Το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας αποτελεί ένα ιστορικό κτίριο με πολυετή ιστορία και σημασία, στο οποίο έλαβαν χώρα πληθώρα παραστάσεων μεγάλων συγγραφέων. Το ΘΤΜ ιδρύθηκε το 1897 από τον Κονσταντίν Στανισλάφσκι και τον Νεμίροβιτς-Νταντσένκο και άνοιξε τις πόρτες του στον κόσμο το 1898 με πρώτη παράσταση το έργο “Τσάρος Φίοντορ” του Τολστόι, ένα έργο που λογοκρίθηκε. Το 1919 του δίνεται ο χαρακτηρισμός του “Ακαδημαϊκού Θεάτρου”. Από το 1902 στεγάζεται στο δρόμο Kamergersky, στη θέση του παλιού θεάτρου Lionozov.
Η ιδέα για τη δημιουργία του θεάτρου γεννήθηκε μια μέρα στο εστιατόριο “Slaviansky Bazaar” στις 19 Ιουνίου του 1897. Στο Θέατρο Τέχνης Μόσχας δημιουργήθηκε ένα νέος είδος ηθοποιού υπό τη διδασκαλία της μεθόδου Στανισλάφσκι ,όπου οι ηθοποιοί εξωτερικεύουν τα βαθιά συναισθήματα στην ερμηνεία τους και προσπαθούν να βρεθούν σε μία ενσυναίσθηση των συνθηκών που επικρατούν μέσα στο θεατρικό έργο, σαν να το ζουν εκείνη τη στιγμή. Ένας από τους δημιουργούς, έργα του οποίου ανέβηκαν στο ΘΤΜ ήταν και ο Τσέχωφ, ο οποίος δεν ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένος με τον τρόπο που αυτά μεταφέρονταν στο θεατρικό σανίδι.
Θέατρο Τέχνης Μόσχας
Το θέατρο ήταν ιδιαίτερα ξακουστό σε όλη την Ευρώπη και θεωρούνταν απαραίτητο ένας κοσμογυρισμένος άνθρωπος να το έχει επισκεφθεί. Ήταν τόσο σημαντική η αξία του, που ξεκίνησε να παραδίδει μαθήματα χορού, φωνητικής και ξιφομαχίας, εκτός από την υποκριτική. Ο θίασος του θεάτρου έκανα περιοδεία, όπου και θαυμάστηκε ιδιαίτερα για τις ικανότητές του. Εντούτοις τη δεκαετία του ’60 το θέατρο πέρασε μία κρίση. Καθώς αναγκάστηκε να ανεβάζει έργα που είχαν μεγάλη απήχηση στα ενδιαφέροντα της εποχής, χάνοντας έτσι τη μοναδικότητά του. Κάτι που συνέβαλε στην πτώση αυτή ήταν η απαγόρευση κριτικών θεάτρου να παρακολουθούν και να κρίνουν τις παραστάσεις. Οι παλαιότεροι ηθοποιοί του ΘΤΜ αποφάσισαν να βγάλουν από το πρόβλημα το θέατρο και επιχείρησαν να του δώσουν έναν νέο αέρα, το οποίο και ανανεώθηκε στην δεκαετία του ’70. Από εκεί η ζωή του θεάτρου συνεχίζεται με άλλοτε πιο πρωτότυπες παραστάσεις και άλλοτε με πιο κοινότοπες. Το 2001 ιδρύεται και μια τρίτη σκηνή που υποδέχεται πιο πειραματικές παραστάσεις σε σχέση με τις δύο υπάρχουσες.
