Ανοίγω τα χέρια μου, που όλο τον κόσμο χώρεσαν, και τώρα πια χωράνε μόνο εσένα.
Ο Μίλτος Πασχαλίδης είναι ένας τραγουδιστής, δε θα πω έντεχνος, γιατί δεν είναι δόκιμος όρος. Είναι δημιουργός, στιχουργός και συνθέτης όμορφων ασμάτων, ίσως αν θες και λίγο ποιητικών, είναι συγγραφέας και αρθρογράφος. Είναι ακροβάτης στο σχοινί, το φτιαγμένο από λόγια, από νότες, αλλά και από την εκπνοή τους, γράφει, συνθέτει και φυσικά ερμηνεύει.
Ηράκλειο – Καλαμάτα και βύσσινο γλυκό
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1969 και το 1987 πηγαίνει να σπουδάσει μαθηματικός στο Ηράκλειο Κρήτης. Παίρνει το πτυχίο από τύχη και πείσμα, το 1992. Το 1993 αποφασίζει να παρακολουθήσει μεταπτυχιακό κύκλο μαθημάτων φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου. Ο κύκλος κλείνει το 1995.
Πρώτη του δισκογραφική παρουσία αποτέλεσαν οι «Χαΐνηδες». Δισκογραφούν μαζί τον πρώτο ομώνυμο δίσκο (1991). To 1993 συμμετέχει στη δημιουργία του μουσικού εργαστηρίου Νεάρχου Παράπλους, καθώς και στον ομώνυμο δίσκο.
Το 1995 ηχογραφεί τον πρώτο προσωπικό του δίσκο, το «Παραμύθι με λυπημένο τέλος», σε παραγωγή Μάνου Ξυδούς. Στίχοι και μουσική υπογράφονται από τον ίδιο και τρία τραγούδια από τον Θοδωρή Παυλάκο. Συμμετέχουν σε δύο τραγούδια οι Πυξ – Λαξ. Έπειτα, ακολουθεί ένα διάστημα συνεργασιών. Συμμετέχει σε συναυλίες του Γιάννη Μαρκόπουλου, τραγουδάει στο «Χάραμα» με την Δήμητρα Γαλάνη, συνεργάζεται δισκογραφικά με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Βαγγέλη Γερμανό, την Καλλιόπη Βέττα, τον Θανάση Γκαϊφύλλια, την Ελένη Τσαλιγοπούλου κ.α.
Παράλληλα, συνεχίζει να φτιάχνει καινούργια τραγούδια και το 1998 ηχογραφεί το δεύτερο προσωπικό του δίσκο, «Κακές συνήθειες». Ένα τραγούδι ερμηνεύει και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Τον Απρίλιο του 2001 κυκλοφορεί ο τρίτος προσωπικός του δίσκος, με τίτλο Βυθισμένες άγκυρες, σε ενορχήστρωση Νίκου Γράψα. Ο επόμενος χειμώνας, τον βρίσκει στη Σφεντόνα με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και έπειτα ταξιδεύουν μαζί σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο. Τον Οκτώβριο του 2003, με τίτλο «Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος», κυκλοφορεί και ο τέταρτος δίσκος του, με τη συμμετοχή του Σωκράτη Μάλαμα.
Το Δεκέμβρη του 2007 κυκλοφόρησε ο έκτος προσωπικός του δίσκος με τίτλο «Ψωμί και εφημερίδα», όπου εκτός από δικά του τραγούδια, ερμηνεύει για πρώτη φορά και τραγούδια – δώρα των φίλων του, Γιώργου Ανδρέου, Κώστα Λειβαδά και Στέργιου Γαργάλα. Σε δυο τραγούδια μάλιστα, τους στίχους τους έχει γράψει ο Οδυσσέας Ιωάννου, ενώ ένα από αυτά ερμηνεύει η Γιώτα Νέγκα.
Το Γενάρη του 2010 κυκλοφόρησε ο έβδομος προσωπικός του δίσκος με τίτλο «Ξένιος, η Κρήτη εντός μου», μια προσωπική αναδρομή στα 16 χρόνια παρουσίας του στην Κρήτη. Συμμετέχουν ο Χρήστος Θηβαίος, ο Θάνος Μικρούτσικος, η ορχήστρα νυκτών εγχόρδων της Πάτρας, ο Βασίλης Σκουλάς κι ο Ψαραντώνης.
Ερχόμαστε στο 2012. Η δουλειά αυτής της περιόδου τιτλοφορείται «Ξένοι σε ένα τόπο που αλλάζει» και προέρχεται από τη ζύμωση της σχέσης του με τον Οδυσσέα Ιωάννου. Αδερφικοί φίλοι, με πολλές συζητήσεις και συνεργασίες, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να κάνουν έναν ολόκληρο δίσκο μαζί.
Τα πεφταστέρια
Οι «Περσείδες» είναι μία σπουδή στην απώλεια. Πάντα τον συγκινούσε το μάταιο των ευχών. Ειδικά εκείνων των ευχών, που πασχίζουν να ξορκίσουν την απώλεια. Και η απώλεια είναι το μόνο που αξίζει να ειπωθεί.
Το δημιουργικό κομμάτι αυτής της εργασίας -11 τραγούδια και 2 ορχηστρικά θέματα- στήθηκε το διάστημα 14 έως 23 Αυγούστου 2016.
«Όταν διαλύεται ένα σύμπαν, ο μόνος τρόπος επιβίωσης είναι να φτιάξεις ένα άλλο, για να έχεις κάπου να κατοικήσεις. Αυτές είναι οι Περσείδες, οι κόρες του Περσέα. Τα δικά μου πεφταστέρια».

Γράφω και τραγουδώ
«Γράφω και τραγουδώ για να γλιτώσω το ψυχίατρο. Μέσα από αυτά που κάνω, έχω μόνο ιστορίες να πω, δεν έχω μηνύματα να περάσω» Έτρεχαν, καθώς είπε, οι λέξεις από τα μπατζάκια του.
Υπήρξε αρθρογράφος στον Ημεροδρόμο https://www.imerodromos.gr/author/miltos. Όπως επίσης, και συγγραφέας τριών βιβλίων.
«το μαγικό στη σκηνή είναι ότι μπορείς ακαριαία να ονειρεύεσαι»

Έχει την ιδεολογία αριστερού, με καμία όμως διάθεση διδακτισμού στα τραγούδια του. Ήθελε να μάθει φλογέρα μικρός, αλλά η μαμά του τον έστειλε για μαθήματα κιθάρας, οπότε έμαθε κιθάρα. Θα ήθελε να συνεργαστεί με τον Sting και τον Springsteen, αν και το βρίσκει μάλλον δύσκολο.
Είναι ΑΕΚ. Σπάνια γράφει εν θερμώ. Έμπνευσή του είναι οι φίλοι του και οι αγαπημένοι του, οι δικοί του άνθρωποι. Πιστεύει στη δυναμική των νέων καλλιτεχνών και έχει αναφέρει πως θα βρουν την άκρη, παρά τις δυσκολίες της εποχής. Ο έρωτας για αυτόν είναι μία τρέλα, μία ασθένεια (για ποιον δεν είναι;). Με τους τρελούς, λέει, δεν τα βάζεις.
«Ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει. Δεν έχει σημασία αν σε αγαπάει αυτό. Ό,τι αγαπάς εσύ, δεν τελειώνει μέσα σου. Άρα, μας είναι μάλλον αδιάφορο, το τι λένε οι άλλοι».
Ποιο είναι το αγαπημένο του τραγούδι; Ο ίδιος απαντά:
«Ίσως το Φωτιά μου, αν και πάντα στα lives έρχονται στο προσκήνιο τραγούδια ανάλογα με τη διάθεση που υπάρχει, και φυσικά υπάρχουν και αυτά που κατά καιρούς τα ξεχνώ, και που έρχονται να μου πουν -με ξέχασες- ».
Έχει μία κόρη, την Ευγενία, για την οποία παραλάσσσει τα πράσινα μάτια της Απουσίας σε γαλανά.
Να είμαι υγιής και να χαμογελάει η κόρη μου. Να είναι καλά το παιδί και να χαμογελάει, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα.
Ακολουθεί το τραγούδι Φωτιά μου. Καλή απόλαυση!
Πηγές
www.alfavita.gr/arthron/tehni/miltos-pashalidis-mataio-ton-eyhon-panta-me-sygkinei