«Λατρεύω το ανατρεπτικό χιούμορ, τις φακίδες, τα γόνατα, τα μακριά μαλλιά των γυναικών, τα όνειρα μικρών παιδιών στην ελευθερία, ένα νεαρό κορίτσι που τρέχει στο δρόμο».
Ρενέ Μαγκρίτ
Ποιος ήταν ο Ρενέ Μαγκρίτ;
Ένας σουρεαλιστής ζωγράφος, ένας ιδιοφυής άντρας ή απλά ένας ιδιαίτερα ταλαντούχος άνθρωπος που έκανε τα όνειρα του τέχνη; Άνδρες που έχουν μήλα για κεφάλι, σύννεφα να τα πιείς στο ποτήρι, γιγάντιες χτένες ξαποσταίνουν σ’ ένα κρεβάτι, ενώ ο ουρανός βρέχει ανθρώπινα κορμιά.
Τα πρώτα χρόνια του Ρενέ Μαγκρίτ
Γεννήθηκε το 1898 στο Βέλγιο, στις 21 Νοεμβρίου, από μία εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν βιοτέχνης αλλά μία μεγάλη τραγωδία τον σημάδεψε στα 14 του μόλις χρόνια. Η μητέρα του αυτοκτόνησε πέφτοντας στον ποταμό Σαμπρ. Λένε ότι ήταν παρών όταν την έβγαλαν από το νερό με το φόρεμα της να της σκεπάζει το πρόσωπο. Αυτή είναι μια εικόνα που θα δούμε να την αναπαράγει σε πολλά από τα έργα του.
Ο Ρενέ είναι μόνο 15 χρονών όταν γνωρίζει την Ζωρζέτ. Εννέα χρόνια μετά θα την παντρευτεί και θα μείνουν μαζί μέχρι το τέλος. Γίνεται η μούσα του και το μοντέλο του σε πολλούς πίνακες. Πάνω από όλα φίλη του και συνοδοιπόρος στο μεγάλο του ταξίδι στην Τέχνη. Την γνώρισε όταν σπούδαζε στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών των Βρυξελλών, από το 1916 έως το 1918. Ο Μαγκρίτ παντρεύτηκε την Ζωρζέτ Μπερζέ το 1922.
Έκανε διάφορες δουλειές εκείνα τα χρόνια για να μπορέσει να ζήσει, όπως διαφημίσεις μόδας και σχεδιαστής ταπετσαριών. Φημολογείται ότι ήταν πάρα πολύ καλός πλαστογράφος. Πλαστογράφησε πίνακες του Πικάσο, του Τιτσιάνο αλλά και του Ερνστ και ΝτεΚίρικο. Αυτή η γνωριμία με το έργο του ΝτεΚίρικο τον κάνει να εντρυφήσει στον Σουρεαλισμό. Κάποιοι λένε ότι κατά την ναζιστική κατοχή στο Βέλγιο πλαστογράφησε μέχρι και χρήματα για να μπορέσει να ζήσει. Δηλωμένος κομμουνιστής και αγνωστικιστής, μέχρι το τέλος της ζωής του, αν και είχε πολλές προστριβές με το κόμμα λόγο διαφωνιών για τις κομματικές αφίσες.
Μαγκρίτ και Σουρεαλισμός
Το 1926 υπογράφει συμβόλαιο με μία γκαλερί στις Βρυξέλλες την Galerie la Centaure. Τώρα επιτέλους μπορεί να ασχοληθεί μόνο με τη ζωγραφική χωρίς να είναι υποχρεωμένος να κάνει και άλλη δουλειά.
Δημιουργεί τον πρώτο του σουρεαλιστικό πίνακα, Le jockey perdu το 1926, ενώ το 1927 παρουσιάζει στις Βρυξέλλες την πρώτη του έκθεση. Δυστυχώς οι κριτικές που πήρε δεν ήταν καλές και απογοητευμένος φεύγει για το Παρίσι. Εκεί γνωρίζει τον ποιητή Αντρέ Μπρετόν, τον ιδρυτή των Σουρεαλιστών και μπαίνει στην ομάδα τους.
Οι Σουρεαλιστές πίστευαν στην απελευθέρωση της φαντασίας και στην τέχνη που αντλεί εικόνες από το υποσυνείδητο. Εικόνες βασισμένες στον κόσμο του ονείρου και των κρυμμένων συναισθημάτων. Όλα αυτά μπερδεμένα δημιουργούσαν πολλές φορές ασυνήθιστα και υπέροχα έργα.
Η τέχνη του Ρενέ Μαγκρίτ
«Το μη πραγματικό είναι το κέλυφος του πραγματικού».
Ρενέ Μαγκρίτ
Ο Μαγκρίτ έχοντας παράλληλα επιρροές από τον Ντανταισμό, χρησιμοποιούσε συνηθισμένα αντικείμενα της καθημερινής ζωής σε περίεργα περιβάλλοντα. Το αποτέλεσμα αν και ήταν παράδοξο ήταν ταυτόχρονα και υπέροχο. Όλοι οι πίνακες του κρύβουν συμβολισμούς και πολλές διαφορετικές ερμηνείες. Η απόδοση των αντικειμένων και των μορφών ήταν πολύ ρεαλιστική και αριστοτεχνική. Το στυλ του είναι μοναδικό και αναγνωρίσιμο από όλους. Αγαπημένα του θέματα τα καπέλα, τα μήλα, οι βράχοι και τα σεντόνια. Τα έργα του είναι ευφάνταστα και πολλές φορές διασκεδαστικά. Προσπαθεί να κάνει το θεατή να σκεφτεί, ότι η πραγματικότητα πολλές φορές έχει διάφορες όψεις.
«Η ζωγραφική μου είναι ορατές εικόνες που δεν κρύβουν κάτι. Προκαλούν μυστήριο και πράγματι, όταν κάποιος βλέπει έναν από τους πίνακές μου, θέτει στον εαυτό του αυτήν την απλή ερώτηση: “Τι σημαίνει αυτό;”. Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι — είναι απλώς άγνωστο».
Ρενέ Μαγκρίτ
Αυτός ο εξαιρετικός καλλιτέχνης, έπρεπε να φτάσει στα 50 του χρόνια για να γίνει γνωστός και να αποκτήσει φήμη.
Έργα και εκθέσεις
1928: ο Μαγκρίτ παίρνει μέρος στην υπερρεαλιστική έκθεση στην Galerie Goemans στο Παρίσι.
1933: πρώτη ατομική έκθεση στο Palais des Beaux-Arts στις Βρυξέλλες.
1936: πρώτη ατομική έκθεση του Μαγκρίτ στις ΗΠΑ, γκαλερί Julien Levy στη Νέα Υόρκη.
Το 1936 παίρνει μέρος και στο Fantastic Art, Dada, Surrealism, έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη.
1938: η πρώτη του ατομική στην Αγγλία, σε γκαλερί του Λονδίνου.
Τη δεκαετία του 1940 έχει συχνές εμφανίσεις στην Galerie Dietrich στις Βρυξέλλες.
Στις δύο δεκαετίες που ακολούθησαν ασχολείται με τοιχογραφίες στο Βέλγιο.
Από το 1947 μέχρι και το θάνατο του, συνεργάστηκε με τον Αλέξανδρο Ιόλα, ο οποίος τον προώθησε όχι μόνο στο Βέλγιο άλλα σε ολόκληρη την Ευρώπη και Αμερική. Εκθέτει συχνά στις γκαλερί του στο Παρίσι, Γενεύη και Νέα Υόρκη.
Οι περισσότεροι από τους γνωστούς πίνακες του ανήκουν στη συλλογή από 200 έργα που εκτίθενται στο Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών στις Βρυξέλλες.
Πολλά έργα του Μαγκρίτ βρίσκονται στο Μουσείο Γκρούνινγκε στη Μπριζ, όπως και στο Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Αμβέρσας.
Αναδρομικές Εκθέσεις
1954: Palais des Beaux-Arts στις Βρυξέλλες
1960: Μουσείο Σύγχρονων Τεχνών του Ντάλας και στο Μουσείο Καλών Τεχνών στο Χιούστον
1965: Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Νέα Υόρκη
1967: Μουσείο Boymans-van Beuningen στο Ρότερνταμ
1992: Μητροπολιτικό Μουσείο της Τέχνης, Νέα Υόρκη
1996: Σουηδία
1998: Ντίσελντορφ, Γερμανία
1998: Βρυξέλλες
2014: The Museum of Modern Art, Μανχάταν
2017: Centre Pompidou, Παρίσι
2017:Αίθουσα Τέχνης Σιρν, Φρανκφούρτη
2018: ψηφιακή έκθεση στο «Fabbrica del Vapore» στο Μιλάνο
2021: Εθνικό Μουσείο Thyssen-Bornemisza, Μαδρίτη
Το τέλος
Αυτός ο μεγάλος καλλιτέχνης, που αγαπούσε τα αλλόκοτα και τα παιχνίδια με καπέλα, πέθανε σαν σήμερα στο σπίτι του. Στις 15 Αυγούστου το 1967, από καρκίνο στον πνεύμονα και στο πάγκρεας. Ήταν μόλις 69 ετών. Είναι θαμμένος στο δημοτικό νεκροταφείο του Σάαρμπεκ στις Βρυξέλλες. Η σύζυγος του η Ζωρζέτ, που πέθανε το 1986, βρίσκεται δίπλα του.
Ο τάφος του Ρενέ Μαγκρίτ, από το 2009, έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο.
Ας απολαύσουμε κάποιους από τους πίνακες του.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
Rene Magritte and his paintings. Ανακτήθηκε από renemagritte.org (τελευταία πρόσβαση 12/8/2022)
Rene Magritte. Ανακτήθηκε από en.wikipedia.org (τελευταία πρόσβαση 12/8/2022)
René Magritte. Ανακτήθηκε από www.tate.org.uk (τελευταία πρόσβαση 12/8/2022)
René Magritte. Ανακτήθηκε από www.britannica.com (τελευταία πρόσβαση 12/8/2022)
