Η Ρούσσα Μαρκάκη δραστηριοποιείται θεατρικά στα Χανιά, σαν ηθοποιός και σκηνοθέτης. Συνεργάζεται με την ομάδα Ανάμεσα στο Φως και τη Σκιά και το εργαστήρι theater 73100. Έχει επίσης πολλές αξιόλογες συνεργασίες και έχει διακριθεί για την σκηνοθετική και την υποκριτική της ικανότητα σε δύσκολα είδη θεάτρου. Η Ρούσσα Μαρκάκη μίλησε στο Maxmag για τις συνεργασίες και τα σχέδια της και μοιράστηκε την καθαρή της ματιά γύρω από τα θέματα του θεάτρου.
Μιλήστε μας για τη σχέση σας με το θέατρο.
Η σχέση αυτή ξεκινάει από τότε που ήμουν παιδί, πού έκλεινα την πόρτα στο υπνοδωμάτιο της μητέρας μου, άνοιγα την κεντρική πόρτα της ντουλάπας με τον ολόσωμο καθρέφτη, φορούσα μαντήλια στο κεφάλι για να έχω μακριά μαλλιά, παπούτσια με τακούνια, καπέλο του παππού, κοσμήματα, κρατούσα τα τσιγάρα του μπαμπά, τα πάντα και γινόμουν άλλη, άλλες, άλλοι. Μετά το παιχνίδι έγινε έρωτας, πάθος, αγάπη και τώρα πια είναι αυτό που μου προσφέρει φυσικές και τεχνητές αναπνοές. Το θέατρο δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω ούτε ως επάγγελμα ούτε ως χόμπι. Για μένα είναι η συνέχεια μου. Σωματικά, εγκεφαλικά, ψυχικά. Αν θα μπορούσα να το αποτυπώσω σε φωτογραφία θα ήταν ένα σώμα που βγαίνουν από μέσα του άπειρα άλλα σώματα και διασκορπίζονται παντού. Και έτσι νιώθω και στην καθημερινότητα μου, όχι μόνο την ώρα της πρόβας ή της παράστασης. Αυτό φυσικά μου δημιουργεί μια συνεχή εγρήγορση, πράγμα που μου αρέσει πάρα πολύ, και μια πληρότητα και έτσι μπορώ να ισορροπώ σε αυτό το τεντωμένο σχοινί που είμαστε αναγκασμένοι σχεδόν όλοι να περπατάμε.
Πείτε μας δύο λόγια για τις δουλειές σα στο χώρο του θεάτρου.
Κάνουμε πάντα παρουσιάσεις γιατί κάτι έχουμε να πούμε ή γιατί κάποιο κείμενο έχει να πει, και εμείς θέλουμε να το επικοινωνήσουμε στο κοινό. Τόσο οι θεατρικές παραστάσεις όσο και οι performance που επιλέγουμε, είτε είναι σε κλειστό χώρο είτε στο δρόμο, στόχο έχουν την επικοινωνία, την επαφή, την πηγαία έκφραση του συναισθήματος του κοινού γι’ αυτό που βλέπουν. Φυσικά στο θέατρο δρόμου αυτό είναι πιο έντονο και τρομερά ενδιαφέρον. Στη σελίδα της ομάδας μας Ανάμεσα στο Φως και τη Σκιά στο facebook όπως και στο κανάλι μας στο Youtube μπορεί κανείς να παρακολουθήσει τα περισσότερα από αυτά που έχουμε κάνει και από το promotion της κάθε παράστασης θα καταλάβει και γιατί το έχουμε επιλέξει και γιατί το κάνουμε τη συγκεκριμένη στιγμή. Ως γνωστόν, τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Έχετε ξεχωρίσει κάποια συνεργασία;
ΝΑΙ. Και το λέω και το πιστεύω βαθιά. Και δε θέλω να αποφύγω τίποτα, δεν το κάνω ποτέ άλλωστε, όμως όλες μου οι συνεργασίες ήταν πολύ ξεχωριστές και από όλες έγινα πολύ πλουσιότερη. Κυριολεκτώ. Έχω κάνει συνεργασίες που φαίνονται αταίριαστες, αλλά πάντα το αποτέλεσμα δικαίωνε την επιλογή. Δε με αφορά έτσι κι αλλιώς η σιγουριά, το γνωστό, το ήπιο. Με ενδιαφέρει το πρωτότυπο, το ρίσκο, το άγριο, το πειραματικό. Είμαι φανατική του ότι η διαφορετικότητα είναι πλούτος και μετά εννοείται πως είμαι έτοιμη να εκθέσω τη δουλειά μου και ας με κατασπαράξουν ή ας με αποθεώσουν, επιδιώκω να μην είναι αδιάφορο το αποτέλεσμα, να μην είναι εικόνα στις ειδήσεις που σε όποιο κανάλι και αν τις ακούσεις, το ίδιο θ’ ακούσεις. Οι άνθρωποι με τους οποίους έχω συνεργαστεί, είναι άνθρωποι υπέροχοι, φωτεινοί, πολύχρωμοι και γι αυτό είμαι ευγνώμων που υπάρχουν ή υπήρξαν στη ζωή μου.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα θέλατε να παίξετε στο μέλλον;
Γενικά όχι, αφήνομαι στα χέρια του σκηνοθέτη να πλάσει το ρόλο που θα έχει διαλέξει για μένα. Κάθε ρόλος είναι μαγικός και έχει κρυμμένα μυστικά που πρέπει να ανακαλύψεις, είναι λίγο παραμυθένιο όλο αυτό και εγώ τρελαίνομαι για παραμύθια, εννοώ την κατάσταση που ίπτασαι, που έχεις βγει από τον εαυτό σου και που ταυτόχρονα τον καταθέτεις. Όμως επειδή ο covid μας έχει ακυρώσει μια παράσταση 3 φορές και στην οποία υποδύομαι μια γυναίκα 91 ετών, ναι αυτό θα ήθελα να το κάνουμε, μη μείνει και απωθημένο.
Ανάμεσα στη σκηνοθεσία και την υποκριτική, τι διαλέγετε;
Και τα δυο. Τα θέλω όλα, γιατί έχουν να σου χαρίσουν διαφορετικές διαδρομές. Δουλεύει αλλιώς το μυαλό μου στο καθένα και εννοείται ότι αυτό με ενθουσιάζει αφού βαδίζω σε διαφορετικές κατευθύνσεις.
Ποια είδη θεάτρου προτιμάτε να δουλεύετε ή να παρακολουθείτε;
Μου αρέσει το πειραματικό θέατρο. Αυτό που οι συντελεστές, όλοι οι συντελεστές είναι πρόθυμοι να τσαλακωθούν και να ρισκάρουν για να δημιουργήσουν και αυτό το δημιούργημα τους να το εκθέσουν με πλήρη και απόλυτη κατάθεση ψυχής.
Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η θέση του θεάτρου στις δυσκολίες που βιώνουμε σε παγκόσμιο επίπεδο;
Μα αυτή που ήταν πάντα. Αυτή που οφείλουμε όλοι μας ως πολίτες της γης. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που ξεχωρίζει το θέατρο από τις άλλες τέχνες, τ’ άλλα επαγγέλματα. Όλοι μας οφείλουμε να είμαστε ενεργοί πολίτες και με εντιμότητα ν’ αναλαμβάνουμε το βάρος των επιλογών μας και με όλα τα μέσα που έχουμε, όποια έχουμε, να ανοίγουμε δρόμο για τον κόσμο που ονειρευόμαστε. Και η τέχνη ενώνει. Οι αισθήσεις λειτουργούν στην τέχνη και όχι το συμφέρον.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Να γνωρίσω, να συνεργαστώ, να μάθω, να δω, ανθρώπους με ανοιχτό μυαλό, μάτια, αυτιά, χέρια.
Όταν συμβαίνουν αυτά οι δημιουργίες που προκύπτουν έχουν χαρακτήρα τουλάχιστον ενδιαφέρον, έως και ανατρεπτικό. Οπότε αν είναι να κάνω ένα σχέδιο, αυτό θα ήταν, γιατί είναι μεγάλο, με ξεπερνάει και με κάνει να έχω το κεφάλι ψηλά για να βλέπω το στόχο.
Κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να δώσετε;
«Ποτέ μη βγαίνεις έξω αν δεν είσαι κατάλληλα ντυμένος» ατάκα της 91χρονης από το θεατρικό που ανέφερα προηγουμένως. Τη λέω απλά γιατί αυτήν σκέφτηκα μόλις διάβασα την ερώτηση.
Αν έλεγα κάτι εγώ, με σιγουριά θα έλεγα να μη φοβόμαστε, να μην ντρεπόμαστε, να μην τσιγκουνευόμαστε να μοιράζουμε τον εαυτό μας στα πάθη μας και τους ανθρώπους μας.
Σας ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ.
