Η Κάτια Σπερελάκη είναι ηθοποιός, συγγραφέας και μεταφράστρια, έχοντας μεταφράσει πολλά θεατρικά και λογοτεχνικά έργα. Η πορεία της τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση είναι αξιοσημείωτη καθώς έχει εμφανιστεί σε πολλές επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές όπως ¨Ο Κόκκινος Κύκλος¨, Τα ¨Μαύρα Μεσάνυχτα”αλλά και σε θεατρικές συνεργασίες όπως ο “Οιδἰπους Τύραννος”. Στην συνέντευξη που παραχώρησε στο maxmag.gr, η Κάτια Σπερελάκη μάς μιλάει για το πώς προέκυψε η ιδέα της παράστασης “Ο Κήπος “του Bruce Gooch στην οποία συμπρωταγωνιστεί με τον ηθοποιό και σύντροφό της Στέλιο Μάινα, την αγάπη της για τις ξένες γλώσσες και την μετάφραση της λογοτεχνίας, την συνύπαρξη ανθρώπων διαφορετικών ιδιοσυγκρασιών, αλλά και το πώς η πανδημία επηρέασε τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Κάτια Σπερελάκη, σε ευχαριστούμε για την συνέντευξη!
Επιμέλεια συνέντευξης: Γεωργία Μαυρογιάννη
Στο Από Μηχανής Θέατρο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά παγκοσμίως «Ο Κήπος» του Bruce Gooch. Πώς προέκυψε η ιδέα της παράστασης?
Το έργο, με τον τίτλο Tangled Garden, έφτασε στα χέρια μου μέσω ενός άγγλου κοινού φίλου, ο οποίος συνεργαζόταν με τον συγγραφέα σε άλλη παράσταση. Το σχέδιο ήταν μια ελληνο-καναδο-βρετανική συνεργασία, με παραστάσεις εδώ και στον Καναδά και στις δύο γλώσσες. Τελικά η παράσταση Tangled Garden παρουσιάστηκε στο θέατρο Από Μηχανής για κάποιες παραστάσεις σε σκηνοθεσία του συγγραφέα, αλλά δυστυχώς η παρουσίαση του Κήπου στο Τορόντο ναυάγησε.
Έχετε ασχοληθεί με τη μετάφραση του Κήπου καθώς και άλλων θεατρικών έργων.Τι είναι αυτό που σας ελκύει στη μετάφραση;
Πράγματι, έχω μεταφράσει πολλά θεατρικά έργα, αλλά και μυθιστορήματα και δοκίμια από διάφορες γλώσσες. Η μετάφραση θεατρικών έργων νομίζω ότι με ελκύει γιατί μπορώ να συνδυάζω την αγάπη μου για το θέατρο με την ενασχόλησή μου με τις γλώσσες, για τις οποίες έχω μια αστείρευτη περιέργεια και διάθεση να μαθαίνω! Επιπλέον είναι μια πολύ δημιουργική δουλειά. Ανακαλύπτεις τον κόσμο του συγγραφέα και προσπαθείς να γίνεις ο διαμεσολαβητής της επικοινωνίας του με το κοινό.
Ο Στέλιος Μάινας είναι συμπρωταγωνιστής και σύζυγος σας στο θεατρικό έργο «Ο Κήπος». Πόσο εύκολο και πόσο δύσκολο είναι για ένα ζευγάρι, που πορεύεται μαζί στην ζωή να συνυπάρχει επί σκηνής;
Στην παρούσα φάση, δηλαδή στην εποχή του κορωνοιού, το να βρίσκεσαι στη σκηνή με τον σύντροφό σου απλώς κάνει τη ζωή και των δυο πιο εύκολη! Ούτε μάσκες, ούτε αποστάσεις, ούτε τίποτα! Αλλά και γενικότερα θα έλεγα ότι η οικειότητα βοηθάει. Παραλείπεις τα προκαταρκτικά της επί σκηνής γνωριμίας και επικεντρώνεσαι στα ουσιώδη.
Οι πρωταγωνιστές της παράστασης, δυο άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί συναντιούνται στον Κήπο και εκεί προσπαθούν να επικοινωνήσουν. Πιστεύετε πως αξίζει τον κόπο να προσπαθούν οι άνθρωποι να ταιριάξουν;
Ζούμε στην εποχή της επικοινωνίας, και όμως δεν θα έλεγα ότι η επικοινωνία επί της ουσίας έχει γίνει πιο εύκολη. Δυο άνθρωποι με τόσο διαφορετικά βιώματα, όπως ο Μπάρι και η Λουίζ του έργου μας, υπό κανονικές συνθήκες έχουν μια τεράστια απόσταση να διανύσουν για να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον, αλλά όταν η ανάγκη τους φέρνει κοντά, μπορούν να συνυπάρξουν χωρίς να ταιριάζουν. Ο Μπάρι έχει ανακαλύψει ένα καινούργιο κόσμο και συναισθήματα για τα οποία νόμιζε ότι δεν είναι ικανός πια. Η Λουίζ ανακαλύπτει κάτι που δεν είχε ποτέ, τη συντροφικότητα. Είναι παρήγορο να μπορούν να είναι μαζί δυο διαφορετικοί άνθρωποι.
Θεωρείτε πως η πανδημία θα απομακρύνει τους ανθρώπους;
Κρίνοντας από αυτό που βλέπω γύρω μου, η πανδημία, τουλάχιστον στον δημόσιο χώρο, είναι σαν να μην υπάρχει. Όσο για τις ουσιαστικές σχέσεις των ανθρώπων, δεν νομίζω ότι κινδυνεύουν, όταν υπάρχουν. Ίσως θα χρειαστεί μια περίοδος προσαρμογής για να επανέλθει στα προηγούμενα επίπεδα η κοινωνικότητά μας, μετά τον εγκλεισμό.
Η πανδημία πλήττει τον καλλιτεχνικό κόσμο. Πόσο έχει επηρεάσει το θέατρο;
Το θέατρο είναι κατ´ εξοχήν τέχνη του δημόσιου χώρου, και έχει πληγεί θανάσιμα από τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς που έφερε η πανδημία. Δεν υπάρχει θέατρο χωρίς θεατές, το ταγκό θέλει δύο. Είναι φυσικό οι καλλιτέχνες, όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, να έχουν ανάγκη στήριξης σε αυτούς τους πρωτοφανείς καιρούς, με το δεδομένο μάλιστα ότι κάνουν μια δουλειά που είναι ανασφαλής ακόμα και σε κανονικές συνθήκες.
Έχετε ποτέ ταυτιστεί με τις ηρωίδες που υποδύεστε;
Σε κάθε ρόλο ο ηθοποιός βάζει ένα κομμάτι από τον εαυτό του. Παίζεις με αυτό που είσαι, άρα πρέπει να βρεις ένα σημείο επαφής για να ερμηνεύσεις τον ρόλο, αλλά απόλυτη ταύτιση δεν υπάρχει.
Ποια είναι τα συναισθήματα μιας επιτυχημένης παράστασης και τι θεωρείτε εσείς επιτυχία;
Επιτυχημένη παράσταση είναι αυτή στην οποία το κοινό ανταποκρίνεται, και αυτό το νιώθεις στη σκηνή. Είναι ένας καθημερινός αγώνας να κερδίσεις τον κάθε θεατή χωριστά, και όταν δεν τα καταφέρνεις, το συναίσθημα είναι συντριπτικό. Όπως λέει και το τραγούδι, θα φανεί στο χειροκρότημα. Και στο ταμείο.
Ποιά είναι η σχέση που έχετε με το κοινό;
Το κοινό είναι ο λόγος ύπαρξης του καλλιτέχνη. Ένα συνεχές δούναι και λαβείν.
Ποια είναι τα μαθήματα που θεωρείτε πως έχετε διδαχθεί στην πορεία σας στο θέατρο;
Το θέατρο είναι αγώνας. Να υπάρξεις μέσα σε αυτό, να εκφραστείς μέσα από αυτό, και εν τέλει να επιβιώσεις. Καλλιτεχνικά αλλά και οικονομικά. Δύσκολο και ψυχοφθόρο, και η ανταμοιβή δεν είναι πάντα σίγουρη. Όμως αξίζει τον κόπο.
Ευχαριστούμε πολύ την κ. Λεμπέση για το φωτογραφικό υλικό της συνέντευξης.
