«Μία εβδομάδα πριν τις γερμανικές εκλογές τα δύο μεγάλα γερμανικά κόμματα, η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU/ CSU) και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD) έχουν απώλειες, ενώ το ακροδεξιό «Εναλλακτική για την Γερμανία» (AfD) παρουσιάζει άνοδο, σύμφωνα με δημοσκόπηση την οποία διεξήγαγε το Ινστιτούτο Emnid για λογαριασμό της κυριακάτικης Bild. Το ποσοστό των Χριστιανοδημοκρατών (CDU/ CSU) είναι πλέον 36% (-1% σε σχέση με την αντίστοιχη προηγούμενη δημοσκόπηση) και των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) 22% (-2%), δηλαδή το χαμηλότερο το οποίο έχει καταγραφεί από την ανακήρυξη του Μάρτιν Σουλτς σε υποψήφιο Καγκελάριο τον Ιανουάριο. Τρίτο κόμμα αναδεικνύεται η «Εναλλακτική για την Γερμανία» (AfD) με ποσοστό 11% (+2%). Ακολουθούν η Αριστερά (Die Linke) και το Φιλελεύθερο Κόμμα της Γερμανίας (FDP) με ποσοστό 9% (+1% αμφότερα ) και οι Πράσινοι (Die Gruenen) με 8% (αμετάβλητο).»
Πηγή: TVXS
Η Εναλλακτική για τη Γερμανία (γερμ. Alternative für Deutschland, AfD) είναι το κόμμα που εκπροσωπεί σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλο, τη γερμανική ακροδεξιά.
Αν και ξεκίνησε σαν ένα μετριοπαθές ευρωσκεπτικιστικό κόμμα σύντομα έκανε στροφή προς την ακραία ρατσιστική ρητορική βάζοντας στο στόχαστρο κυρίως τους μετανάστες και τις εθνικές μειονότητες ως κινδύνους για την ανάπτυξη αλλά και την πολιτιστική αλλοίωση της Γερμανίας. Είναι επίσης αξιοσημείωτο πως το κόμμα καταφέρεται εναντίον όχι μόνο των σύγχρονων μεταναστών και προσφύγων, αλλά και εναντίον Γερμανών πολιτών που έχουν καταγωγή από μετανάστες.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση ενός από τα βασικά στελέχη του κόμματος, του υποψήφιου βουλευτή Αλεξάντερ Γκάουλαντ, που είπε ότι την υπουργό Ενσωμάτωσης της Γερμανίας, Αϊντάν Εζεγκούζ, «θα πρέπει να την πετάξουν πίσω στην Τουρκία, χώρα προέλευσης των γονιών της».
Ο ίδιος άνθρωπος πρόσφατα σε δημόσια ομιλία του, είχε πει πως «οι Γερμανοί θα πρέπει επιτέλους να είναι περήφανοι για τα επιτεύγματα του Γερμανικού στρατού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο». Σε μια άλλη δημόσια ομιλία ο Μπγερν Χέκε επικεφαλής του AfD στο ανατολικό κρατίδιο της Θουριγγίας είχε αποκαλέσει το Μνημείο του Ολοκαυτώματος στο Βερολίνο «μνημείο του αίσχους» υπονοώντας πως η Γερμανία δεν ευθύνεται για τα στρατόπεδα εξόντωσης.
Η ακροδεξιά ρητορική του AfD μάλιστα είναι τόσο ξεκάθαρη στην Γερμανία που ο υπουργός εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ δήλωσε πρόσφατα πως: «Εάν σταθούμε άτυχοι, τότε αυτοί οι άνθρωποι θα στείλουν ένα μήνυμα δυσαρέσκειας με τρομαχτικές επιπτώσεις. Τότε θα έχουμε αληθινούς ναζιστές στο γερμανικό κοινοβούλιο για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου».
Αυτό που προκαλεί τον μεγαλύτερο προβληματισμό είναι η στροφή των Γερμανών ψηφοφόρων στο συγκεκριμένο κόμμα με τη συγκεκριμένη ρητορική. Με δεδομένο ότι η Γερμανία καταστράφηκε ήδη δύο φορές από παρόμοιες επιλογές στο παρελθόν θα περίμενε κανείς ότι οι Γερμανοί δεν θα έμπαιναν στο μονοπάτι του να κάνουν τα ίδια λάθη ξανά.
Ακόμα φαίνεται πως το μοντέλο της «πολυπολιτισμικής Γερμανίας» που τόσο έντονα προβαλλόταν τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε κρίση. Η εθνικιστική στροφή της γερμανικής κοινωνίας δείχνει πως οι ξένοι θεωρούνται μάλλον απειλή παρά επένδυση για τη Γερμανία και αυτό σε μία χώρα που βασίζεται στους ξένους για την παραγωγικότητα και την ευημερία της.
Φυσικά δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι επιπτώσεις θα έχει για την υπόλοιπη Ευρώπη η ανάδειξη ενός ακροδεξιού κόμματος σε τρίτη δύναμη στο κοινοβούλιο της κυρίαρχης οικονομικά χώρας. Κυρίως μάλιστα όταν το AfD έχει αναθεωρητική λογική για την χιτλερική περίοδο που μπορεί να συνοψιστεί στην φράση «δεν ήταν και τόσο κακή εποχή για τη Γερμανία» -με άλλα λόγια προσπαθεί να απενοχοποιήσει το ναζισμό.
Ίσως να μην είναι πλέον μόνο σενάριο πολιτικής δυστοπίας αλλά υπαρκτή πιθανότητα να δούμε στο άμεσο μέλλον μια Γερμανία απαλλαγμένη από τις τύψεις του Ναζιστικού παρελθόντος της να ζητάει ξανά «ζωτικό χώρο για τους Γερμανούς» εννοώντας ολόκληρη την Ευρώπη υπό τη δική της κατοχή.
