Η Κυριακή Αλεξοπούλου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Έχει τελειώσει λύκειο. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Το “Άγγελέ μου” είναι το πρώτο της βιβλίο.
Ένα βιβλίο το οποίο καταπιάνετε με ένα δύσκολο θέμα. Ένα θέμα ταμπού που έρχεται να μας υπενθυμίσει οτι όσο κλισέ και να ακούγεται στα αυτιά μας “Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη, μεγαλύτερο όπλο απο την αγάπη.”
Κατ’ αρχήν θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε που μας κάνετε την τιμή να μιλήσετε στο MAXMAG .
- Η πρώτη ερώτηση που θα θέλαμε να σας θέσουμε είναι: Εκτός από την συγγραφή με ποιες άλλες ασχολίες καταπιάνεστε στην καθημερινότητα σας;
Με το σπίτι και την οικογένειά μου, όμως εκείνο που αγαπώ πιο πολύ και με ξεκουράζει πραγματικά είναι το διάβασμα.
- Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θαυμάζετε;
Ο Καζαντζάκης λατρεμένος, θαυμάζω τα έργα του.
- Το βιβλίο Άγγελε μου… είναι το πρώτο σας. Πως προέκυψε η συγγραφή; Ήταν κάτι που πάντα θέλατε να κάνετε ή η συγκεκριμένη ιστορία ήταν αυτή που σας ενέπνευσε να ασχοληθείτε σοβαρά;
Η αλήθεια είναι ότι από παιδί έγραφα ιστοριούλες και ποιήματα σε ένα τετράδιο. Η συγγραφή προέκυψε από γεγονότα που κατά κάποιο τρόπο ζούσα κι έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά με τη συγκεκριμένη ιστορία.
- Κατά την διάρκεια της συγγραφής, πριν κάτσετε και αφοσιωθείτε στο γράψιμο, ακολουθείτε κάποια ιεροτελεστία;
Ναι, τα μόνα που χρειάζομαι είναι ο καφές και τα τσιγάρα μου.
- Μάθαμε ότι το Άγγελε μου… είναι αληθινή ιστορία. Μάθαμε επίσης ότι κάποια γεγονότα τα βιώσατε από κοντά. Θέλετε να μα πείτε δυο λόγια για αυτή την εμπειρία σας;
Από τις χειρότερες εμπειρίες θα έλεγα και όποιος τις έχει ζήσει με καταλαβαίνει. Δεν υπάρχουν λόγια, δυστυχώς. Άσχημες και οδυνηρές καταστάσεις, γεμάτες πόνο και απελπισία, να θέλεις να βοηθήσεις έναν άνθρωπο και να μη μπορείς, από την άλλη πάλι να θέλεις να τα παρατήσεις όλα, να τα βροντήξεις στον αέρα κι όμως να συνεχίζεις. Το θέμα είναι να έχεις πίστη.
- Κάτι άλλο που μάθαμε και μας εξέπληξε ευχάριστα είναι ότι εσείς κ η οικογένεια σας έχετε έναν σημαντικό ρόλο στο βιβλίο… Θα θέλατε να μας αποκαλύψετε ποιοι ήρωες αντιστοιχούν σε εσάς;
Δύσκολη ερώτηση… Το μόνο που μπορώ να σας πω με σιγουριά είναι ότι ο Σταύρος είναι ένα λατρεμένο μου πρόσωπο και αυτό φαίνεται και στο βιβλίο! Δυστυχώς για δικούς του προσωπικούς λόγους θα ήθελα να μην αναφερθώ σε λεπτομέρειες.
- Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι άψογη. Μπήκατε μέσα τους, βιώσατε τα συναισθήματα τους και μας τα μεταφέρατε υπέροχα. Όσον αφορά τους γονείς του Σταύρου, πόσο εύκολο τελικά είναι για έναν γονιό να βλέπει το παιδί του σε αυτή την κατάσταση;
Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στους γονείς. Κατάρα θα έλεγα.
Καμία μάνα, κανένας πατέρας, δεν αντέχει να βλέπει το παιδί του να αργοπεθαίνει μέρα με τη μέρα. Δυστυχώς όμως όσο υπομονή κι αν έχουν, όσο κουράγιο, όσο δύναμη κάποτε λυγίζουν, άνθρωποι είναι και τα νεύρα τους τσακίζουν ακόμα και η πίστη τους κι εκεί πια δεν ξέρουν πώς να φερθούν. Γι’ αυτό μην κατηγορούμε και μην κρίνουμε ποτέ κανέναν. Όπως λέει και η παροιμία ”όποιος είναι έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λέει”.
- Τι θα συμβουλεύατε έναν γονέα να πράξει σε ανάλογη θέση;
Δυστυχώς ο κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει διαφορετικά τις καταστάσεις στη ζωή του κι έτσι είναι δύσκολο να δώσεις συμβουλή για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Μίλησα με αρκετά παιδιά από κέντρα απεξάρτησης ,τα περισσότερα μένουν στο δρόμο ή σε κάποιον φίλο γιατί οι γονείς τα έδιωξαν. Εγώ από την πλευρά μου σαν άνθρωπος πάνω από όλα θα έλεγα μόνο αγάπη και υπομονή ακόμα και σε εκείνους που έδιωξαν τα παιδιά τους. Είμαι σίγουρη ότι πονάνε περισσότερο…
- Οι αναγνώστες του βιβλίου ανυπομονούμε να μάθουμε αν ο «Σταύρος» μας, συνεχίζει ακάθεκτος την πορεία του στην ευτυχία, επίσης ο «άγγελος» του παραμένει κοντά του;
Μετά από τόσες περιπέτειες ευτυχώς είναι καλά και όλα αυτά τα χρωστάει στην αγάπη. Ο Άγγελός του, δίπλα του πάντα.
- Πιστεύετε ότι η χώρα μας έχει λάβει επαρκή μέτρα για την καταπολέμηση της μάστιγας που ονομάζεται ναρκωτικά;
Όχι βέβαια. Η χώρα μας δεν ασχολείται καν με τα τόσα παιδιά που χάνονται κάθε ώρα.
- Τι σας παρακίνησε να θέλετε να μοιραστείτε αυτή την ιστορία με τους αναγνώστες σας; Υπάρχουν κάποια μηνύματα που νιώσατε την ανάγκη να περάσετε στον κόσμο;
Είναι μια ιστορία ζωής, ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά δυστυχώς και όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να το κρύψουν, όσο κι αν το αντιμετωπίζουν με ντροπή ή οίκτο, το πρόβλημα δεν παύει να υπάρχει. Θεώρησα σωστό από τη πλευρά μου πάντα, ο κόσμος να διαβάσει, να μάθει κι ίσως αλλάξει στάση απέναντι σε αυτά τα παιδιά που τραβάνε το δικό τους δρόμο.
- Θέλετε να μας μιλήσετε για τα επόμενα συγγραφικά σας πλάνα; Θα ασχοληθείτε με παρόμοιο είδος;
Το δεύτερο έργο μου είναι μυθιστόρημα και αναφέρετε στην αντρική φιλία. Κοινωνικό θα έλεγα αλλά όχι παρόμοιο με το Άγγελέ μου… Τώρα είμαι στο ξεκίνημα του τρίτου.
- Κλείνοντας και αφού σας ευχαριστήσουμε θερμά για τη συνέντευξη, θα θέλατε να μας πείτε πότε με το καλό να περιμένουμε το επόμενο;
Είναι έτοιμο, θέλω να πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα βρίσκεται στα χέρια μας!
