Ασφάλεια. Πριν απ’ όλα εσωτερική. Τι μας κάνει να νιώθουμε ασφαλείς; Η ασφάλεια μας είναι εσωτερική συνθήκη. Για κάθε ένα από εμάς πρέπει να είναι εσωτερική συνθήκη. Μιας και αν δεν την έχεις μέσα σου, την αναζητάς παντού. Και γιατί να αναζητάς παντού ή και αλλού, αυτήν την ασφάλεια; Γιατί να αναζητάς αλλού την αγάπη, την στήριξη, την ευτυχία, τη σιγουριά; Πως θα στέκεσαι στα πόδια σου κάθε φορά που η ζωή δυσκολεύει; Πως θα είσαι ανεξάρτητος; Πως θα συμφιλιωθείς με την μοναξιά της ζωής – με την μονάδα που ήσουν όταν ήρθες στον κόσμο, που εξελίχθηκε στην πορεία, που θα καταλήξεις εν τέλει στο φινάλε;
Αυτό που λέμε safe place, πριν απ’ όλα πρέπει να το βρίσκουμε στον εαυτό μας. Πρέπει να βρούμε ή να χαράξουμε το ασφαλές μας μέρος σε αυτόν τον χαοτικό κόσμο πρώτα μέσα μας. Δύσκολο ταξίδι κι αυτό, όπως το να μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας. Όλοι έχουμε παλέψει με συναισθήματα εξάντλησης, θλίψης, αδυναμίας και απώλειας. Κάθε από εκείνη τη στιγμή έτρεξες στους άλλους. Τους ρώτησες, τους άφησες να “μπουν” στη ζωή σου, να περπατήσουν πέρα από τα όρια σου για να εκφράσουν την άποψη τους για το ζήτημα ή το πρόβλημα που σε απασχολούσε. Η ασφάλεια μας εξαρτάται από τους άλλους όταν το πρώτο μας ένστικτο κάθε φορά είναι να τρέχουμε σε αυτούς – όλοι χρειαζόμαστε παρηγοριά και βοήθεια, μα όταν αυτό γίνεται μοτίβο ζωής, δεν θα μας βοηθήσει και τόσο στο τέλος.
Μιλώντας με ευγένεια στον εαυτό μας, δίνοντας του χρόνο να ξεκουραστεί χωρίς να είναι πάντοτε παραγωγικός, επιλέγοντας τη δική μας αλήθεια και τις δικές μας αξίες θα τον βοηθήσουμε να εξελιχθεί μόνος του. Σε κάθε στιγμή της κρίσης, θα βασιστούμε σε εμάς για να πάμε παρακάτω, θα δείξουμε τη δύναμη και την ανεξαρτησία μας, θα κάνουμε το σωστό όσο κι αν κάτι μέσα μας έλκεται από το λάθος, θα υψώσουμε την ελπίδα έναντι του φόβου. Θα γίνουμε το safe place μας.
Όλα έχουν να κάνουν με την ισορροπία μέσα μας. Με την ισορροπία απέναντι στην εμπιστοσύνη και στον εαυτό μας, με το όριο στα πάντα. Με την ισορροπία της αναγνώρισης σχετικά με το πότε πρέπει να αναζητήσουμε τη βοήθεια μέσα μας και πότε πρέπει να απευθυνθούμε στους άλλους. Το ασφαλές μας μέρος ξεκινά από εμάς και τελειώνει από εμάς. Πρέπει να ξέρουμε ποιοι και τι είμαστε για να ξέρουμε τι σημαίνει πραγματικά για εμάς. Η ασφάλεια είναι απαίτηση, εξίσου όμως είναι υπόσχεση και δέσμευση προς τον εαυτό μας. Ο εαυτό μας μάς οδηγεί πάντα σε καταστάσεις που γίνονται προς όφελός μας, θετικές ή αρνητικές, σε μαθήματα που πρέπει να πάρουμε κάθε φορά. Δεν βρισκόμαστε ποτέ στο «λάθος μέρος τη λάθος στιγμή». Κάθε απόφαση που παίρνουμε είναι «σωστή», κάθε άνθρωπος, κάθε φιλία και ερωτική σχέση που προσελκύσουμε είναι η σωστή, κάθε δουλειά που χάνουμε ή κερδίζουμε είναι τέλεια εναρμονισμένη με κάτι ανώτερο για το καλύτερο συμφέρον μας, για να κατανοήσουμε πως είμαστε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, μιας και όλα γίνονται για κάποιο λόγο.
Ξεκινήσαμε, πορευόμαστε και θα καταλήξουμε ως μια μονάδα. Ό,τι κι αν γίνεται στο τέλος της ημέρας έχουμε μονάχα τον εαυτό μας. Γι’ αυτό και όλα εξαρτώνται απ’ αυτόν. Η αγάπη. Το αν και πόσο ευτυχισμένος είναι. Η ασφάλεια του. Δεν χρειάζεται να εξαρτόμαστε από άλλους. Μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και να δημιουργήσουμε τις δικές μας βάσεις για “σπίτι”. Μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας, μιας και μόνοι μας επιβιώνουμε εν τέλει. Η ασφάλεια μας είναι εσωτερική συνθήκη. Ο εαυτός μας πρέπει να είναι πρωτίστως το ασφαλές μας μέρος για να ξεκουράζεται κάπου κάπου η ψυχή μας. Όταν ήμασταν μικροί είχαμε την αγαπημένη μας κουβέρτα ή λούτρινο και το χρειαζόμασταν για να νιώσουμε ασφάλεια όσο τίποτε άλλο. Λοιπόν μεγαλώνοντας αυτό που χρειαζόμαστε όσο τίποτε άλλο πριν απ’ όλα, είναι η ασφάλεια που υπάρχει μέσα μας – αρκεί μόνο να ρίξουμε εμείς το φως σε αυτή.
