Το βράδυ της 30ης Νοεμβρίου 1943, εκτελέστηκαν 283 Έλληνες ανάπηροι πολέμου. Το πογκρόμ κατά των αναπήρων, οργανώθηκε από τα Τάγματα Ασφαλείας, τα οποία ήταν συνεργάτες των ναζιστικών κατοχικών δυνάμεων. Οι ανάπηροι, ενώ νοσηλευόταν στα νοσοκομεία της Αθήνας, συνελήφθησαν από τα τάγματα. Κατόπιν τους παρέδωσαν στους Γερμανούς στις φυλακές Χαϊδαρίου και Χατζηκώστα. Το οργανωμένο έγκλημα που διεπράχθη ήταν αδιανόητο. Μια δημόσια επίθεση ωμής βίας και επίδειξη δύναμης απέναντι σε μια ομάδα ανυπεράσπιστων και αδύναμων ανθρώπων. Ο Στυλιανός Γονατάς βασικός εισηγητής των Ταγμάτων Ασφαλείας είχε δηλώσει κυνικά, σε μια επιτροπή αναπήρων:
«Θα σας εξοντώσουμε όλους γιατί είστε ΕΑΜίτες».
*Πογκρόμ: Μαζική και οργανωμένη βίαιη επίθεση εναντίον κάποιας συγκεκριμένης εθνικής, θρησκευτικής ή άλλης ομάδας. Όπου ταυτόχρονα λαμβάνει χώρα και η καταστροφή του περιβάλλοντος του για παράδειγμα σπίτια, τόποι λατρείας κτλ.
Τα Τάγματα Ασφαλείας ιδρύθηκαν επί πρωθυπουργίας Ράλλη
Τα Τάγματα Ασφαλείας ή Γερμανοτσολιάδες ήταν παραστρατιωτικές μονάδες που έδρασαν στην Ελλάδα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, σε συνεργασία πάντα με τις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Δημιουργήθηκαν στις 18 Ιουνίου 1943. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οργανώθηκαν επί της κυβέρνησης του δωσίλογου πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη (εξού και η ονομασία Γερμανοτσολιάδες ή Ράλληδες). Προϊστάμενος αντιστράτηγος ήταν ο Walter Schimana και οι δράσεις τους πολλές ανάμεσα στις οποίες: Η σφαγή του Χορτιάτη, το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, το μπλόκο της Κοκκινιάς και της Καλογρέζας.
Οι ήρωες ανάπηροι πολέμου συμμετείχαν ενεργά σε κάθε διαδήλωση
Μετά την κατάρρευση του Μετώπου και τη συνθηκολόγηση του Ελληνικού Στρατού, οι ανάπηροι πολέμου συγκεντρώθηκαν στα νοσοκομεία της Αθήνας. Ο αριθμός άγγιζε περίπου τους 15.000 χιλιάδες ανθρώπους. Αυτοί οι ανάπηροι πολέμου όμως ήταν αξιοθαύμαστοι. Συμμετείχαν μαζί με φοιτητές στις διαδηλώσεις κατά της τριπλής στρατιωτικής κατοχής και της πείνας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων κινητοποιήσεων, ήταν η διαδήλωση της 22ης Ιουλίου 1943 ενάντια στην επέκταση της Βουλγαρικής κατοχής στην Κεντρική Μακεδονία. Εκεί, βρέθηκαν πρώτοι, κάποιοι μαζί με τα αναπηρικά τους αμαξίδια και άλλοι με τις πατερίτσες τους, ανάμεσα σε πλήθος κόσμου που είχε συγκεντρωθεί.
«Ο Ιωάννης Ράλλης ο δωσίλογος πρωθυπουργός χαρακτήριζε τους ήρωες ανάπηρους ως κηφήνες και αναρχικούς».
Τα Τάγματα Ασφαλείας έβλεπαν την σφαγή των ηρώων αναπήρων πολέμου ως ευκαιρία
Οι πρώτοι που στοχοποιήθηκαν στο πογκρόμ ήταν οι ανάπηροι ήρωες πολέμου από το μέτωπο της Αλβανίας. Ο λόγος, για τον οποίο βρέθηκαν στο στόχαστρο, ήταν πως συμμετείχαν στις διαδηλώσεις του Μαρτίου το 1943 κατά της γενικής επιστράτευσης. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι περισσότερο από ενθαρρυντικό: «Αφού ούτε ένας Έλληνας δεν πήγε στο Ανατολικό Μέτωπο». Ο θλιβερός απολογισμός των διαδηλώσεων ήταν 46 νεκροί διαδηλωτές. Αυτοί οι ήρωες του αλβανικού μετώπου είχαν χαρακτηριστεί ως «Μηχανοκίνητες φάλαγγες» και έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης από τον Ελληνικό λαό. Τα Τάγματα Ασφαλείας έβλεπαν την σφαγή των ηρώων αναπήρων ως ευκαιρία: Να αποδείξουν στα Χιτλερικά αφεντικά τους πως μπορούσαν να σταθούν δίπλα τους.
Η πρόγευση θανάτου είχε δοθεί 3 ημέρες νωρίτερα με την εκτέλεση 17 αναπήρων
Τον Σεπτέμβρη του 1943 (η Ιταλία πλέον έχει συνθηκολογήσει) οι ανάπηροι πολέμου ανέλαβαν δράση με το να συγκεντρώνουν όπλα από τα στρατόπεδα των Ιταλών και να τα διοχετεύουν στον ΕΛΑΣ. Αυτή η πράξη εξόργισε την Χιτλερική κυβέρνηση και δόλια σκέφτηκε να τους μαζέψει στα Μέθανα, προβάλλοντας ως δικαιολογία τη «λουτροθεραπεία». Όμως, εκεί θα τους περίμενε ο θάνατος. Έχοντας καταλάβει την ενέδρα, οι στρατιώτες ματαίωσαν αυτή την πρόσκληση. Στις 27 Νοεμβρίου 1943 πιάνουν τον Ηλία Τζαμουράνη και τον Διονύση Γονατά μαζί με άλλους 17 ανάπηρους και τους στέλνουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα των Γερμανοτσολιάδων. Ο Τζαμουράνης και ο Γονατάς ήταν οι επικεφαλής των αναπηρικών οργανώσεων, οι οποίοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ σαν ήρωες.
Η σφαγή των αναπήρων από τα Τάγματα Ασφαλείας μέσα στα νοσοκομεία
Το πογκρόμ που έζησαν αυτοί οι άνθρωποι ήταν τρομερό, αφού 15.000 εξ αυτών, με βαριά τραύματα, με ακρωτηριασμένα χέρια και πόδια έζησαν μια πρωτοφανή και κτηνώδη αγριότητα. Το στυγνό σχέδιο δολοφονίας από τους χιτλερικούς και τους ταγματασφαλίτες είχε ημερομηνία εκτέλεσης την νύχτα της 29ης προς 30η Νοέμβρη του 1943. Τη νύχτα εκείνη, οι συνεργάτες των Ναζί περικύκλωσαν τα νοσοκομεία που νοσηλευόταν οι ανάπηροι και, κατά το ξημέρωμα, άρχισαν να χτυπάνε με πολυβόλα και αυτόματα. Αυτή η κίνηση δεν έγινε μόνο εις βάρος των αναπήρων αλλά και του προσωπικού. Οι θάλαμοι με κλίνες μετατράπηκαν σε «σφαγεία». Όσοι επέζησαν φορτώθηκαν σε καμιόνια για να μεταφερθούν στις φυλακές Χατζηκώστα, ενώ τα Τάγματα Ασφαλείας λεηλατούσαν προσωπικά αντικείμενα.
Τα Τάγματα Ασφαλείας έσερναν τους ανάπηρους κυριολεκτικά στο ματωμένο χώμα
Τα Τάγματα Ασφαλείας έσερναν τους αναπήρους με τα ακρωτηριασμένα πόδια στο χώμα. Άρπαζαν από τα χέρια και τα πόδια τα τεχνητά τους μέλη και τα κομμάτιαζαν, ενώ σε κάποιους τα πετούσαν στο κεφάλι. Άλλοι ήταν γυμνοί, άλλους τους χτυπούσαν αλύπητα. Στα μέλη των νοσοκομειακών επιτροπών έδειχναν μεγαλύτερο μίσος. Πολλοί πέθαναν κατά την διαδρομή. Άλλοι πέθαναν μέσα στην φυλακή από τα τραύματα που συνέχιζαν να αιμορραγούν. Τα ξημερώματα της 30ης Νοεμβρίου του 1943, 283 ανάπηροι ήρωες πολέμου εκτελέστηκαν.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που έδωσαν την ζωή και θυσίασαν την σωματική τους ακεραιότητα στο μέτωπο της Αλβανίας, δολοφονήθηκαν. Πρέπει να τονίσουμε πως δολοφονήθηκαν με απίστευτη μανία και μίσος. Τα Τάγματα Ασφαλείας δεν ήταν τίποτα άλλο από μια δωσίλογη συμμορία φασιστών. Ίσως θα πρέπει να σκεφτούμε την εξής ερώτηση: ποιος έχοντας σώας τας φρένας θα προέβαινε σε τέτοιες ειδεχθείς πράξεις; Μάλλον η απάντηση θα ήταν, κανείς!
Στυλιανός Γονατάς: Ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε τη θηριωδία
Ο άρρωστος νους που σχεδίασε την έφοδο στα νοσοκομεία και την θηριωδία ήταν ο Στυλιανός Γονατάς ή όπως τον αποκαλούσαν «μαύρος άνθρωπος». Φυσικά, η όλη επιχείρηση έχαιρε των ευλογιών του δωσίλογου πρωθυπουργού Ράλλη. Ο Γονατάς ήταν στρατιωτικός και πολιτικός. Μάλιστα, την περίοδο ως το 1924 είχε ανέλθει στα ανώτερα αξιώματα στον στρατό ξηράς. Επιπλέον, είχε λάβει μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους, στην εκστρατεία της Κριμαίας και στην Μικρασιατική εκστρατεία, φέροντας τον βαθμό του συνταγματάρχη. Κατά την διάρκεια της Κατοχής, μαζί με τον Θεόδωρο Πάγκαλο (1878-1952), εμπνεύστηκαν από κοινού την ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας.
Τα Τάγματα Ασφαλείας έμειναν στην ιστορία για τα πρωτοφανή εγκλήματα που διέπραξαν
Ως τον Φεβρουάριο του 1944, είχαν χαρακτηριστεί ως δωσίλογοι από όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις στην Ελλάδα. Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, απ’ όσους συνελήφθησαν τον Σεπτέμβριο 1944, ελάχιστοι ήταν αυτοί που καταδικάστηκαν. Οι περισσότεροι αθωώθηκαν. Σε αυτό το σημείο, δεν πρέπει να ξεχάσουμε να αναφέρουμε πως Τάγματα Ασφαλείας ήταν εκείνα που συμμετείχαν σε πρωτοφανή εγκλήματα κατά των Ελλήνων. Ανάμεσα σε αυτά αναφέρονται: τα περιβόητα μπλόκα στην Αθήνα και στον Πειραιά (καλοκαίρι 1944), οι σφαγές στα Γιαννιτσά, τον Χορτιάτη, την Καλαμάτα, το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων κτλ.. Η δράση τους, άλλωστε, εξυπηρετούσε τα σχέδια των δυνάμεων κατοχής.
Τα Τάγματα Ασφαλείας είχαν ενσωματώσει στους κόλπους τους κυρίως άτομα του υπόκοσμου
Οι πρώτοι λόχοι των Ταγμάτων Ασφαλείας απαρτίστηκαν από δύο κατηγορίες ανθρώπων. Οι πρώτοι, λόγω της κατοχής, ήθελαν να εξασφαλίσουν ένα πιο άνετο τρόπο διαβίωσης. Στους δεύτερους, κατατάσσονται άτομα του υπόκοσμου που ήθελαν να επωφεληθούν. Μέσα σε αυτούς ήταν και οι γνωστοί «Μαυραγορίτες». Όμως, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η ένταξη κάποιου ατόμου σε ένα τέτοιο τάγμα.
Ένα παράδειγμα του τρόπου λειτουργίας του τάγματος είναι το ακόλουθο: οι πρωταγωνιστές δωσίλογοι ταγματασφαλίτες στο μακελειό της Κοκκινιάς εξαργύρωσαν πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες τους. Τα άτομα που χτύπησαν, βασάνισαν, έβγαλαν μάτια και εκτέλεσαν ανθρώπους (ανάμεσά σε αυτούς οι Σγούρος, Μπουραντάς, Πλυτζανόπουλος) λίγο έλειψε από το να ανακηρυχθούν «Εθνικοί ευεργέτες».
«Στα Τάγματα ήταν όλος ο υπόκοσμος οι οποίοι πήγαιναν για πλιάτσικο ή για αντεκδίκηση»
Για τη δράση των Ταγμάτων Ασφαλείας αναφέρονται τα εξής:
«Στα Τάγματα ήταν όλος ο υπόκοσμος οι οποίοι πήγαιναν για πλιάτσικο ή για αντεκδίκηση. Από ένα χωριό, τη Λάμπαινα, έπιασε ένας ταγματασφαλίτης μια γυναίκα και την πεθερά της και τις σκότωσε και τις δύο. Όπως μου είπε κάποιος, ο ταγματασφαλίτης είχε ζητήσει σε γάμο την κοπέλα και δεν του την έδωσαν. Το χωριό ήταν μοιρασμένο, μισό με τους αντάρτες και μισό με τα Τάγματα. Κατά τη διάρκεια της κατοχής το χωριό μας αντιστάθηκε στην αντάρτικη πλευρά. Τότε μερικοί από το χωριό πήγαν και κατατάχτηκαν στα Τάγματα Ασφαλείας, κάτω από τους Γερμανούς. Το τι τους παρακίνησε, ήταν η πείνα και η δυστυχία».
Mitropoulos, George 2009. Προφορική Ιστορία Μνήμες πολέμου, κατοχής, τρομοκρατίας, εμφυλίου
Η έγγραφη διαμαρτυρία του Ερυθρού Σταυρού χαρακτήριζε το γεγονός ως κόλαση
Η έγγραφη διαμαρτυρία του αντιπροσώπου του Ερυθρού Σταυρού προς τον κατοχικό πρωθυπουργό Ράλλη ανέφερε:
«Οι όροι που κρατούνται οι 1700 τραυματίες, ανάπηροι πολέμου και το προσωπικό των νοσοκομείων είναι απάνθρωποι, ζουν γυμνοί με ανοιχτές πληγές…Επικρατεί ακαθαρσία απερίγραπτη…Είναι αναγκασμένοι να αποπατούν εντός των θαλάμων. Μου προκάλεσε φρίκη η κατάσταση αυτή, διότι παρομοίαν εικόνα δεν είχα αντικρίσει».
Advertising
Αυτή η κόλαση ήταν η αποθήκη του ανθρώπινου υλικού που τροφοδοτούσε τη δίψα του κατακτητή για αίμα. Διακόσιους πενήντα επτά ανάπηροι πολέμου, κλεισμένοι, εκεί μέσα, παραδόθηκαν και εκτελέστηκαν από τους γερμανοτσολιάδες του Ράλλη.
Ακολουθεί βίντεο σχετικά με τα Τάγματα Ασφαλείας και τη δράση τους.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο:
Καρκάνης Ν.(1982). Οι δοσίλογοι της Κατοχής:Δίκες παρωδία (σελ 64-66).
Δοσίλογοι, Τάγματα Ασφαλείας, οι δίκες τους. Ανακτήθηκε από www.kathimerini.gr. (Τελευταία πρόσβαση στις 28/11/2020).
Μητρόπουλος Γ. (2009). Προφορική Ιστορία “Μνήμες πολέμου, κατοχής, τρομοκρατίας, εμφυλίου”. Ανακτήθηκε από www.core.ac.uk. (Τελευταία πρόσβαση στις 28/11/2020).
Τότε και Τώρα. Το προγκρόμ των αναπήρων ( η πρεμιέρα των τσολιάδων). Ανακτήθηκε από www.rizospastis.gr. (Τελευταία προσπέλαση στις 28/11/2020).
