Καλοκαίρι, το κίνητρο μιας ολόκληρης χρονιάς… Η αναμονή για την πιο όμορφη εποχή του χρόνου είναι γλυκιά. Ίσως δεν υπάρχει εποχή που δεν νοσταλγείς το καλοκαίρι που πέρασε και δεν σχεδιάζεις αυτό που έρχεται. Είναι σαν μια όαση, που ξεπροβάλλει μέσα στη φασαρία της καθημερινότητας. Θα σε ξεδιψάσει και θα σε γεμίσει αποθέματα για μια ολόκληρη χρονιά. Είναι η μόνη εποχή που 3 μήνες δεν είναι αρκετοί. Ιδίως, όσο μεγαλώνουμε, αισθανόμαστε πως το καλοκαίρι μας ολοένα και μικραίνει και φοβόμαστε μήπως στο τέλος δεν το προλαβαίνουμε ή και ξεχάσουμε πως να το ζούμε. Τα ωραία πράγματα κρατάνε λίγο, είναι η πικρή αλήθεια… Εξάλλου, αν δεν είχαμε τον χειμώνα, δεν θα αντιλαμβανόμασταν τον ερχομό και την αξία του καλοκαιριού.
Ακούς ανθρώπους να λένε πως αγαπούν περισσότερο το χειμώνα, γιατί νιώθουν ασφάλεια και μεγαλύτερη οικειότητα με το περιβάλλον, που κινούνται και τους ρυθμούς ζωής που έχουν αποκτήσει . Σίγουρα, 9 μήνες ζωής σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο μπορούν να καταφέρουν μια ρουτίνα, που δεν επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις! Το πιο παράδοξο όμως, για εμένα τουλάχιστον, είναι πως δεν αρέσει το καλοκαίρι σε όλους, γιατί θεωρούν πως τους αποδιοργανώνει, τους θέτει εκτός προγράμματος και τους δυσκολεύει να επαναπροσαρμοστούν στην κανονικότητα. Και αναρωτιέμαι, τελικά τι είμαστε; Μηχανές; Γιατί μια εποχή, που αφηνόμαστε επιτέλους ελεύθεροι από έγνοιες και μειώνουμε απότομα ταχύτητες, να είναι κάτι έξω από τα νερά μας και να μας ζορίζει τόσο;
Το καλοκαίρι είναι το κίνητρο μιας ολόκληρης χρονιάς! Είναι σαν να περπατάς, για καιρό, σε λαβύρινθο και ξαφνικά βρίσκεις την μαγική έξοδο. Είναι ο ήλιος που σε καίει και φωτίζει την ψυχή σου, τη διάθεσή σου . Είναι το νερό που σε καλεί να γίνεις, για μία φορά, ένα με την φύση και να αφήσεις την “τσιμεντούπολή” σου. Ακόμα και αυτή, όμως, αδειάζει, ηρεμεί και μεταμορφώνεται. Είναι η παρέα, τα ξενύχτια στην παραλία με τις ατελείωτες συζητήσεις. Είναι οι έρωτες, που γεννιούνται με περισσότερο πάθος και μυστήριο.
Καλοκαίρι είναι τα ειδυλλιακά νησιά, γεμάτα γραφικότητα και χρώμα που σχεδιάζεις με ανυπομονησία να περπατήσεις. Είναι το ταξίδι σου, με το πλοιάριο. Γιατί δεν μυρίζει καλοκαίρι χωρίς ανάβαση στο κατάστρωμα με θέα των δύο μπλε, που συνενώνονται τόσο αρμονικά. Είναι τα θαλασσινά, που θα φας πάνω στο κύμα και οι εύθυμες καλοκαιρινές νότες, που θα ακούς. Μέχρι και η βαρεμάρα του καλοκαιριού είναι απολαυστική, γιατί δεν την ακολουθούν τύψεις και άγχη. Είναι το βιβλίο, που θα διαβάσεις στην παραλία, με μόνο ήχο να διαταράσσει τη γαλήνη σου, τα παιδάκια λίγο πιο πέρα που παίζουν με την άμμο. Είναι η κίνηση, που σου λείπει… Οι ρακέτες, το ποδήλατο, τα θαλάσσια σπορ, το τρέξιμο στην παραλία, το κολύμπι. Δεν νιώθεις πιο ζωντανός;
Το καλοκαίρι μας γεμίζει αναμνήσεις, που μας ζεσταίνουν τον χειμώνα και μας αφήνει πάντα με ένα κενό του ανικανοποίητου, που αδημονούμε να γεμίσουμε το επόμενο, μεθεπόμενο καλοκαίρι μας… Καλοκαίρι, το κίνητρο μιας ολόκληρης χρονιάς! Δεν είναι τυχαίο που τόσοι συγγραφείς, τραγουδιστές, ποιητές, γνωμικογράφοι, έχουν εμπνευστεί από το καλοκαίρι. Γιατί τα καλοκαίρια εμάς, μας πιάνει μια τρέλα, όπως λέει και ο Στέλιος Ρόκκος…
