Eν λευκώ

εν λευκώ
Πηγή: themindsjournal.com

 

Λευκά όνειρα, λευκά χαμόγελα, λευκά σεντόνια.. Όλα εν λευκώ. Ποιός θα μου το έλεγε, ότι τα δυο τελευταία χρόνια της ζωής μου θα είχαν ετούτη την απόχρωση. Ξεθωριάζει το λευκό ; Ίσως και ναι… Γίνεται ακόμα πιο θολό, σαν ένα παχύ στρώμα πάχνης σε πίνακα που κοσμεί έναν ονειρικό προορισμό, που εύχεσαι κάποτε να συναντήσεις. Να περπατήσεις, να νιώσεις, να εισπνεύσεις, κάτι που η λευκή «πανοπλία» σου στέρησε και δε σου άφησε να γευτείς. Στέκεται εμπόδιο ανάμεσα σε κάθε σου ανάσα, κάθε λέξη, κάθε ανεπαίσθητη κίνηση των χειλιών σου.

 

Στέκεις αμίλητος ατενίζοντας τη θέα του νεόδμητου διαμερίσματος

Οι ξανθές σου τούφες χαϊδεύουν και αγκαλιάζουν όλη την αρμονία του προσώπου σου

Advertising

Advertisements
Ad 14

Ένα γνώριμο χέρι που αγγίζει τον ώμο σου σ’ αναγκάζει να εγκαταλείψεις

– έστω για λίγο –

τις σκέψεις που ταλανίζουν το μυαλό..

Χορεύουμε ;

Advertising

 

«Σε μια ώρα θα’ χουν όλα τελειώσει, πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός»…παίζει στη διαπασών, μα το μυαλό μου ακόμη περιπλανιέται σε λευκά όνειρα. Όνειρα βυθισμένα στη λήθη, μιας και δε βρήκαν κατάλληλο έδαφος, στιγμή, δύναμη να πάρουν σάρκα και πνοή. Τα λευκά σεντόνια κουλουριασμένα στο ξύλινο δάπεδο. Ο καπνός στίφος, στεγνός βγαίνει από τα δυο μου χείλη. Οι αναμνήσεις παίρνουν φωτιά στον δικό τους ξέφρενο ρυθμό, ο χορός της λήθης συνεχίζεται δίχως σταματημό.

Διαβάστε επίσης  Για να πας μπροστά, πρέπει να αφήσεις πίσω

 

Δίχως δεύτερη σκέψη αφήνεσαι στη δίνη της ξανθής οπτασίας με τις καλλίγραμμες καμπύλες και τα γκριζοπράσινα μάτια.

Η μουσική σε κατευθύνει σε κινεί προς το μέρος της

Τα σώματα σας γίνονται ένα

Advertising

Τυλίγονται σαν μια πύρινη λαίλαπα

Τα βλέμματα σας συναντιούνται

Μια λάμψη διακρίνεται στα μάτια σου κάνοντας το σώμα που κρατάς για λίγο πολύτιμο..

Θύμησες..

Advertising

 

Λευκά σεντόνια με σώματα αγκαλιασμένα εναλλάσσονται στον θολωμένο νου. Λευκά χαμόγελα σκιά γράφονται κάτω από τα κλινοσκεπάσματα. Ένα χέρι κάνει την εμφάνιση του και αγγίζει το κομοδίνο. Με μια κίνηση, το δωμάτιο παίρνει μια μορφή αλλιώτικη. Φως! Φως ξεχύνεται ελεύθερο στο μαύρο έβενο που επικρατούσε νωρίτερα. Εν λευκώ. Τείνω το χέρι να αγγίξω το κομοδίνο, μα το μόνο που αντικρίζω είναι το μισοάδειο μπουκαλάκι με τα κίτρινα χάπια.  Η μόνη συντροφιά που άφησε το φευγιό σου. Το μοναδικό χρώμα που σπάει τη μονοτονία.  Όλα εν λευκώ.. Λευκά όνειρα, λευκά χαμόγελα, λευκά σεντόνια.. όλα εν λευκώ. Η σελίδα σταματημένη στο δικό σου κεφάλαιο, που δε λέει να ολοκληρωθεί. Να κλείσει, να τελειώσει, να βγει από την άτονη ζωή μου.

 

Χαϊδεύεις απαλά το δέρμα της

Σφαλίζεις τα μάτια σου

Πυκνές μαύρες μπούκλες μπλέκονται στα δάχτυλα σου..

Advertising

Η λογική σε εγκαταλείπει

Υποχωρεί..

Γνώριμες εικόνες από το παρελθόν αναπηδούν λικνίζοντας μπροστά σου

σε έναν χορό που τελειωμό δεν έχει..

Advertising

Το μυαλό αρχίζει να παίζει περίεργα παιχνίδια..

Δεν μπορείς με τίποτα να το σταματήσεις

Είναι πέρα από τις δυνάμεις σου

Ένας πνιχτός αναστεναγμός βγαίνει αβίαστα από τα χείλη σου

Advertising

εν λευκώ
Πηγή: wattpad.com

 

Χίλιο τσαλακωμένη, μουτζουρωμένη με δάκρυα και αλκοόλ. Ένα χτύπημα στον ώμο στέκει σωτήριο να με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Τα μάτια μου κοκκινωπά και ελαφρώς μαυρισμένα διαγράφουν μια μικρή ανοδική πορεία προς το παράθυρο και ύστερα στέκονται ανέκφραστα. Η φιγούρα του στέκει εκτυφλωτική, κάνοντας με να αποφύγω με την παλάμη μου τη λάμψη της.

 

Ήταν εκείνη, πάντα εκείνη..

Να σου ψιθυρίζει την λαχτάρα της

μέχρι να χυθεί και να διασχίσει κάθε κύτταρο του κορμιού σου

Advertising

μέχρι να χυθεί και να διασχίσει

Να αναπνεύσει μέσα από εσένα ..

Λόγια πολλά τριβελίζουν το μυαλό σου

Ένα ελαφρύ χτύπημα στο στήθος εξαπίνης σε επαναφέρει στην πραγματικότητα

Advertising

«Ήταν ο ωραιότερος χορός που μου ‘χουν χαρίσει»

ψέλλισε αμήχανα η ξανθή καλλονή..

 

 

«Καλή χρονιά» αγαπημένη μου ψελλίζει με στόμφο.

«Ελπίζω μόνο, όχι… εν λευκώ» του απαντώ σιγανά.

Advertising

 

 

Τα αποσπάσματα του ποιήματος προέρχονται από την Ποιητική μου συλλογή στη συγγραφική πλατφόρμα του Wattpad. Δείτε την εδώ.

 

Η Χριστοδούλου Αικατερίνη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Eίναι Φιλόλογος Α.Π.Θ. με ειδίκευση στη Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία. Έλαβε το Β’ Βραβείο Ποίησης Ελεύθερου στίχου στον 30ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης το 2021. Τα ενδιαφέροντα της διευρύνονται και στον κλάδο ομορφιάς, καθώς έχει λάβει διακρίσεις σε διαγωνισμούς, μιας και είναι απόφοιτος σχολής Αισθητικής και Κομμωτικής τέχνης. Δηλώνει λάτρης της ποίησης και της λογοτεχνίας. Αναρτά το έργο της στη συγγραφική πλατφόρμα του Wattpad με τίτλο «Ζωή και Ποίηση». Αρθρογραφεί σε ιστολόγια ψυχαγωγίας και περιοδικά, και είναι συντάκτης στο λογοτεχνικό blog «Ονείρων Πένες». Ποιήματα της έχουν αναρτηθεί και δημοσιευθεί σε ηλεκτρονικά - έντυπα περιοδικά και σελίδες τέχνης. Μελλοντικό της όνειρο είναι να κρατήσει στα χέρια της τους «καρπούς» της γραφής της. Όσοι την γνωρίζουν, την χαρακτηρίζουν ως μια αθεράπευτα ρομαντική προσωπικότητα που ονειρεύεται να ζήσει το δικό της παραμύθι…

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Η θεά της ομορφιάς Αφροδίτη και η απεικόνιση της στην τέχνη

Η θεά της ομορφιάς Αφροδίτη και η απεικόνιση της στην

Βραβευμένα ντοκιμαντέρ να απολαύσεις!

Δεν είναι λίγες οι φορές που αποφεύγουμε να παρακολουθήσουμε ένα