Ο Λουί Παστέρ (Louis Jean Pasteur) γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1822, στο Ντολ της Γαλλίας. Μεγάλωσε στην κωμόπολη Αρμπουά, μαζί με τον πατέρα του, Ζαν Παστέρ, που ήταν βυρσοδέψης και βετεράνος των ναπολεόντειων πολέμων. Ο πρώτος άνθρωπος που διέκρινε την ευφυΐα του Παστέρ ήταν ο διευθυντής του σχολείου του, που του σύστησε να κάνει αίτηση για την σχολή «Εκόλ Νορμάλ» η οποία τελικά και τον δέχτηκε.
Τα μαθητικά του χρόνια
Στο πεδίο της παρατηρήσεως, η τύχη ευνοεί μόνο τον προετοιμασμένο νου.
Ως μαθητής, ο Λουί Παστέρ δεν ήταν ιδιαίτερα καλός. Η κλίση του η ζωγραφική και το σχέδιο. Το 1838, θα βρεθεί στο Παρίσι, στο Institution Barbet αλλά θα επιστρέψει στο πατρικό του καθώς οι βαθμοί του ήταν χαμηλοί. Το 1840 θα αποφοιτήσει από το Βασιλικό Κολέγιο της Μπεσανσόν αλλά δεν θα συνεχίσει εκεί τις σπουδές του στα ανώτερα μαθηματικά. Το 1841 αποτυγχάνει στις εξετάσεις του αλλά πετυχαίνει την αμέσως επόμενη χρονιά και τελικά παίρνει το πτυχίο του στην χημεία από το Κολέγιο της Ντιζόν, με μέτριους βαθμούς. Το 1854 γίνεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λιλ και ξεκινά μια από τις σημαντικότερες δουλειές του πάνω στην ζύμωση του αλκοόλ, ψάχνοντας λύσεις στο πρόβλημα παρασκευής αλκοολούχων ποτών. Την περίοδο που εργαζόταν πάνω στην θεωρία των μικροβίων, απέδειξε πως τα μικρόβια ήταν υπεύθυνα για την ξινή γεύση του κρασιού, της μπίρας, του ξιδιού και του γάλακτος.
Ο Παστέρ απέδειξε πως η διαδικασία της ζύμωσης προκαλείται από την ανάπτυξη μικροοργανισμών καθώς και ότι κάποιοι μικροοργανισμοί μόλυναν τα υγρά κατά την ζύμωση. Τότε, εφηύρε μια διαδικασία κατά την οποία ζέσταινε τα υγρά, όπως το γάλα, και σκότωνε όλους τους μικροοργανισμούς που βρισκόταν μέσα σε αυτά. Τον Απρίλιο του 1862 πραγματοποίησε την πρώτη δοκιμή μαζί με τον Κλωντ Μπερνάρ και η διαδικασία αυτή ονομάστηκε παστερίωση.
Ο μεγάλος χημικός συμπέρανε επίσης πως τα μικρόβια μόλυναν ζώα και ανθρώπους. Πρότεινε έτσι την παρεμπόδιση της εισόδου μικροοργανισμών στο ανθρώπινο σώμα, που βοήθησε τον χειρουργό Ιωσήφ Λίστερ να αναπτύξει αντισηπτικές μεθόδους στην Χειρουργική. Επιπρόσθετα, ανακάλυψε τους αναερόβιους οργανισμούς, τους οργανισμούς δηλαδή που επιβιώνουν χωρίς οξυγόνο, και το φαινόμενο της αναεροβίωσης ονομάστηκε αλλιώς «φαινόμενο Παστέρ».
Η ανοσία, ο εμβολιασμός και το Ινστιτούτο Παστέρ
Όλα τα πράγματα είναι κρυφά, μυστηριώδη και αμφισβητήσιμα, όταν τα αίτια των φαινομένων είναι άγνωστα. Όμως όλα γίνονται ξεκάθαρα όταν τα αίτια είναι γνωστά.
Στο πλαίσιο της ενασχόλησής του με τις ασθένειες, ο Παστέρ ασχολήθηκε με την χολέρα των πουλερικών. Τότε διαπίστωσε ότι παλιές καλλιέργειες μικροβίων καθιστούσαν τα πουλερικά άνοσα ως προς την ασθένεια της χολέρας. Αυτό αποτέλεσε και την αφετηρία της ιδέας του να προκαλείται ανοσία μέσω του εμβολιασμού, κάτι που είχε εφαρμοστεί και παλιότερα με την ασθένεια της ευλογιάς. Η ανακάλυψη του Παστέρ έφερε επαναστατικές αλλαγές στην αντιμετώπιση των μολυσματικών ασθενειών ενώ αργότερα δημιούργησε το πρώτο εμβόλιο για την λύσσα. Μόλυνε αρχικά τα κουνέλια με λύσσα και στην συνέχεια εξασθένησε τον ιό με την αποξήρανση του προσβεβλημένου νευρικού ιστού. Το εμβόλιο δοκιμάστηκε σε 11 σκύλους πριν την εφαρμογή του σε άνθρωπο αλλά η πρώτη δοκιμή έγινε εξαιρετικά πρόωρα και έκτακτα.
Προκειμένου να σώσει την ζωή ενός εννιάχρονου παιδιού, του Joseph Meister, από το δάγκωμα σκύλου που είχε λύσσα, τον εμβολίασε θέτοντας σε κίνδυνο την θέση του καθώς δεν ήταν γιατρός. Ο εμβολιασμός, ωστόσο, έγινε με επιτυχία και το παιδί απέφυγε εντελώς την ασθένεια. Μετά από αυτό το γεγονός, η φήμη του Παστέρ διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο. Ακολούθησε η παρασκευή πολλών άλλων εμβολίων και στις 14 Νοεμβρίου 1888, ίδρυσε το Ινστιτούτο Παστέρ, το δικού του ερευνητικό κέντρο, στο Παρίσι. Έγινε τιμητικά διευθυντής του Ινστιτούτου για όλο το υπόλοιπο της ζωής του.
Το τέλος της ζωής του
Στα 45 του, ο Λουί Παστέρ υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και η αριστερή του πλευρά, παρέλυσε. Πεθαίνει τελικά στις 28 Σεπτεμβρίου του 1895, στο Marnes-la-Coquette, στα υψώματα του Σηκουάνα κοντά στο Παρίσι, ακούγοντας την ιστορία του Αγίου Βικεντίου που τόσο θαύμαζε και ήθελε να μοιάσει. Η ταφή του έγινε στον Καθεδρικό Ναό της Νότρ Νταμ και τα οστά του μεταφέρθηκαν σε μια κρύπτη, κάτω από το Ινστιτούτο Παστέρ.
Ο Παστέρ τιμήθηκε με το «Μετάλλιο Leeuwenhoek», τη μέγιστη τιμή της Μικροβιολογίας και με τον Μεγαλόσταυρο της Λεγεώνας της Τιμής, το 1895, ένα παράσημο που έχει απονεμηθεί μόνο σε 75 ανθρώπους στην ιστορία. Κατέλαβε επίσης την δωδέκατη θέση στην πρώτη έκδοση του βιβλίου του Michael H. Hart «Οι 100: μια κατάταξη των πιο σημαντικών προσώπων της Ιστορίας» ενώ στην αναθεωρημένη έκδοση του 1992, ανέβηκε στην ενδέκατη, ξεπερνώντας τον Καρλ Μαρξ.
Ακολουθεί μικρή βιογραφία του Παστέρ:
Πηγές:
Ο γάλλος χημικός Λουί Παστέρ, ανακτήθηκε από www.newsbeast.gr, τελευταία πρόσβαση 28/9/21
Λουί Παστέρ: Ο άνθρωπος που έσωσε τη γαλλική βιομηχανία κρασιού, ανακτήθηκε από www.thetoc.gr, τελευταία πρόσβαση 28/9/21
Λουί Παστέρ, ανακτήθηκε από www.el.wikipedia.org, τελευταία πρόσβαση 28/9/21
Louis Pasteur, ανακτήθηκε από www.britannica.com, τελευταία πρόσβαση 28/9/21
