Όλοι γνωρίζουμε ή παρακολουθούμε σειρές όπως το «Game of Thrones», το «House of Cards» και άλλες πολλές γνωστές παραγωγές, ωστόσο υπάρχουν κάποια τηλεοπτικά διαμάντια, κάθε είδους, που πολλοί προσπερνούν ή δεν γνωρίζουν καν. Έτσι, λοιπόν, παρουσιάζουμε και προτείνουμε μία ακόμα σειρά, μετά το “The 100”, στην οποία «πρέπει» να δώσετε μία ευκαιρία, καθώς είμαι σίγουρος πως θα σας εντυπωσιάσει. Μία σειρά που δείχνει με σκληρό και συνάμα όμορφο τρόπο τον κόσμο, μέσα από μία διαφορετική οπτική γωνία. Αυτή η σειρά είναι το UnREAL.
To UnREAL είναι μία σπουδαία σειρά, μάλλον η καλύτερη του καλοκαιριού του 2015, κατά το οποίο και προβλήθηκε η πρώτη σεζόν της. Είναι μία δραματική, με κωμικά στοιχεία, σειρά 10 επεισοδίων του Lifetime. Η δεύτερη σεζόν προβλήθηκε το καλοκαίρι του 2016.
Μιλάμε για την πιο σοκαριστικά σπουδαία τηλεόραση. Μια τηλεόραση που παρουσιάζει τον κόσμο ενός ριάλιτι, του «Everlasting» μίας παραλλαγής του γνωστού «Bachelor».
Η σειρά είναι βασισμένη σε βραβευμένο φιλμ της δημιουργού Σάρα Γκρέρτρουντ Σαπίρο, που με τη σειρά του μιλά για τις εμπειρίες της ίδιας, όταν -έχοντας κάνει κινηματογραφικές σπουδές και θέλοντας να γίνει σκηνοθέτης- βρέθηκε παραγωγός στο «Bachelor» για 3 χρόνια, κάτι που ως φεμινίστρια και ως άνθρωπο την αρρώστησε. Στο «UnREAL», η Ρέιτσελ (πρωταγωνίστρια) είναι παραγωγός ενός τέτοιου τύπου ριάλιτι, το οποίο διηγείται κατασκευασμένες ιστορίες έρωτα, με πλούσιους, ωραίους άντρες και wannabe πριγκίπισσες.
Μέσα από τη σειρά, βλέπουμε πώς λειτουργεί αληθινά ένα ριάλιτι, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πρακτικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά τόσο οι δημιουργοί, όσο και οι συμμετέχοντες και τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουν όλοι. Βλέπουμε, επίσης, το πόσο εύκολα δίνονται «ταμπέλες» στους ανθρώπους, πριν καν δείξουν τον χαρακτήρα τους. Έχουμε μία πρωταγωνίστρια αντιπαθητική, καταθλιπτική και καθόλου, μα καθόλου «φωτογενή», η οποία ωστόσο έχει μια απερίγραπτη γοητεία, εξαιτίας της τρελά υπέροχης ψυχοσύνθεσης της.
Διαβάζοντας κάποιος για το «UnREAL» είναι δύσκολο να πειστεί, ώστε να την παρακολουθήσει, ωστόσο είναι ένα αριστουργηματικό έργο, το οποίο σε κερδίζει με την βαθιά ανθρωπιά του και την αλήθεια του. Μία αλήθεια σκληρή, αλλά και όμορφη κατά έναν περίεργο τρόπο, που κάνει την σειρά άξια για μία τουλάχιστον ευκαιρία.
Κλείνουμε με την ατάκα ύμνο της σειράς… «That’s good TV».
