Η Ελένη Λιάσκα γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα και από παιδί συμμετείχε τόσο σε διαφημίσεις, όσο και σε τηλεοπτικές σειρές. Φοίτησε στην Ανώτερη Δραματική Σχολή «Θεμέλιο» και συνέχισε με επιπλέον θεατρικές σπουδές στη Νέα Υόρκη όπου έμεινε και εργάστηκε για έναν χρόνο. Έγινε γνωστή στο ευρύ τηλεοπτικό κοινό μέσα από το ρόλο της ως Γωγώ Πουλοπούλου-Πολυμενέα, στην κωμική σειρά του Ant1 «Το καφέ της Χαράς». Κάποιοι άλλοι τηλεοπτικοί της ρόλοι ήταν ο ρόλος της ως Αυγή, στην αισθηματική σειρά του Ant1 «Ονειροπαγίδα» (2010-2011), ως Στέφη, στην κοινωνική σειρά του ΑΝΤ1 Web TV Plus «See You Around» (2011) και στη σειρά του Ant1 «Steps» (2011).
Πλέον, η Ελένη Λιάσκα έχει αλλάξει πορεία και ασχολείται με την διδασκαλία, ενώ ετοιμάζεται να ανοίξει και θεατρικό εργαστήρι στην Καλαμάτα!
Επιμέλεια συνέντευξης: Γκουτή Χριστίνα
Σας ευχαριστούμε για την συνέντευξη που παραχωρείτε. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.
Σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ!
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, στη Γλυφάδα. Ήθελα να γίνω ζωγράφος ή ηθοποιός. Σπούδασα υποκριτική σε Αθήνα και Νέα Υόρκη και από την πρώτη μέρα στη σχολή, δουλεύω ως ηθοποιός. Έχω μείνει αρκετά στο εξωτερικό και έχω δουλέψει και στο θέατρο στη Μόσχα.
Η υποκριτική ήταν κάτι που αγαπούσατε από παιδί; Ήταν κάποιο παιδικό όνειρο όπως λέμε;
Δε θα έλεγα ότι ονειρευόμουν αποκλειστικά να γίνω ηθοποιός. Γενικώς ονειρευόμουν και ονειροπολούσα (πολύ όμως!) ότι είμαι πάνω σε σκηνή και παίζω και τραγουδάω. Ότι έχω κοινό. Ότι εκφράζομαι. Τελειώνοντας το σχολείο ήθελα να μπω στην Καλών Τεχνών αλλά τελικά πήγα σε δραματική σχολή.
Υπάρχει κάποια συνεργασία που να ξεχωρίζετε;
Όχι, δε ξεχωρίζω καμία συνεργασία. Ήταν όλες φανταστικές, με καταπληκτικούς ανθρώπους. Είμαι πάρα πολύ τυχερή!
Υπήρξε κάποιος ρόλος που να σας έχει δυσκολέψει και γιατί;
Όχι… Μέχρι στιγμής δεν έχω ενσαρκώσει κάποιο χαρακτήρα που να έχει προκαλέσει ιδιαίτερα την καλλιτεχνική μου ιδιοσυγκρασία.
Γίνατε γνωστή τηλεοπτικά μέσω της σειράς «Το Καφέ της Χαράς». Περιγράψτε μας την εμπειρία σας από την συμμετοχή σας στη σειρά.
Από τριών χρόνων έκανα πάρα πολλά διαφημιστικά και συμμετείχα σε σειρές οπότε όταν ήρθε το καφέ της Χαράς, ένοιωθα πιο οικεία κι από το σπίτι μου.
Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στο «Καφέ» και μάλιστα στο ρόλο της Γωγώς;
Μόλις είχα ξεκινήσει στη δραματική σχολή και ένας φίλος μου τότε, μου είχε πει να πάμε στο casting. Εγώ σκεφτόμουν ότι έχω καιρό μέχρι να αρχίσω να πηγαίνω σε ακροάσεις αφού μόλις μπήκα στη σχολή. Έτσι, πήγα σχεδόν με το ζόρι. Όμως όταν ξεκίνησα να διαβάζω για τη «Γωγώ», έγινα η Γωγώ.
Υπήρξε κάποια στιγμή που να θέλατε να τα παρατήσετε; Κάποια στιγμή που να αγανακτήσατε ίσως τόσο που να μην θέλατε να συνεχίσετε με την υποκριτική;
Ναι, υπήρξε αυτή η στιγμή και το έκανα κιόλας. Έχω γεννηθεί καλλιτέχνης. Αυτό δε γίνεται να αλλάξει ποτέ! Αυτό σημαίνει πάρα πολλά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα, δε μπορώ να ζήσω χωρίς την έκφραση. Ζωγραφική, χορό, ρόλοι, μουσική. Όλα. Είναι η ψυχή μου αυτή. Αυτά μου δίνουν και δύναμη και ίσως κι ένα δυναμισμό. Όμως στον αντίποδα, είμαι δυστυχώς και τρομερά ευαίσθητη. Αυτό συνεπάγεται πάλι πολλά. Όταν με πληγώσουν, κλείνομαι στο καβούκι μου. Έτσι κι έγινε όταν αποφάσισα να κάνω ένα μεγάλο διάλειμμα από την υποκριτική. Ένοιωθα κενή. Απολύτως κενή. Η τέχνη παύει να υφίσταται όταν είσαι άδειος. Ναι, έχω νοιώσει αγανάκτηση. Αδικία. Κούραση. Σε μεγάλο βαθμό. Όμως, όσο κι αν ακουστεί τετριμμένο, βγήκα πολύ πιο δυνατή και πολύ πιο ώριμη και συνειδητοποιημένη. Έπαψα να αιθεροβατώ και χώνεψα επιτέλους το γεγονός ότι χρειάζεται τεράστια προσοχή για να συνυπάρχεις με τους ανθρώπους και αυτή την η αφέλεια που με διακατέχει, κι ας μη μου φαίνεται σε όσους δε με γνωρίζουν, έπρεπε να την πολεμήσω με ό,τι έχω!
Θέατρο ή τηλεόραση; Υπάρχει κάποιο από τα δύο που να προτιμάτε; Αν ναι, γιατί;
Αγαπώ το θέατρο, αγαπώ και την τηλεόραση. Παίρνω ό, τι χρειάζομαι κι από τα δύο. Δίνω όσα μπορώ, μέσα από τα δύο.
Από όσο γνωρίζουμε έχετε αλλάξει πορεία και κινείστε πλέον προς την διδασκαλία. Τι σας έκανε να πάρετε αυτή την απόφαση;
Πάντα το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και επειδή γενικώς στη ζωή μου πηγαίνω όπως με πάει, κατάλαβα ότι τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή για να το δοκιμάσω. Χαίρομαι πάρα πολύ που το έκανα! Είναι δημιουργικό, διασκεδαστικό και το ότι βοηθάω όσο μπορώ άλλους ανθρώπους με όποιο τρόπο μπορώ, ενήλικες και παιδιά, είναι κάτι που μου δίνει μεγάλη χαρά.
Το ταλέντο είναι κάτι που χρειάζεται να έχει κάθε ηθοποιός, αλλά αυτό που σίγουρα είναι πιο σημαντικό είναι η όρεξη για δουλειά. Πώς βλέπετε τους ανερχόμενους ηθοποιούς; Έχουν όρεξη να δουλέψουν σκληρά;
Ναι, χρειάζεται πολλή δουλειά. Χωρίς το συμφυές ταλέντο όμως, θα υπάρχει πάντα όριο σε μια ερμηνεία – έργο. Αυτή είναι η άποψή μου που την έχω όσο θυμάμαι τον εαυτό μου και μέχρι στιγμής δεν έχει αλλάξει. Οι ανερχόμενοι ηθοποιοί έχουν τεράστια όρεξη για δουλειά! Το βλέπω στους μαθητές μου. Λογικό δεν είναι; Στα 18 και στα 20, είσαι μέσα στη διέγερση!
Με την εξέλιξη των social media, η προβολή γίνεται ακόμη πιο εύκολα από ότι παλαιότερα. Πιστεύετε ότι αυτό αποτελεί ένα έξτρα πλεονέκτημα των νέων ηθοποιών σε σχέση με τους παλαιότερους;
Φυσικά είναι πιο εύκολη η προβολή! Αυτό δεν είναι εγγύηση για μια καριέρα. Εγγυήσεις δεν υπάρχουν στη ζωή. Σίγουρα όμως είναι πιο εύκολα κάποια πράγματα πλέον με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Υπάρχει κάποιο όνειρό σας που να μην έχετε εκπληρώσει ακόμη;
Σχεδόν το αποκλείω να στερέψω από όνειρα! Είναι το πνεύμα μου τόσο ανήσυχο, που είναι μάλλον αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο.
Αν μπορούσατε να κάνετε τρεις ευχές σε ένα τζίνι, ποιες θα ήταν αυτές;
Α. Να γινόμασταν και να παραμέναμε καλύτεροι άνθρωποι. Οπότε αυτό συνεπάγεται ότι δε θα υπήρχαν αδικίες, φτώχεια, ρατσισμός, κακία.
Β. Να μην ήμουν τόσο ενσυναίσθητη γιατί δεν υποφέρεται ρε παιδάκι μου!
Γ. Να ήταν όλοι οι άνθρωποι ευτυχισμένοι.
Κλείνοντας, θα θέλατε να δώσετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες μας;
Θετική διάθεση!
