Για ποια ναρκωτικά μου μιλάς φίλε μου; Το δικό μου έχει όνομα, επίθετο και μια κατακόκκινη καρδιά. Γιατί ναρκωτικό είναι το βλέμμα, το γέλιο και οι γκριμάτσες του. Η ελιά στο μάγουλό και τα λακκάκια του. Ναρκωτικό είναι αυτός ο ίδιος. Και μάλιστα το πιο σκληρό. Εσύ; Έχεις νιώσει ποτέ την εξάρτηση από ένα άλλο άτομο;
Έχεις δει μάτια σε σχήμα καρδιάς και χαμόγελα να φωνάζουν αγάπη; Έχεις αισθανθεί την ανάγκη να θέλεις καθημερινά να πάρεις τη δόση σου; Να αρπάξεις, δηλαδή, έστω και ένα του φιλί; Να πάρεις μια τζούρα απ΄τη μυρωδιά του; Να ψηλαφήσεις τα χείλη του και να ακούσεις για μια στιγμή τη φωνή που τόσο σε ηρεμεί; Ξέρεις πώς είναι να εξαρτάται η χαρά σου αποκλειστικά απ΄την παρουσία ενός άλλου ατόμου; Να εθίζεσαι μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ σε κάθε χιλιοστό της ψυχής του, και να επιθυμείς κάθε λεπτό να μπλέξεις τα χέρια σου με τα δικά του;
Μα πολλά βράδια αναρωτιέμαι μήπως τελικά ένα τόσο βαρύ ναρκωτικό με φθείρει. Μήπως δεν καταφέρω ποτέ να απεξαρτηθώ από ΄σένα. Φοβάμαι τόσο πολύ μη φύγεις κάποια μέρα και μείνω δίχως οξυγόνο. Φοβάμαι μήπως πάψω κάποτε να είμαι κι εγώ η δική σου δόση, και γίνεις εξάρτηση κάποιας άλλης. Δε φαντάζεσαι. ακόμη, πόσο τρέμω στην ιδέα ότι θα ψάχνω τη μορφή σου για πάντα. Ότι θα αναζητώ σε κάθε αγκαλιά τη δική σου ζεστασιά, και σε κάθε κορμί το δικό σου πάθος. Πώς μπορείς να νιώθεις πλήρης την ίδια στιγμή που συνειδητοποιείς ότι η ευτυχία σου βρίσκεται στα χέρια κάποιου άλλου;
Ξέρω όμως ότι για να είσαι το ναρκωτικό μου σημαίνει ότι καλύπτεις όλα μου τα κενά. Ότι έχεις κάτι το οποίο με ωθεί να σε ζητάω μέρα και νύχτα, και ότι ο εθισμός μου σε ΄σένα αποτελεί απόδειξη για το πόσο ζωντανή με κάνεις να νιώθω. Και ξέρεις και κάτι ακόμα; Όσο κακό κι αν μου κάνεις, είμαι διατεθειμένη να καταστραφώ!
Σύνταξη κειμένου: Bασιλική Κοκοβάκη
Επιμέλεια κειμένου: Mπράιτ Κλεοπάτρα
