Με το Athens Pride να πλησιάζει όλο και περισσότερο, δε θα μπορούσα παρά να προτείνω ένα βιβλίο στο οποίο o ρατσισμός, η εθνικότητα, το φύλο και το βιολογικό φύλο, συνδέονται και περιπλέκονται απεικονίζοντας τη ρευστότητα των πραγμάτων. Η M. Butterfly του Ντέιβιντ Χένρι Χουάνγκ είναι ένα εξαιρετικό δράμα, που κατέρριψε τα φυλετικά στερεότυπα και ευαισθητοποίησε το κοινό σε θέματα ταυτότητας.
Η ιστορία πρόκειται για την ερωτική σχέση μεταξύ ενός πρώην Γάλλου διπλωμάτη, του Rene Gallimard και μιας όμορφης Κινέζας τραγουδίστρια όπερας, τη Song Liling, η οποία στην πραγματικότητα είναι άνδρας και κομμουνιστικός πράκτορας που του έχει αναθετηθεί να κατασκοπεύσει τον Gallimard. Η Song και ο Gallimard συναντώνται για πρώτη φορά όταν η Liling εκτελεί τη σκηνή του θανάτου από την Madame Butterfly του Giacomo Puccini. Δεν ερωτεύονται αμέσως, αλλά όταν το κάνουν, ο Gallimard είναι απόλυτα αφοσιωμένος σε αυτήν και δεν τον ανησυχεί ότι είναι ήδη παντρεμένος με μια άλλη γυναίκα. Η σχέση τους κρατάει είκοσι χρόνια, μέχρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια και ο Gallimard να μπει στη φυλακή, λόγω προδοσίας. Έχει χάσει τη Liling και είναι συγκλονισμένος από την αλήθεια. «Είμαι ένας άντρας που αγαπούσε μια γυναίκα που δημιουργήθηκε από έναν άντρα» ομολογεί στο τέλος του δράματος.
Η Liling, είναι πειστική ως Madame Butterfly, επειδή είναι ντυμένη με ρούχα γυναίκας και δρα σαν αυτή. Στην περίπτωση της Liling, τα ρούχα δεν απομακρύνθηκαν εντελώς κατά τη διάρκεια των ιδιαίτερων στιγμών μεταξύ της και του Gallimard, καθώς φοβόταν ότι θα ανακάλυπτε την ταυτότητά της. Η Liling δε ντύνονταν σαν γυναίκα μόνο για να μοιάζει με μια, αλλά το φύλο που δρα «χρησιμοποιείται». Παριστά ότι είναι κάτι που δεν είναι. “Ότι ο Gallimard και η Song εκτελούν πολλαπλά φύλα ανεξάρτητα από τα βιολογικά φύλα τους, χρησιμεύει μόνο για να τονίσει τον επιτελικό χαρακτήρα του φύλου”, γράφει η λογοτέχνης Karen Shimakawa που αντλεί από τη Μπάτλερ. Η Liling φαίνεται να είναι γυναίκα, αλλά στην πραγματικότητα είναι άντρας. Έτσι, υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ της εμφάνισης και της πραγματικότητας και η Liling το επιβεβαιώνει. Επομένως, το φύλο είναι μια πράξη, ένας ρόλος, μια παράσταση που η Liling επιλέγει για τον εαυτό της και την υποστηρίζει με την προσωπικότητά της.
Ο ίδιος ο Gallimard είναι ένας δυτικός αρσενικός και μαγεμένος με αυτή τη γυναίκα, λόγω της ενάερειας και της απλότητας που τον κάνει να την επιθυμεί ακόμα περισσότερο από πριν. Για άλλη μια φορά, η Liling εκπληρώνει τον ρόλο της τόσο πειστικά και ο Gallimard αγνοεί εντελώς την αλήθεια που βρίσκεται κάτω από αυτή την ανατολίτικη γυναίκα. Ο Gallimard δεν μπορεί να δει καθαρά τι συμβαίνει και συμμορφώνεται με τις δικές του ιδέες για τις γυναίκες της Ανατολής και ζει σε ένα ψέμα που εφήυρε για τον εαυτό του να πιστεύει και να αγαπάει. Εν ολίγοις, το φύλο δεν σηματοδοτεί το αν η Liling θα εκτελέσει το φύλο μιας γυναίκας ή ενός άνδρα, μιας Ανατολίτικης ή Δυτικής γυναίκας, αλλά το μόνο που έχει σημασία είναι πόσο καλά θα επιτύχει το στόχο της.
Ένα αληθινό δράμα που αγγίζει και περιπλέκει θέματα εθνικότητας και φύλου. Τόσο σύγχρονο και επίκαιρο. Αξίζει να διαβαστεί και και να καταλάβουμε πως το φύλο ενός ανθρώπου δεν καθορίζει ούτε αυτόν, ούτε το σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Το φύλο επιλέγεται και δε θα πρέπει να καθορίζεται από το κοινωνικό περιβάλλον. Αλλιώς, είναι απλά ένας ρόλος, όπως της Liling.
