Ανάλαφρο να είναι το περπάτημα σου, ήπια, όχι έντονη η σφραγίδα σου, ελαφριά η συμπεριφορά σου, τα βαθυστόχαστα στολίδια σου να τα κρατάς να τα δουν μάτια όμορφα και να τα ακούσουν αυτιά εκπαιδευμένα. Μην σκορπίζεσαι σε όλους, μην χαρίζεσαι εύκολα στους πολύπλοκους, εκείνους που με περίτεχνα επίθετα, καλύπτουν τον υπέρμετρο εγωισμό τους.
Να είσαι λιμάνι ανθρώπων που έχουν δει πολλά, αφηγητών και κουρσάρων που μοιράζονται τις ιστορίες τους με πάθος, με κοινό περιστοιχισμένοι, να αφηγούνται βυθούς με κοράλλια, θησαυρούς αμύθητους, θαλάσσια τέρατα και γοργόνες με λαχταριστά στήθη και πρόσωπα. Εσύ στην γωνία, γεννημένος ακροατής να ρουφάς σαν σφουγγάρι ακατέργαστο, την πλοκή και τους κόσμους τους, και να μιλάς μόνο όταν θέλεις κάτι να ρωτήσεις, κάτι που θα σε βοηθήσει να νιώσεις σε μεγαλύτερη έκταση, την έκσταση τους!
Να μιλάς με τους μεγαλύτερους, τους ανάλαφρους σοφούς της ζωής, τους ποιητές του απλού! Εκείνους που σε μια φράση θα κλείσουν όλα τα διδάγματα της σύγχρονης περίπλοκης ζωής σου! Ν΄ αποφεύγεις τους κόλακες, και εκείνους που θα σε μειώσουν, θα σε μπερδέψουν με οικονομικές θεωρίες και καριέρες, που ο ορισμός τους δεν υπάρχει, άνθρωποι που σε κοιτούν με ματιές λάγνες, γιατί το ανάλαφρο, τους φαντάζει κάπως κατώτερο, και ανόητο, περιμένουν να μιλήσεις, έτσι ώστε σαν τον διάολο να θέσουν ενέχυρα την ψυχή και το μυαλό σου! Εκείνους που δεν θα σου εξηγήσουν, θα αφήσουν υπονοούμενα και μισές λέξεις να τις μεταφράσεις όπως θες, να σε θέσουν σε αμφισβήτηση και ίσως αν τους το επιτρέψεις να σε κάνουν να τους ακολουθήσεις, χωρίς πολλές ερωτήσεις, παριστάνοντας τους ευφυείς ηγέτες ενός καθεστώτος που καταρρέει χρόνια τώρα, δίνοντας σου την ψευδαίσθηση πως είσαι η εκλεκτή!
Σήμερα είπα και εγώ θα γράψω με «φιοριτούρες» βαθυστόχαστες, να δεις αν μπεις στον κόπο να με διαβάσεις, πως παρόλο το ελαφρύ μου, είμαι «πολύ» αν το επιθυμήσω! Αυτή την φορά δεν θα δακρύσω από ατμοσφαιρική συγκίνηση, εξιστορώντας σου τους φόβους μου, αλλά θα σε θαυμάσω τρανταχτά, και ίσως αν πιώ αρκετά να μην δειλιάσω να σηκωθώ από τον δερμάτινο καναπέ εκείνης της pub, και να σε χειροκροτήσω από χαρά καρδιάς, αναγνωρίζοντας έτσι την αξία και την αισθητική υπεροχή σου!
Χαίρομαι που σου άρεσε το όμορφο πρόσωπο μου, παρόλα τα συνηθισμένα ρούχα μου, τα όχι επιτηδευμένα, και το μάλλον αδιάφορο για τα γούστα σου στυλ μου. Θα κάνω μορφασμό αληθινό, όταν θα μου παραθέτεις ότι δεν παρεκκλίνεις από το αυστηρό σύστημα αξιών σου! Ίσως λίγο να μπω και σε δεύτερες σκέψεις, που σε άφησα να μπεις στον δικό μου σύστημα αξιών, και που καταπάτησες την πρώτη αρχή μου, να μην αργώ ποτέ στα ραντεβού μου! Ίσως εσείς οι «ποιοτικοί» λαοπλάνοι, θεωρείται πως πρέπει να σας περιμένουν, πως μόνο εσείς έχετε το δικαίωμα του πολυάσχολου!
Δεν πειράζει για τώρα, θα πιώ στην υγεία σου, και θα χαρώ που τελικά κέρδισε η καλοσύνη μου, που έδωσες μια ευκαιρία στον εαυτό σου να αγγίξει λίγο την πραγματικότητα, ακόμα και αν ενοχλεί μέχρι αηδίας την οπτική σου! Θα πιώ στην υγεία του ανάλαφρου και θα σου ευχηθώ να το πάθεις εκουσίως , μην φοβάσαι, σου εγγυώμαι πως πλήρως θα τσαλακωθείς, και θα τρυπήσει ανεπανόρθωτα το σύστημα αξιών σου! Θα σου κουνήσω το μητρικό μου δάχτυλο, και θα σου πω με ύφος φιλοσόφου, πως τα συστήματα έχουν λειτουργικό ρόλο και όταν η λειτουργία δεν αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο, χρήζουν αναβάθμισης! Θα σου κάνω την χάρη να σε αναβαθμίσω, όπως έκανες και εσύ σε έμενα, αφού πρώτα μου έκαψες κάμποσα εγκεφαλικά κύτταρα, και μπλόκαρες προσωρινά την έμπνευση μου! Σε αναβαθμίζω σε ελίτ, δύσκολο παίχτη, ιδιάζουσα προσωπικότητα, αλλά εν τέλει…χαμένο στην αναζήτηση του χρήματος! Να το bug στο σύστημα σου! Οι ανάλαφροι αποζητούν τον πλούτο, δεν στέκονται απλά στο χρήμα! Η ποιοτική σου αξία δεν καθορίζεται από το ανάλαφρο μου, ούτε σε ανεβάζει στα μάτια των αρπακτικών. Ίσως λίγο συγκινήθηκαν τα μάτια του barman- ιδιοκτήτη, που ακόμα ίσως αναρωτιέται «πώς αυτές οι γκόμενες κατέληξαν στην δική μου pub», συνήθως βλέπει μεταλλαγμένους, που να καταλάβει την περίεργη έλξη και σύμπτωση γνωριμιών που μας οδήγησε υπνωτισμένες στο bar του; Που να ήξερε πως πέρασα το μάθημα της διπλωματίας με οχτώ και μεταπτυχιακό στο ανάλαφρο, παριστάνοντας την ανόητη πεταλουδίτσα; Εσύ το ήξερες; Μάλλον τον μπέρδεψε και αυτόν το ροζ κραγιόν, όπως και εσένα άλλωστε, και τι κρίμα αν δεν είχα περπάτημα μέχρι τον σταθμό, θα έβαζα και εκείνες τις γόβες μόνο εφτά πόντους, ίσα ίσα να συγκινώ σαν αυθεντική ξανθιά τις ερωτικές φαντασιώσεις των φανατικών οπαδών του ωραίου φύλου!
Όπως βγαίνουμε αριστερά πήραμε το δρόμο, να μην μας βλέπουν πολλοί, χωθήκαμε στα σκοτάδια μετά στον δρόμο της επιστροφής ανταλλάξαμε φιλοφρονήσεις με γεύση γλυκόπικρη, όχι δεν ήταν από την μπύρα, μπορώ να το πω με σιγουριά πλέον!
Ίσως το κείμενο αυτό δεν βγάζει κανένα νόημα , αλλά θα σου δηλώσω έτσι για να στην «σπάσω» ή να σε κάνω να χαμογελάσεις αν το επιτρέπει η αυστηρή ανατροφή σου, πως πλέον μόνο επιτηδευμένα θα σου μιλώ να δεις πόσο εύκολο μου είναι! Αν τολμάς να παρεκκλίνεις, χωρίς να σε μαλώσει η μητέρα, ξέρεις που θα με βρεις, θα ακούω παθιασμένα να μου διηγούνται ιστορίες εκείνοι που άνοιξαν εξωτικά ανδαλούσια όστρακα και γυάλισαν τα πολύτιμα μαργαριτάρια τους με το βρώμικο πειρατικό χνώτο τους, ελπίζοντας να μην κάψουν τα τραχιά χέρια τους από την ξεχασμένη λάμψη, στον απόηχο εκείνου του disc jockey που αποφεύγω φανατικά να δω, σαν ο διάολος το λιβάνι!
