Οι εκλογές για τον Πρόεδρο στις Η.Π.Α τελείωσαν και νικητής αναδείχθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ, με μικρή διαφορά από την Χίλαρι Κλίντον. Ας δούμε για ακόμα μία φορά τις θέσεις του Τραμπ και το σχέδιο του για τις επόμενες άμεσες ημέρες. Παρακάτω αναλύονται κάποιες από τις θέσεις του, οι πιο θερμές κατ’ επιλογή.
Μετανάστευση
Όσον αφορά την μετανάστευση ο Τραμπ δεσμεύτηκε ότι πρώτο του μέλημα είναι να απελάσει από την χώρα όλους τους παράνομους μετανάστες, όσους δηλαδή δεν έχουν άδεια διαμονής, αλλά και όσους δεν έχουν καθαρό ποινικό μητρώο, ακόμα κι αν πρόκειται για μια κλήση ταχύτητας.
Μέσα στα πλάνα του είναι και η κατασκευή ενός τείχους στα νότια σύνορα της χώρας με το Μεξικό. Στο μυαλό μας έρχεται σίγουρα καταστάσεις προηγούμενου αιώνα με το τείχος του Βερολίνου, με την πτώση του οποίου θεωρήθηκε πως η ανθρωπότητα θα βάδιζε στο εξής μπροστά και κάτι τέτοιο δεν θα επαναλαμβανόταν.
Φυσικά μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο του Τραμπ βρίσκεται και η ανάγκη «διόρθωσης» όλων των πολιτικών του προηγούμενου Προέδρου, του Μπαράκ Ομπάμα.
Εμπόριο-Οικονομία
Όσον αφορά το εμπόριο και την οικονομία, ο Τραμπ δήλωσε ότι θα ακολουθήει μια προστατευτική οικονομική πολιτική, κλείνοντας τα οικονομικά και εμπορικά σύνορα της χώρας. Στον ίδιο αέρα, θα μπει σε επανεξέταση η Συμφωνία Ελεύθερης Διακίνησης και Εμπορίου με τον Καναδά και το Μεξικό, ενώ θα ακυρώσει την Διειρηνική Συμφωνία Εμπορίου ( TPP) που υπογράφηκε πρόσφατα με χώρες του Ειρηνικού.
Εξωτερική Πολιτική και ΝΑΤΟ
Όσον αφορά τα εκτός συνόρου των Η.Π.Α ο Τραμπ δεν θέλει δεσμεύσεις σε καμία άλλη χώρα, για τον λόγο αυτό ανακοίνωσε ότι πλέον οι Η.Π.Α δεν θα είναι αναγκασμένες να βοηθούν οποιαδήποτε χώρα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, ειδικά εάν η χώρα χρειάζουσα βοηθεία δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της.
Φυσικά, μπορούμε να σκεφτούμε τι σημαίνει για εμάς αυτό, κυρίως σε μια περίοδο που και η Τουρκία και η Αλβανία έχουν προχωρήσει σε βαρύγδουπες δηλώσεις περί μεγάλων ιδεών και εδαφικών διεκδικήσεων.
Από τον αντίποδα
Ας δούμε όμως και κάποια θετικά, αν μπορούμε να τα πούμε έτσι της εκλογής του Τραμπ. Ακριβέστατα, η συγκεκριμένη εκλογή δεν ήταν επιλογή για το καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά μάλλον μια επιλογή ανάμεσα σε δύο κακά. Πολλοί είναι αυτοί που κατακρίνουν την εκλογή του Τραμπ, όμως ας δούμε το γεγονός αυτό από την ανάποδη.
Το κόμμα των Δημοκρατικών εδώ και χρόνια κατηγορούνταν ότι έχει χάσει την επαφή με τον παλμό του απλού κόσμου. Η «φούσκα» μέσα στην οποία οι πολιτικοί ιθύνοντες του ζούσαν, εντείνοντας την ανισότητα στην χώρα. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούσαν οι εκλογείς με τις θέσεις του Τραμπ. Ήταν απαραίτητο να ήταν αντίθετοι στην Κλίντον ως πρόσωπο και απηυδισμένοι από την πολιτική που είχαν ακολουθήσει οι Δημοκρατικοί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η τρομοκρατία στα ΜΜΕ εναντίον του Τραμπ, οι δηλώσεις ηθοποιών και αθλητών υπέρ της Κλίντον. Για να το δούμε στα μέτρα μας ας πάρουμε το δικό μας παράδειγμα, στις εκλογές που πρώτο κόμμα είχε βγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλα λόγια η εκλογή του Τραμπ αποτέλεσε περισσότερο επιλογή αντίδρασης και θυμού.
Δεν έχει νόημα να «μαλώσουμε» στο τι θα γίνει στη συνέχεια, μιας και στόχος μιας πολιτικής ανάλυσης είναι να δείξει τα στοιχεία που οδήγησαν σε κάθε αποτέλεσμα. Το γιατί εξελέγη ο Τραμπ είναι το ζητούμενο. Οι Δημοκρατικοί δεν έχασαν από του Ρεπουμπλικάνους. Έχασαν από τον ίδιο τους τον εαυτό. Από την έπαρση τους. Πέρα από την οικογένεια Κλίντον, υπήρξε ο δεύτερος στην κατάταξη Σάντερς. Δεν είδαν οι Δημοκρατικοί μια ευκαιρία σε αυτόν;
Το τι θα γινόταν αν εξελέγη η Κλίντον δεν θα το μάθουμε ποτέ. Διερευνώντας πρωτίστως το γιατί, πρέπει να φροντίσουμε να πράξουμε με ότι έχουμε στο τώρα. Σήμερα η μέρα φέρνει στην ανώτατη πολιτική θέση των Η.Π.Α τον Ντόναλτν Τραμπ. Η Αμερική τι θα πράξει;
