώς, οι καλλιτέχνες πάντα ζούσαν επικινδύνως. Όνειρο ζωής είναι να ζεις τη ζωή που επέλεξες.

Κόντρα στους δύσκολους καιρούς εκφράζετε και λειτουργείτε ομαδικά. Πόσο πολύ αγαπάτε το θέατρο και τους ηθοποιούς;

Η πορεία 45 χρόνων επιβεβαιώνει τη σχέση με το θέατρο και θέατρο είναι σίγουρα οι ηθοποιοί που παίζουμε μαζί. Και βέβαια όχι μόνο στη σκηνή αλλά σ’ όλους τους χώρους δουλειάς, με τα προβλήματα και τις διεκδικήσεις, τους αγώνες για την επιβίωση. Φυσικά και αγαπώ το σινάφι μου. Ποιους ν’ αγαπήσω; Τις “φιλάνθρωπες κυρίες” των καπιταλιστών;

Εκτός από την θεατρική σας παρουσία ως ηθοποιός έχετε και ένα εργαστήρι υποκριτικής. Είστε δασκάλα νέων ηθοποιών. Πώς αισθάνεστε όταν τους διδάσκετε;

Στο εργαστήρι μαθαίνω κυρίως εγώ ανατρέχοντας σε πρακτικές και μεθόδους που διδάχτηκα όλα αυτά τα χρόνια, προσπαθώντας να κάνω καλά τη δουλειά μου.

Σας λείπει η τηλεόραση;

Δε μου λείπει γιατί κάνω τηλεόραση σε μικρές δόσεις (τακτική συμμετοχή στο “Μην αρχίζεις τη μουρμούρα” ως μάνα του Βλαδίμηρου Κυριακίδη).

Η ηρωίδα που υποδύεστε ψάχνει την έξοδο και την ελευθερία. “Το ανάκτορο στην Άνω Τούμπα” είναι ο λαβύρινθος της ζωής της. Σε πόσους λαβύρινθους έχετε πέσει στη ζωή σας και σε πόσους βγήκατε αλώβητη;

Βάσανα, απώλειες και όσα αποτελούν την ουσία της ζωής μαζί με χαρές και ομορφιές σίγουρα πέρασαν από τον βίο μου. Για λαβύρινθο δεν ξέρω, ίσως γιατί στόχευα σε πιο απλά πράγματα απ’ ό,τι η ηρωίδα. Εμείς είμαστε πάντα πιο μποέμ τύποι και αφήναμε τα πράγματα να έρθουν μόνα τους.

Διαβάστε επίσης Before Sunday:"tzitziki"

Πόσο επίκαιρη και διαχρονική είναι η πραγματικότητα της ηρωίδας;

Αυτά είναι πράγματα που αφήνουμε δυστυχώς να καθορίζουν οι εξουσίες.

Στον κόσμο μας υπάρχει μοναξιά και απογοήτευση. Γιατί; Πώς φτάσαμε ως εδώ; Είστε ένας άνθρωπος φύσει αισιόδοξος, τι θα συμβουλεύατε τους νέους;

Η μοναξιά της τεχνολογίας. Όλα είναι χρήσιμα, ο κόσμος προχωράει αλλά προχωράει και με σχέσεις ζωντανές. Να αφήσουν στην άκρη τα super κινητά και να κοιτάξουν στα μάτια τους φίλους, τους συντρόφους, τους συνανθρώπους, με χέρια ελεύθερα ν’ απλωθούν για αγάπη, παρηγοριά, αλληλεγγύη.

Ελένη Γερασιμίδου