Μαμά, έγινα πιο δυνατή. Έμαθα να σβήνω κάθε σ’ αγαπώ που μου έγραψαν με κιμωλία, και πλέον δέχομαι μόνο όσα έχουν αποτυπωθεί με ανεξίτηλο. Δε συμβιβάζομαι πια σε μέτριες καταστάσεις. Δε μου αρκεί το «λίγο» κανενός. Θέλω μόνο ν΄αγαπώ και ν΄αγαπιέμαι, σαν να γεννήθηκα γι΄αυτόν τον σκοπό. Συνειδητοποίησα σε ποιους πρέπει να εμπιστεύομαι τις σιωπές μου και σε ποιους να σφίγγω το χέρι, χωρίς να περιμένω την αιμορραγία του δικού μου. Κι έτσι, δε μου κάνουν πλέον εντύπωση οι μαχαιριές των φίλων μου, αλλά ούτε και ο φθόνος των γύρω μου. Αποφάσισα, ακόμη, να σβήσω απ’ τη ζωή μου κάθε κόμμα που δεν κατάφερε να γίνει τελεία, για να μη σκοντάφτω πλέον επάνω του. Θέλησα να περιτριγυρίζομαι μόνο από όσους διακρίνουν περισσότερο τα σημάδια που είναι χαραγμένα στην ψυχή, παρά στο κορμί μου.
Μαμά, έγινα πιο δυνατή. Σταμάτησα να φοβάμαι τη μοναξιά, κι αυτή έγινε η καλύτερη συντροφιά μου, για να μη νιώθω μόνη. Δε μου λείπουν πια οι μέρες που ήμουν γεμάτη από ανθρώπους γύρω μου, γιατί τότε ήμουν πολύ πιο άδεια μέσα μου. Δεν έχω πια χρόνο να δίνω δεύτερες ευκαιρίες. Δεν έχω πια χρόνο να λέω «Δεν πειράζει». Άλλαξα μαμά. Και δε θα ξαναγίνω για κανέναn δεύτερη επιλογή. Όποιος θέλει να με έχει, πρέπει και να με αξίζει!
Μαμά, έγινα πιο δυνατή, και κατάλαβα πόσο δίκιο είχες. Κατάλαβα πως ο χρόνος δε μετριέται με βάση τους δείκτες του ρολογιού, αλλά με βάση τους χτύπους της καρδιάς. Θυμάσαι κι εκείνο τον κόμπο στο λαιμό; Έφυγε κι αυτός μαζί με όλες τις χρωστούμενες «συγγνώμες» και τα «σ΄αγαπώ» που βρήκα επιτέλους το θάρρος και ξεστόμισα. Μπορώ πλέον να γνωρίζω το πραγματικό πρόσωπο του καθενός, πριν καν προλάβει να βγάλει τη μάσκα. Έβαλα τέλος σε όσους επεδίωξαν με πάθος τον «βιασμό» των ονείρων μου, και γι΄αυτό έμεινα για καιρό ξύπνια ώστε να τα δω να ζωντανεύουν. Θωράκισα ολοσχερώς την καρδιά μου για να μην πληγώνομαι απ΄ όσους ένιωθα «ανθρώπους μου», μα με διεύψευσαν. Δεν κλαίω πια τα βράδια, καθώς έμαθα να συγχωρώ μέσα μου ακόμη κι αυτούς που δεν το αξίζουν. Κι ας μην το μάθουν ποτέ.
Μαμά, έγινα πιο δυνατή, και τώρα που μου λένε ότι άλλαξα, απλά χαμογελάω. Γιατί το μόνο που χρωστάω σε μένα, είναι να ζήσω όπως μου αξίζει!
Σύνταξη κειμένου: Βασιλική Κοκοβάκη
Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου
