Εσείς έχετε δηλώσει ότι θα πάτε στην εκδήλωση: “Χαλάστρα στα ερωτευμένα ζευγαράκια” στις 14 Φλεβάρη, ή είστε τίποτα τριτοδεύτεροι; Εγώ λέω να δώσω το παρόν, όπως και κάθε χρόνο. Θα προσπαθήσω να σας εκθέσω τις απόψεις μου γι’ αυτήν τη μέρα, όχι ως ένα forever alone κοράσιο, αλλά ως ένα ρομαντικό κορίτσι, που πιστεύει βαθιά ότι όταν δυο άνθρωποι είναι πραγματικά ερωτευμένοι, δεν έχουν ανάγκη από καμία τέτοιου τύπου φιέστα, για να το αποδείξουν. Γιορτάζουν κάθε μέρα, κάθε μέρα που αγωνίζονται για την σχέση τους.
Μια χαρά μέρα να πούμε, μια χαρά αξιόλογος μήνας με Τσικνοπέμπτη και απόκριες και πάτε κάπου στα μισά και μου βάζετε τον Βαλεντίνο! Η πλήρης ισοπέδωση…Με χαλάει το όλο ζήτημα, με χαλάει γενικά το οτιδήποτε υποκριτικό, αν θες, πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για αγάπες και λουλούδια. Αναρωτιέμαι, εάν όλα τα ζευγαράκια που θα ξαμοληθούν στους δρόμους- και θα πάνε σε διάφορα«καρακίτς» Valentine’s Day, να δώσουν το παρόν- είναι πραγματικά ερωτευμένα ρε, φίλε;
Ερωτευμένος δε λέγεσαι, όταν πας και μου αγοράζεις μια ανθοδέσμη με ασορτί καρτουλίτσα και συνοδευτικό βραχιολάκι αιώνιας αγάπης (τραγικό..). Ερωτευμένος είναι εκείνος ο μάγκας που παλεύει σε καθημερινή βάση, γιατί ας μη γελιόμαστε καμία σχέση δεν είναι εύκολη στις μέρες μας, πρέπει να δώσεις ψυχή και λίγο από το εγώ σου, αν θες να πετύχει αυτή η συνταγή, πως να το κάνουμε. Όλα τα άλλα, συμεριλαμβανομένου μπιχλιμπίδια εντυπωσιασμού, είναι όμορφα και χαριτωμένα ως συνοδευτικά, μα δεν αρκούν από μόνα τους. Το μόνο καλό ίσως σε αυτήν τη μέρα, είναι η έξαρση «σοκολατακίων» και γλυκισμάτων, ξέρετε αυτά με τις γεμίσεις φράουλας και λικέρ, πεντανόστιμα μεν, αλλά σε σχήμα καρδιάς δε…ΈΛΕΟΣ! Να μην μπορείς να τα ευχαριστηθείς όπως τους πρέπει (με έχετε κάνει να ντρέπομαι να ζητήσω Lacta στο περίπτερο!). Όπως κατάλαβες, όλα είναι θέμα καταναλωτισμού, μα πουλιέται η αγάπη ρε σεις;..
Μιλώντας με την κολλητή μου τις προάλλες- άλλο ρομαντικό κοράσιο κι εκείνη- συνειδητοποίησα κάτι που δεν είχα καταλάβει έως τώρα. Καθετί το σημαντικό χρειάζεται και την παγκόσμια ημέρα του, έτσι και η αγάπη με τον έρωτα, έχουν ανάγκη από μια μέρα εξύμνησης τους. Όλοι θα πρέπει να τη γιορτάζουν, όχι μονάχα τα ψευτο-ερωτευμένα ζευγαράκια! Έτσι το δέχομαι, ας υπάρχει και μια μέρα δοξασμού της πραγματικής έννοιας της συντροφικότητας (της ποιας;) κι όχι αυτό το κατασκεύασμα- καρικατούρα καταναλωτισμού, που ακούει στο όνομα Άγιος Βαλεντίνος. Ο ίδιος, έτσι για την ιστορία, πιθανολογείται ότι προστάτευε και πάντρευε κρυφά ζευγάρια Χριστιανών (κατά την ειδωλολατρική εποχή) και η μέρα που γιορτάζουμε (γιορτάζετε…) είναι η μέρα εκτέλεσης του, θυσιάστηκε για την πραγματική αγάπη. Που να ξερε ο έρμος πως σήμερα, θα κατέληγε γιορτή για την κάθε κουτσή Μαρία που το παίζει ερωτευμένη! (Μαρίες μην παρεξηγείτε, γενικά μιλάω).
Είναι αστείο…Είναι αστείο να υπάρχει μια γιορτή όπως αυτή, μόνο και μόνο, για να ξεπουληθούν αρκούδια και αξεσουάρ, ζούμε στην εποχή του φαίνεσθαι και μας αρέσει να δείχνουμε ερωτευμένοι με selfies δίπλα από τις φουσκωτές καρδιές γνωστών πολυκαταστημάτων. Είναι βλέπεις πιο εύκολο να δώσεις λίγο χαρτζιλίκι σε όλα αυτά, από το να αγαπήσεις πραγματικά.
Γι’ αυτό ξαμολήσου στους δρόμους και κυνήγα με “αγαπο-απωθητικά” σπρέι κάθε “ερωτευμένο” ζευγαράκι που θα πετύχεις στις 14 Φεβρουαρίου, ας βάλουμε ένα τέλος σε αυτήν τη μαζοποίηση, ελάτε συντρόφια, να γίνουμε μια γροθιά!
Υ.Γ: Αγαπάτε αληθινά, γιατί χανόμαστε! (Να κρατάτε ομπρέλα, για να μη βραχείται από τα σαχλαμαρίσματα…)
