“Omnia vincit amor…” (Ο έρωτας νικάει τα πάντα…)
Βιργίλιος, 70-19 π.Χ., Λατίνος ποιητής
Έρωτας. Ουσιαστικό γένους αρσενικού. Μια λέξη γεμάτη πάθος και συναίσθημα, που μόνο που την ξεστομίζεις το κορμί σου το περικλείει ένα τρέμουλο και μια γλυκιά παραζάλη. Και ποιος δεν έχει ερωτευτεί; Ποιος δεν έχει νιώσει αυτή την παροδική, μα χαραγμένη για πάντα στη μνήμη, ευτυχία του πρώτου αγγίγματος, του πρώτου φιλιού; Ποιος δεν έχει νιώσει την αναταραχή σε καρδιά, μυαλό και κορμί και μόνο στο άκουσμα ενός κοινού ονόματος, που θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει τον οποιοδήποτε, αλλά για εσένα, αυτό το όνομα είναι συνδεδεμένο μόνο με ένα πρόσωπο, που το γνωρίζεις τόσο καλά όσο και την παλάμη του χεριού σου, όμως και πάλι έχει την ικανότητα να σε εκπλήσσει.
Αχ αυτός ο έρωτας! Ποιητές, συγγραφείς, στιχουργοί και σεναριογράφοι έχουν γράψει για αυτόν, αλλά πως να αποτυπώσεις σε ένα κενό, λευκό χαρτί αυτό το γεμάτο πόθο συναίσθημα; Πώς να γράψεις και να δώσεις στον άλλον να καταλάβει πόσο ερωτευμένος είσαι; Ότι θες να βγεις στο δρόμο και να φωνάξεις δυνατά τον έρωτα σου! Η ευτυχία του έρωτα είναι ένα γλυκόπιοτο ποτό, όσο πιο πολύ πίνεις τόσο πιο πολύ μεθάς και αφήνεσαι στα δίχτυα του, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, οι άμυνες σου πέφτουν, και δίνεσαι ολοκληρωτικά στον άλλον, ψυχή και σώματι.
Μετά τον έρωτα και τον ενθουσιασμό του πρώτου καιρού, έρχεται η αγάπη και η τρυφερότητα, όμως δίχως έρωτα και πάθος, μια σχέση δεν μπορεί να κρατηθεί ζωντανή, σαπίζει και τελικά πεθαίνει. Γιατί όπως και τα λουλούδια, έτσι και οι άνθρωποι θέλουν να τους φροντίζεις, να τους “ποτίζεις” για να τους κρατάς ζωντανούς. Τι να τον κάνεις τον άλλον, αν μόλις τον βλέπεις η καρδιά σου δεν πάει να σπάσει όπως την πρώτη φορά που τον είδες, τι να τον κάνεις αν κάθε φορά που τον φιλάς δεν είναι με το ίδιο πάθος όπως εκείνο το πρώτο και τόσο διψασμένο φιλί, άμα δεν σε διεκδικεί και τον διεκδικείς καθημερινά και ας ξέρεις ότι είναι δικός σου;
Αλήθεια ξέρεις πώς είναι να σε ακουμπάει με τα δάχτυλα του στα χέρια σου, στην πλάτη, στον λαιμό, στο πρόσωπο σου και όλο σου το κορμί να αναριγεί; Να περιμένεις ανυπόμονα το πότε επιτέλους θα σε σφίξει στην αγκαλιά του και θα μπορέσεις να μυρίσεις την μυρωδιά του, αυτή την μυρωδιά που τόσο σε ηρεμεί και σε κάνει να νιώθεις ότι επιτέλους είσαι “σπίτι”. Γιατί το σπίτι δεν είναι τέσσερις τοίχοι, μα δυο χέρια, μια μυρωδιά και μια καρδιά, το σπίτι είναι ένα πρόσωπο, διαφορετικό για τον καθένα μας, είναι εκείνο το πρόσωπο, που στην αγκαλιά του νιώθεις ασφάλεια, πως τα κορμιά σας κουμπώνουν τέλεια μεταξύ τους, και οι καρδιές σας συγχρονίζονται. Το “σπίτι” είναι ο έρωτας σου, και όχι ένα απλό τσιμέντο.
Σίγουρα, ο έρωτας πληγώνει. Οι αγκαλιές που κουμπώνουν τέλεια, όταν ξεκουμπώνουν πονάνε, αλλά η ζωή δίχως έρωτα, θα ήταν φαγητό χωρίς αλάτι. Θα ήταν άνοστη και μίζερη. Δεν θα άλλαζα με τίποτα στον κόσμο τα πρώτα αγγίγματα, τα πρώτα γέλια, τα πρώτα ταξίδια, και τα πρώτα ξενύχτια που κάναμε μαζί. Την πρώτη νύχτα που σε έκανε δικιά του, αλλά και εκείνη την νύχτα που καθίσατε σε ένα μπαλκόνι με μια μπύρα στο χέρι και ένα τσιγάρο να σιγοσβήνει στο τασάκι, και μιλούσατε για πράγματα σοβαρά και συνάμα χαζά, που βγάλατε τα εσώψυχα σας, ό,τι σας βασάνιζε, ή σας πλήγωσε στο παρελθόν, εκείνη το βράδυ που ο έρωτας σας ωρίμασε, και εσείς ήρθατε πιο κοντά.
Είμαι άνθρωπος άκρως ρομαντικός, που δίχως έρωτα δεν θα μπορούσε να ζήσει. Τι και αν πληγωθείς, τι και αν πληγώσεις, η ζωή και ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι στο οποίο τα παίζεις όλα για όλα. Ζούμε μονάχα μια φορά, και τα ανείπωτα λόγια, θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό μας, για αυτό αν θες να πεις κάτι πες το όσο είναι καιρός, αν θέλεις να κάνεις κάτι, κάνε το, αυτό είναι το σημάδι σου. Ο κόσμος έχει γεμίσει με ανθρώπους μισούς και με απωθημένα.
Ο έρωτας δεν είναι ένα συναίσθημα κακό, και το σεξ δεν είναι ταμπού, το “σ΄ αγαπώ” δεν είναι ξενέρωτο, και ο γάμος δεν σκοτώνει τον έρωτα, με την τρυφερότητα δεν πεθαίνει το πάθος, και με την οικειότητα δεν φεύγει ο πόθος. Ας καταρρίψουμε όλα αυτά τα στερεότυπα και ας ερωτευτούμε. Ας περιπλανηθούμε στα δίχτυα του έρωτα, και ας αφεθούμε ελεύθεροι σε νέες ευκαιρίες. Όλα είναι μια ιδέα, και δεν πρέπει να απορρίπτουμε τίποτα αν δεν το σκεφτούμε καλά πρώτα.
Πάρε τηλέφωνο το άτομο που αποζητάς και πες του να βγείτε. Να πάτε στη θάλασσα, να σας χτυπάει το δροσερό, αλμυρό αεράκι όσο εσείς είστε αγκαλιασμένοι με τα πόδια σας βουτηγμένα στη θάλασσα. Άσε τους εγωισμούς και αφέσου στο πιο όμορφο και αγνό συναίσθημα. Ερωτεύσου και αγάπησε τώρα, για να μην το μετανιώσεις αύριο. Είναι κρίμα να ζούμε σε έναν τόσο όμορφο κόσμο, σε μια τόσο αγνή ηλικία και να χάνουμε τον άνθρωπο μας από εγωισμούς και λόγια ανείπωτα.
Εγώ θέλω ανθρώπους αναμμένους, ερωτεύσιμους και ερωτευμένους, που δεν φοβούνται να αφεθούν, δεν φοβούνται να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Μην ψάχνεις το άλλο σου μισό, ψάξε έναν άνθρωπο που κάνει τα μάτια σου να λάμπουν από ευτυχία, και την καρδιά σου να χτυπάει σαν τρελή, βρες έναν άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια και πως μπορείς και μόνη σου να κατακτήσεις ολόκληρο τον κόσμο. Βρες έναν άνθρωπο που θα τον αγαπήσεις και θα τον κρατήσεις όχι γιατί δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν, απλώς γιατί δεν θέλεις. Μην περιμένεις κάποιον να σε ολοκληρώσει, αλλά κάποιον που θα είναι εκεί για εσένα ό,τι και να χρειαστείς. Έναν άνθρωπο που θα είναι κολλητός, φίλος, 0ικογένεια και σχέση μαζί. Ερωτεύσου και αφέσου. Αχ αυτός ο έρωτας!
