Ποτέ ο κανιβαλισμός δεν φαινόταν τόσο ελκυστικός, όσο στην σειρά Hannibal (2015) του NBC. Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι όλα ξεκίνησαν από τα βιβλία του Thomas Harris με βασικό πρωταγωνιστή τoν Dr Hannibal Lecter. Όπως όλοι ξέρουν, υπάρχει μια άποψη που λέει ότι οι διασκευές δεν είναι καλές ιδέες και οι άνθρωποι είναι σκεπτικοί απέναντι τους. Τι θα σκεφτόσασταν λοιπόν για την σειρά Hannibal που είναι διασκευή από τις ταινίες, οι οποίες με τη σειρά τους είναι διασκευές των βιβλίων. Το 1991 κυκλοφόρησε η ταινία The Silence of the Lambs που ήταν πιστή διασκευή του δευτέρου μυθιστορήματος του Thomas Harris του 1988 και από τον αριθμό τον Oscar που πήρε, και όχι μόνο, βλέπουμε ότι ήταν πολύ καλή. Οι επόμενες ταινίες όμως των βιβλίων του Harris, δηλαδή το Hannibal (2001),το Red Dragon (2002) και το Hannibal Rising (2007,) ήταν ωστόσο πολύ κατώτερες.
Το γεγονός που έκανε τον κόσμο ακόμα πιο σκεπτικό απέναντι στην σειρά, είναι η ανάθεση του κεντρικού ρόλου του ευρωπαίου κανίβαλου στον σχετικά άγνωστο τότε στο αμερικανικό κοινό, Mads Mikkelsen. Η σειρά υπήρξε ανησυχητικά ωμή για την αμερικανική τηλεόραση και ήταν αρκετά αιματηρή, χωρίς να φοβάται το γυμνό και τις ομοερωτικές επιθυμίες. Ο δημιουργός του Hannibal, Bryan Fuller (επίσης δημιουργός των ονειρικών Wonderfalls και Pushing Daisies) έχει δηλώσει ότι του ζητήθηκε από το κανάλι να χρησιμοποιήσει περισσότερο αίμα, για να καλύψει τον πρωκτό ενός πτώματος. Με λίγα λόγια η σειρά δεν θα έπρεπε να έχει την επιτυχία που είχε. Το Hannibal αποτελείται από 39 επεισόδια εξαιρετικού τηλεοπτικού περιεχομένου και είναι ένα παράδειγμα του πόσο μεγαλειώδης μπορεί να γίνει μια διασκευή αν πέσει στα σωστά χέρια.
Η τηλεοπτική σειρά ξεκινάει, πριν από τις ιστορίες του The Silence of the Lambs και του Red Dragon, έχοντας ως σημείο εκκίνησης την αρχή της σχέσης ανάμεσα στον αγαπημένο κανίβαλο της pop κουλτούρας και τον ειδικό πράκτορα του FBI, Will Graham. Ο Will έχει ένα βασανιστικό για τον ίδιο ταλέντο, να μπαίνει στο μυαλό των serial killers και να σκέφτεται όπως αυτοί, οπότε ο Hannibal ανατίθεται ως ψυχίατρος του. Γίνεται δηλαδή, ο άνθρωπος που προσπαθεί να βοηθήσει τον Will με το άγχος του. Έτσι ξεκινάει ένα παιχνίδι γάτας και ποντικιού, που διαρκεί τρεις (3) seasons, μια σχέση αρπακτικού-θηράματος μεταξύ των δύο ανδρών που ταιριάζει απόλυτα στην αιματηρή και την νοσηρή αλληλεξάρτηση τους.
Ο Mads Mikkelsen ως Hannibal Lecter ξεπέρασε κάθε προσδοκία, ήταν καταπληκτικός και σίγουρα πολύ καλύτερος από τον Sir Anthony Hopkins. Χωρίς να θέλω σε καμιά περίπτωση να μειώσω τον Hopkins, ήταν τέτοιος ο ρόλος, που έπρεπε να κάνει κάτι πολύ συγκεκριμένο. Βασίζονταν στην απολυτή τρέλα και στην ευφυΐα, κάτι που απέδωσε, όσο καλύτερα γινόταν. Και στην τελική, είναι και ο Sir Anthony Hopkins. Ο Mikkelsen, όμως, έχει κατακτήσει τις πιο λεπτές αποχρώσεις του χαρακτήρα. Είναι ύπουλος. Ένας διάβολος κρυμμένος μέσα σε κοστούμια και κάλους τρόπους. Μετά από μερικά επεισόδια, η τάση του να τρώει ανθρώπους, αρχίζει να γίνεται το λιγότερο ενοχλητικό κομμάτι του χαρακτήρα. Ο Lecter του Mikkelsen είναι πειστικός, χαρισματικός και συμπαθής.
Δεν πηγαίνουν όμως όλα τα εύσημα στον Mikkelsen, τον οποίο, όπως καταλάβατε, λατρεύω. Ο Hugh Dancy είναι επίσης φανταστικός στον ρόλο του… τσιτωμένου και με πολλά προβλήματα Will Graham, αλλά και το υπόλοιπο cast είναι απλά καταπληκτικό. Σκεφτείτε ποιος δεν θα ήθελε στο cast ως πρωταγωνιστές την Gillian Anderson, τον Laurence Fishburne, τον Richard Armitage, τον Eddie Izzard και τον Zachary Quinto!
Κάτι που καταλαβαίνει αμέσως ο θεατής στο Hannibal, αλλά το εκτιμά κυρίως από τη στιγμή που τα μάτια του συνηθίσουν το σκοτάδι και εξοικειωθούν σε αυτό, είναι το πόσο όμορφα και με καλλιτεχνικές ανησυχίες παρουσιάζονται οι φόνοι. Ένας άνδρας καρφωμένος επάνω σε ένα δέντρο με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ο κορμός, από τα χεριά του να ξεκινάν τα κλαδιά και να έχουν αφαιρεθεί τα όργανα του, τα οποία έχουν αντικατασταθεί από λουλούδια. Πτώματα στημένα με τέτοιο τρόπο ώστε οι βγαλμένες ωμοπλάτες τους να μοιάζουν με αγγελικά φτερά. Σε ένα πτώμα κυριολεκτικά τοποθετήθηκε μέσα του ένα cello, με χορδές τις φωνητικές χορδές του πτώματος, έτσι ώστε ο δολοφόνος να μπορεί να παίξει μουσική με αυτό.
Νομίζω ότι βλέποντας αυτήν την σειρά, δεν θα μπορούσα να μην σχολιάσω το φαγητό. Τα πιάτα του Hannibal είναι και αυτά έργα τέχνης από μόνα τους. Όπως όλοι ξέρουμε, και αναφέραμε και πριν, ο Hannibal είναι ένας λαμπρός ψυχίατρος που διαπράττει τρομακτικές δολοφονίες. Παίρνει τρόπαια από τα θύματα του. Ένα συκώτι από εδώ, μια καρδιά από εκεί και έπειτα τα μαγειρεύει και τα σερβίρει στους ανυποψίαστους επισκέπτες του. Τα περισσότερα επεισόδια παρουσιάζουν εκθαμβωτικές μαγειρικές τεχνικές, καθιστούν τους τηλεθεατές πεινασμένους και έπειτα τους κάνουν να νιώθουν ένοχοι για αυτό. Φυσικά μια τέτοια σειρά με τέτοια αισθητική και… γευστική απόδοση, διαθέτει τόσο έναν στυλίστα τροφίμων όσο και έναν σύμβουλο σεφ, την Janice Poon και τον José Andrés αντίστοιχα, μαζί με την ομάδα τους. Μια ομάδα της οποίας οι δημιουργίες ακροβατούν σε μια γραμμή μεταξύ μακάβριου φαγητού και φαγητού που σου ανοίγει την όρεξη.
Τέλος, όπως θα σας έλεγε οποιοσδήποτε έχει δει το Pushing Daisies, ο Bryan Fuller ξέρει πώς να κάνει μια εντυπωσιακή εμφανισιακά σειρά. Αυτό που βλέπουμε στο Hannibal όμως, είναι η ικανότητα να ομορφαίνει το αηδιαστικό, με αρκετά στοιχειά από David Cronenberg, Michael Mann, David Lynch και Stanley Kubrick.
Γενικά η σειρά είναι τόσο απολαυστική, ώστε θα ήταν κρίμα να μην πάρετε μια «γεύση» από αυτήν (pun intended).
